Ξεχάστε τις επενδύσεις για δέκα λόγους
Τι απαιτούν οι σοβαροί επενδυτές που διαθέτουν πραγματικά κεφάλαια από μία χώρα που ζητάει επενδύσεις; Αξιοπιστία, σταθερότητα στην οικονομική πολιτική και συνέπεια μεταξύ λόγων και πράξεων από τις κυβερνήσεις και την κρατική μηχανή. Τα κορυφαία αυτά επενδυτικά κριτήρια είναι χαμένα, από χέρι, για την Ελλάδα τουλάχιστον μέχρι το 2020.
Προσδιόρισα τον χρονικό ορίζοντα στο 2020 γιατί μέχρι τότε είναι απολύτως ορατή η αδυναμία της Ελλάδας να συμπεριληφθεί στις χώρες που εγγυώνται τα παραπάνω κριτήρια.
Η συγκεκριμένη δε αδυναμία δεν αποκλείεται καθόλου να χαρακτηρίζει την χώρα και μετά το 2020.
Μένει να το δούμε.
Επειδή όμως, παρ΄ όλα αυτά, η κυβέρνηση ωρύεται για την ανάπτυξη και την προσέλκυση επενδύσεων οφείλει να απαντήσει και στα εξής ερωτήματα:
- Ποιος «αυτοκτονεί» επιχειρηματικά να βάλει σε μια χώρα κεφάλαια σε ευρώ όταν ακόμη και οι πολιτικοί της λένε ότι το νόμισμα δεν είναι φετίχ και οι δανειστές της συνιστούν ακόμη να φύγει από το ευρώ;
- Ποιος ηλίθιος ή ακόμη και απατεώνας θα φέρει λεφτά σε ένα κράτος - μπαταχτσή που χρωστάει πάνω 10 δισ. ευρώ σε επιχειρήσεις από επιστροφές ΦΠΑ, και νόμιμες επιδοτήσεις, σε προμηθευτές, σε κατασκευαστές και σε μικροεπιχειρηματίες που τόλμησαν και συνεργάστηκαν με το ελληνικό δημόσιο; Φέσια που δεν εγγυάται και αν θα τα καλύψει ποτέ.
- Ποιος ηλίθιος θα εμπιστευτεί ξανά το ελληνικό κράτος και θα βάλει τα λεφτά του σε προσκλήσεις όπως στα φωτοβολταϊκά και τις άλλες εναλλακτικές μορφές ενέργειας όταν πριν ακόμη ολοκληρωθεί και η επένδυση το κράτος «συνεταίρος» βάζει αυθαίρετα το χέρι στην τσέπη του επενδυτή με τα κόλπα των ειδικών εισφορών;
- Ποιος βλάκας θα επενδύσει σε μια χώρα που το φορολογικό σύστημα αλλάζει ακόμη και με ανασχηματισμό των κυβερνήσεων;
- Ποιος, ακόμη και τυχάρπαστος, θα επενδύσει σε μια χώρα που η άδεια λειτουργίας της επιχείρησης μπορεί να ανατραπεί από τον Δήμαρχο ή από ελεγχόμενες κομματικά ομάδες που παριστάνουν τους οικολόγους αλλά εξυπηρετούν πολιτικά και δημοτικά συμφέροντα;
- Γνωρίζετε κάποιον, έστω και ψυχασθενή, να επενδύει σε μια χώρα που τα κρατικά τιμολόγια σε ρεύμα, αέριο, νερό, μεταφορές και δημοτικά τέλη καθορίζονται από κομματικούς στρατούς και κρατικές συντεχνίες (όπως στην ΔΕΗ). Και απλώς υπογράφονται από την κυβέρνηση;
Αυτά συμβαίνουν από χρόνια στην χώρα.
Αλλά έχουν χειροτερέψει και δεν διακρίνεται το ελάχιστο ενδεχόμενο να αλλάξουν. Αφενός γιατί η κυβέρνηση ασχολείται μόνο με τις δόσεις του δανείου. Και αφετέρου γιατί (όπως αποδείχθηκε και την περασμένη Τετάρτη στην Βουλή) είναι τόσο ανίσχυρη που δεν μπορεί να υποσχεθεί ανατρεπτικές παρεμβάσεις.
Όμως η κυβέρνηση έχει θητεία μέχρι το 2016.
Και ακόμη τίποτε δεν εγγυάται ότι μέχρι τότε θα διασφαλισθούν τα τρία κορυφαία κριτήρια προσέλκυσης επενδύσεων και κεφαλαιούχων.
Μετά το 2016 (ίσως και νωρίτερα) και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις θα έχουμε αριστερή κυβέρνηση υπό την ηγεσία του κ. Τσίπρα. Και η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα θα ολοκληρώσει την θητεία της το 2020.
Θα ανοίξει τις πόρτες στους ξένους κεφαλαιούχους ο κ. Τσίπρας;
Και πως θα ανατρέψει άλλους τέσσερις αρνητικούς λόγους για την προσέλκυση επενδύσεων που θα προκύψουν μόνο από την μετάβαση μας σε αριστερή εξουσία;
Ποιοι είναι οι λόγοι αυτοί;
Πρώτον κανείς επενδυτής στον πλανήτη, σε όλη την ιστορία των επενδύσεων, δεν έβαλε κεφάλαια σε μια χώρα (τουλάχιστον την επομένη) που την διακυβέρνηση της ανέλαβαν αριστερά κόμματα.
Δεύτερον γιατί αν ο κ. Τσίπρας δεν ελέγξει τις συνιστώσες του οι ιδιώτες επενδυτές στην Ελλάδα θα είναι περίπου υπό διωγμό.
Τρίτο γιατί ο κ. Τσίπρας έχει ευθέως δηλώσει ότι όσοι κεφαλαιούχοι αναμειχθούν στην αποκρατικοποίηση θα χάσουν τα λεφτά τους . Όμως η πολιτική των αποκρατικοποιήσεων είναι (αυτή την στιγμή για την Ελλάδα) ένας σημαντικός τομέας προσέλκυσης κεφαλαίων.
Τέταρτον γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση δεν θα εξοφλήσει τα φέσια που δημιούργησαν οι κυβερνήσεις των κ.κ. Παπανδρέου και Σαμαρά.
Συνεπώς όσο διατηρείται η αναξιοπιστία του κράτους οι επενδυτές θα αποθαρρύνονται.
Αυτοί είναι επτά από τους δέκα λόγους που απομακρύνουν τις επενδύσεις στον ορατό ορίζοντα του 2020.
Πρόκειται για λόγους-κριτήρια που προστίθενται σε άλλα τρία σημαντικότατα μειονεκτήματα που παρουσιάζει η χώρα τα τελευταία χρόνια:
- Στην (αχαλίνωτη πλέον) διαφθορά του κρατικού τομέα όπου η συναλλαγή σε όλα τα επίπεδα είναι καθεστώς που δεν μεταβάλλεται και δεν περιορίζεται καθώς έχει και μεγάλα πολιτικά πλοκάμια.
- Στο αριστερίστικο κλίμα που επικρατεί σε ότι αφορά την αντιμετώπιση του ιδιωτικού τομέα και του κέρδους.
- Στην πρόσφατη διογκούμενη τάση να υποκατασταθεί σε όσο δυνατόν μεγαλύτερη έκταση η εγχώρια παραγωγή όλων των μορφών από τις εισαγωγές. Με αντίστοιχη διάλυση των μεγάλων βιομηχανικών συγκροτημάτων (συμπεριλαμβανόμενων και των διυλιστηρίων) που έχουν απομείνει στην χώρα.
Ποια μπορεί να είναι η λύση; Ευρεία πολιτική συναίνεση για μια αναβαθμισμένη εθνική εκστρατεία προσέλκυσης επενδύσεων, σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής.
Διαφορετικά ας μην περιμένουμε τίποτε περισσότερο από «επενδυτές» της ρεμούλας και της αρπαχτής.
Οι δε άνεργοι δυστυχώς θα αναγκασθούν να ακολουθήσουν τον δρόμο που χάραξε ο Χότζας στους Αλβανούς του...
Και τον ξέρουμε πολύ καλά στην Ελλάδα αυτόν τον δρόμο.
}
