Θα έλεγα ότι είναι πρόωρο να μιλάμε για ανάκαμψη στην Ελλάδα, θα πάρει αρκετό χρόνο. Κι επικαλούμαι το προηγούμενο της ασιατικής κρίσης του 1995-1996, την οποία έζησα από κοντά. Τότε πολλές χώρες της περιοχής όπως η Ταϊλάνδη, η Κορέα, η Ινδονησία προχώρησαν σε μεγάλες υποτιμήσεις των νομισμάτων τους. Το Χονγκ-Κονγκ δεν το έπραξε και η προσαρμογή εκεί επιχειρήθηκε να γίνει (όπως συμβαίνει και στην Ελλάδα), δια της εσωτερικής υποτίμησης μισθών και τιμών. Πρόκειται για μια διαδικασία μακροχρόνια και άκρως επώδυνη, ακόμα και για μια δυναμική και ευέλικτη οικονομία όπως το Χονγκ-Κονγκ. Εκεί απαιτήθηκαν έξι χρόνια, στην Ελλάδα που παρουσιάζει διαρθρωτικές αδυναμίες, η προσαρμογή δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη. Θεωρώ ότι οι όποιες εκτιμήσεις περί δυναμικής ανάκαμψης δεν είναι ρεαλιστικές. Αν καταγραφούν θετικοί ρυθμοί ανάπτυξης το 2014 (σ.σ. όπως υποστηρίζουν οι επίσημες προβλέψεις κυβέρνησης, Κομισιόν και ΔΝΤ) θα κινούνται στα όρια του? στατιστικού λάθους, θα είναι δηλαδή αμελητέοι. Πιστεύω ότι η Ελλάδα θα βιώσει μια παρατεταμένη περίοδο στασιμότητας, με τη διαδικασία προσαρμογής να συνεχίζεται στους περισσότερους τομείς της οικονομίας, έστω και αν ένας-δυο κλάδοι (π.χ. ναυτιλία, τουρισμός) καταστούν ανταγωνιστικοί συν τω χρόνω. Συμφωνώ απόλυτα με όσους υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα χρειάζεται περαιτέρω αισθητή ελάφρυνση του χρέους της για να ορθοποδήσει, δεν μπορεί να «σηκώσει» χρέος της τάξης του 175%-180% του ΑΕΠ, ιδιαίτερα με την οικονομία τόσο αδύναμη.