κάθε αδίκημα προβλέπει ποινή η οποία σύμφωνα με τον νόμο μπορεί να είναι από ΧΧ-ΥΥ χρόνια
για τον Ακη η προβλεπόμενη ποινή ήταν από 3-9 έτη
για τον Παπαγεωργόπουλο η προβλεπόμενη από τον νόμο ποινή ήταν από 8-ισόβια
και στις δύο περιπτώσεις οι δικηγόροι ασκήσαν έφεση.. απλά οι εφέσεις στην μεν περίπτωη Παπαγεωργόπουλου δεν προβλέπεται στην δε Τσοχατζόπουλου αποφασίστηκε δεν έχουν ανασταλτικό χαρακτήρα οπότε περιμένουν την εκδίκαση τους μέσα από το κελλί
και για να τελειώνουμε με το θέμα αυτό...
Η τιμωρία των όσων έβαλαν το δάχτυλο, χέρι ή χωθήκαν ολόκληροι μέσα στο μέλι είναι σαφως επιβεβλημένη για σκοπούς ηθικής τάξης αλλά και για την αποκατάσταση της αξιοπιστίας του πολιτικού και του κοινωνικού συστήματος στην Ελλάδα...
Το πρόβλημα είναι ότι η τιμωρία αυτή ΔΕΝ πρόκειται να λύσει το πρόβλημα που έχει η Ελλάδα και λίγα θα εισφέρει στην εθνική οικονομία.Αρα πιστεύω ότι θα πρέπει να ανεξαρτητοποιηθεί από τις όποιες προσπάθειες οικονομικής ανασυγκρότησης (με όποιον τρόπο και όποια κυβέρνηση και πολιτική γίνουν αυτές) και να τρέξει ψύχραιμα σαν ένα ξεχωριστό και ανεξάρτητο πρότζεκτ (ιδίας βαρύτητας αλλα ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ) τα δε όποια οικονομικά οφέλη προκύψουν να προστεθούν στο τελικό όφελος που θα προκύψει από την ανασυγκρότηση αυτή.
Και το κυριώτερο κάποιος πρέπει να βγεί σε ένα μπαλκόνι, ραδιόφωνο, εφημερίδα, τηλεόραση να το εξηγήσει στον ελληνικό λαό και να το δώσει να το καταλάβει, έτσι ώστε να πάψουν οι παπαριές του τύπου "Θα σωθούμε αν πάρουμε πίσω αυτά που κλέψαν οι πολιτικοί", "Να δώσει πίσω τα κλεμμένα ο Ακης" κλπ... ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΩΘΟΥΜΕ με αυτά...
θα σωθούμε μόνο αν αλλάξουμε σαν λαός...