Έτσι είναι...διότι μεγάλο κατα κεφαλην ΑΕΠ=μεγάλοι μισθοί (και ακριβότερη ζωή βέβαια!), αλλά αν υποθέσουμε ότι κατώτατος μισθός στην Ελλάδα=1200Ε, τότε και ο εργαζόμενος πρέπει να παράγει τουλάχιστον 1300Ε
λέμε κια καμμιά μαλακία να περνά η ώρα.
σε κάθε εταιρεία σε κάθε κράτος σε κάθε επιχειρηση υπάρχουν πάρα πολλοί υπάλληλοι που δεν παράγουν ευθέως κέρδος αλλά δημιουργούν συνθήκες κερδοφορίας χωρίς να βάζουν ούτε ένα σεντ στο ταμείο.
για παράδειγμα, ένας μηχανικός αυτοκινητων πληρώνεται για να διορθώνει βλάβες του προιόντος που παρήγαγε κάποιος άλλος.
απλά και συνοπτικά ο εργάτης τους εργοστασίου στα αυτοκίνητα παράγει κάθε μέρα χι αριθμό αυτοκινήτων άρα έχει και ανάλογη συμμετοχή στην παραγωγή κέρδους κατά την πώληση.
ο μηχανικός που τα συντηρεί αφτερ σέιλς δεν παράγει κανένα μετρήσιμο κέρδος αλλά παίζει τεράστιο ρόλο στην επιλογή του επόμενου αυτοκινητου απ τον καταναλωτή.
το αυτό ισχύει και για όλους τους υπαλλήλους υποστήριξης σε κάθε επιχείριση.
Αποτελούν κόστος για την επιχείρηση αλλά χωρίς αυτούς το μερίδιο της αγοράς θα πάψει να υπάρχει.
ωραίες μαλακίες σας λένε και τις αναμασάτε, ότι λχ πρέπει να παράγουμε περισσότερα απ αυτά που χαλάμε.
Απο τη μια είναι ορθό απο την άλλη δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο οικονομικό μοντέλο όπου τα κέντρα κόστους να είναι μηδενικά.
το λεπτό σημείο δε, είναι το πόσο συμπιέζεις τα κέντρα κόστους σου. Με απλά λόγια υπάρχει κατώφλι συμπιεσης κάτω απ το οποίο η συμπίεση μπορεί να έχει μεν προσωρινά αποτελέσματα, οι συνέπειες για την εταιρεία δε είναι τραγικές για όλη την επιχείρηση.
για παράδειγμα, η μαλακία που σας έχουν κάνει πλύση εγκεφάλου ότι πρέπει οι ζημιογόνες εταιρείες του δημοσίου να πωληθούν γιατί παράγουν ζημιές είναι η μεγαλύτερη απάτη του καπιταλιστικού συστήματος και η διάλυση κάθε μορφής κοινωνικής και επιχειρηματικής ανάπτυξης.
το πρόβλημα δεν είναι να βγεί ένας μαλάκας πολιτικός να βγάλει στο σφυρί την περιουσία του που του αποφέρει τα προς το ζην. είναι να βρει το λεπτό σημείο να μειώσει τα κόστη του σε τέτοιο βαθμό ώστε η επιχείρηση να καταστεί βιώσιμη και στο μέλλον κερδοφόρος.
για το μέσο μαλάκα η πώληση του ΟΤΕ ήταν ο μόνος δρομος για να εξυγιανθεί η ετιαρεία απ τους χαραμοφάηδες οτετζήδες.
για τον απατεώνα πολιτικό (βρίθει η ελλάς) είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να μιζαρισθεί απο την δυσμενή πώληση και όχι να στρώσει κώλο κάτω και να φτιάξει ένα μακροπρόθεσμο μοντέλο εξυγίανσης του οργανισμού με στόχο την κερδοφορία υπέρ του οργανισμού και κατ επέκταση υπέρ του δημοσίου και των υπαλλήλων του.
η ελλάς βαδίζει με μαθηματική ακρίβεια στην πλήρη χρεοκοπία της όχι λόγω δανεισμού αλλά λόγω επιλογών που στόχο έχουν μόνο το πρόσκαιρο κέρδος απο την εκποίηση περιουσίας που σε βάθος χρόνου θα μπορούσε να αποτελέσει κινητήριο μοχλό της οικονομίας.
σε μια χώρα που η βαρειά βιομηχανία είναι ανύπαρκτη, εταιρείες οπως ο ΟΤΕ και η ΔΕΗ αποτελούν πνεύμονα οξυγόνου της οικονομίας μιας χώρας.
αντί λοιπόν κάποια ζώα να καταλάβουν την κρισιμότητα εξυγίανσης εκ των έσω οργανισμών που παράγουν σημαντικό πλεόνασμα προιόντος σε υπηρεσίες και προιόντα, παπαγαλίζουν τη μαλακία των ξεπουλημένων λαμόγιων που για μερικά μύρια μίζας για να τακτοποήσουν εαυτούς και τις οικογένειές τους πείθουν με κάθε τρόπο το μέσο μαλάκα ότι η πώληση μιας εταιρείας κολοσσσού είναι η μόνη λύση και ουχί η εξυγίανσή της.
και εις κατώτερα.
αλλωστε δεν είναι μακριά η εποχή που ούτε το τηλέφωνο θα μπορείτε να πληρώσετε ούτε το ρεύμα ούτε το νερό. η εκποίηση της περιουσίας και του πλούτου μια χώρας δυστυχώς είναι μη αναστρέψιμες και πληρώνεται για δεκαετίες απο ολάκερες επόμενες γενεές.
για παράδειγμα το ταξίδι με αεροπλάνο στη θεσσαλονίκη στοιχίζει περισσότερο απ όσο το ταξίδι στο εξωτερικό καθώς οι φόροι χρήσης του αερολιμένα που πληρώνει ο μέσος μαλάκας έχουν μετακυλιστεί απο τον αγοραστή του δημοσίου έργου σε κέρδος επιχειρησιακό χωρίς κανέναν κρατικό έλεγχο.
το 60 στην κούβα δεν έγινε επανάσταση κομμουνιστών κουβανών εναντίων δεξιών αμερικάνων, εγινε επανάσταση ενός εξαθλιωμένου λαού λόγω της πλήρους ιδιωτικοποίησης και εκποίησης της δημόσιας περιουσίας απο τον ξένο παράγοντα.
Υ.Γ.
μην ξεχάσετε να επιβραβεύσετε ξανά τους σοσιαλιστές για το λαμπρό εργο που παράγουν εκποιώντας τη δημόσια περιουσία του λαού για ιδίον όφελος.
χαιβάνια.