xamenos2006
Νέο Μέλος
- Εγγρ.
- 10 Μαρ 2006
- Μηνύματα
- 2
- Like
- 0
- Πόντοι
- 0
Χωρισα πριν 2 μερες απο την κοπελα μου. Ημασταν μαζι απο τα 17 και ειχαμε κλεισει τα 5.5 χρονια. Τυχαια βρηκα αυτο το thread και μπηκα να δω απο περιεργεια τι γραφετε. Ε λοιπον διαβαζοντας τα post του laplace επαθα σοκ...Ηταν σαν να ακουγα αυτα που μου ελεγε η κοπελα μου. Μου ειπε οτι δεν ειναι πια ερωτευμενη (απο τη μια μερα στην αλλη καθως πριν απο μερικες μερες ηταν ολο αγκαλιτσες, φιλακια και αγαπες), οτι θελει να γνωρισει και αλλα πραγματα που δε μπορεσε λογω της σχεσης μας, οτι εχει κουραστει να προσπαθει και οτι αν συνεχισουμε μονο φθορα θα ειναι και θα καταληξουμε στα ιδια...Μονες διαφορες ειναι οτι δε μου εκλεισε το τηλεφωνο, οτι την ηξεραν και οι γονεις μου και οτι ειχε την ειλικρινια να μου πει οτι ενδιαφερεται για καποιον...
Κατα τη διαρκεια της σχεσης μας, δεν την κερατωσα ποτε (και εχω σοβαρους λογους να πιστευω οτι ουτε αυτη με κερατωσε).
Μετα ομως απο τοσα χρονια σχεσης ειναι φυσιολογικο να μην εισαι ερωτευμενος. Οπως ειπωθηκε, ο ερωτας σταδιακα γυρναει σε αγαπη, στην περιπτωση μου τρελη αγαπη...
Επειδη ομως ημουν η πρωτη σχεση της, ισως ειναι επισης φυσιολογικο να θελει να γνωρισει και αλλα πραγματα. Αν θα γυρισει η οχι δεν ξερω. Ουτε θελω να το σκεφτομαι.
Αυτες τις μερες ειμαι ΧΑΛΙΑ γιατι πολυ απλα εχασα τον ανθρωπο μου...
Καναμε πολλα πραγματα μαζι και νομιζω της εδωσα πολλα κατα τη διαρκεια της σχεσης μας. Τα λαθη που εκανα ηταν οτι δεν εδειχνα συχνα ποσο την αγαπω (ειμαι αρκετα συγκρατημενος στον τροπο που εκφραζομαι), οτι καποιες φορες που τσακωνομασταν της μιλαγα ψιλοασχημα και οτι την αφησα να απομακρυνθει (εβγαινε με φιλους της κτλ) λογω του οτι αλλιως δε μου αφηνε χωρο να ανασανω.
Συμπερασμα δε βγαζω, μαλλον ομως ο χρονος θα αποδειχτει ο καλυτερος γιατρος...το μονο δυσκολο ειναι οτι μετα απο τοσα χρονια σχεσης, σχεδον τα παντα μπορεις να τα συσχετισεις με αυτη...οπως λεει και το τραγουδι: ολα σε θυμιζουν...και αυτο ειναι κατα τη γνωμη μου το μεγαλυτερο εμποδιο για να την ξεπερασω...
Οτι και να γινει παντως, θα συνεχισω να την αγαπω το ιδιο οσο την αγαπουσα και πριν...γιατι η πραγματικη αγαπη δεν χανεται...
Κατα τη διαρκεια της σχεσης μας, δεν την κερατωσα ποτε (και εχω σοβαρους λογους να πιστευω οτι ουτε αυτη με κερατωσε).
Μετα ομως απο τοσα χρονια σχεσης ειναι φυσιολογικο να μην εισαι ερωτευμενος. Οπως ειπωθηκε, ο ερωτας σταδιακα γυρναει σε αγαπη, στην περιπτωση μου τρελη αγαπη...
Επειδη ομως ημουν η πρωτη σχεση της, ισως ειναι επισης φυσιολογικο να θελει να γνωρισει και αλλα πραγματα. Αν θα γυρισει η οχι δεν ξερω. Ουτε θελω να το σκεφτομαι.
Αυτες τις μερες ειμαι ΧΑΛΙΑ γιατι πολυ απλα εχασα τον ανθρωπο μου...
Καναμε πολλα πραγματα μαζι και νομιζω της εδωσα πολλα κατα τη διαρκεια της σχεσης μας. Τα λαθη που εκανα ηταν οτι δεν εδειχνα συχνα ποσο την αγαπω (ειμαι αρκετα συγκρατημενος στον τροπο που εκφραζομαι), οτι καποιες φορες που τσακωνομασταν της μιλαγα ψιλοασχημα και οτι την αφησα να απομακρυνθει (εβγαινε με φιλους της κτλ) λογω του οτι αλλιως δε μου αφηνε χωρο να ανασανω.
Συμπερασμα δε βγαζω, μαλλον ομως ο χρονος θα αποδειχτει ο καλυτερος γιατρος...το μονο δυσκολο ειναι οτι μετα απο τοσα χρονια σχεσης, σχεδον τα παντα μπορεις να τα συσχετισεις με αυτη...οπως λεει και το τραγουδι: ολα σε θυμιζουν...και αυτο ειναι κατα τη γνωμη μου το μεγαλυτερο εμποδιο για να την ξεπερασω...
Οτι και να γινει παντως, θα συνεχισω να την αγαπω το ιδιο οσο την αγαπουσα και πριν...γιατι η πραγματικη αγαπη δεν χανεται...