Μιλούσα πριν από καιρό με Άγγλο συνταξιούχο που μόλις είχε φάει 60 ευρώ ψάρια με εμφιαλωμένο κρασί των 40 ευρώ. Αυτό που μου είπε και μου έκανε εντύπωση ήταν το εξής. "'Αν δω τρεις μεθυσμένους πιτσιρικάδες συμπατριώτες μου δεν πρόκειται να ξαναπατήσω ποτέ στο συγκεκριμένο μέρος". Το βασικό που μας λείπει είναι ο προγραμματισμός. Αποφασίζεις αν θες τουρίστα που να μην μασάει να δώσει 200 ευρώ την ημέρα, άλλα ξέρεις και ότι αν δεν έχεις υλικά και προσωπικό που να κοστίζουν 100 ευρώ την ημέρα τον έχασες. Αλλιώς αποφασίζεις ότι θες τουρίστα που να δίνει 20 ευρώ την ημέρα και του πουλάς ένα σουβλάκι και 10 μπύρες. Κανονίζεις να έχεις 10 τέτοιους αντί για έναν από τους άλλους. Τα ίδια 100 ευρώ θα πάρεις. Και τα 2 μαζί δεν γίνεται, να πουλάς το σουβλάκι και τις 10 μπύρες που κοστίζουν 8 ευρώ για 200! Αντίστοιχα τα σουβενίρ των 3 ευρώ δεν πουλιούνται στο ίδιο μέρος με τις τσάντες των 3000 ευρώ ! Απλά όπως έχει αναφερθεί πάσχουμε από επαγγελματίες, και βασικό κομμάτι του επαγγελματισμού είναι να ξέρεις πού απευθύνεσαι. Εδώ πολεμάμε ο ένας τον άλλο γιατί ο κάθε ένας που δεν έχει δει ποτέ του τουρίστα λέει " θα φτιάξω ένα μαγαζί για να έρχεται ο έτσι όπως τον έχω φανταστεί". Και μετά τον χαλάει που αυτός που πληρώνει τον σεφ που παίρνει 300 ευρώ την ημέρα στο διπλανό μαγαζί δεν μπαίνει στο μαγαζί του που έχει 2 μήνες να δει καθάρισμα, ή ανάποδα που αυτός που είναι στην παραλία και πίνει 20 μπύρες την ημέρα δεν έχει μπει στο μαγαζί του να πάρει αστακομακαρονάδα . Δεν έχει να κάνει μόνο με τον τουρισμό, και σε 30 μαγαζιά στην Αθήνα να μπεις θα δεις ότι οι 8 ξέρουν τι πουλάνε, οι 22 έχουν ότι βρήκαν για να "είναι για όλους" το μαγαζί. Ε λοιπόν πετυχημένο μαγαζί "για όλους" δεν υπάρχει γιατί οι μισοί δεν θέλουν καμία σχέση με τους υπόλοιπους.
Α, γεια σ'.... Τα είπε όλα ο άνθρωπος! Και ισχύουν και για ξενοδοχεία και για εστιατόρια και για club και για παντού. Γι αυτό και οι περισσότεροι που είναι στη μέση, θα μείνουν στην πείνα όπως πάνε. Δε μπορεί κύριέ μου να μου έχεις το δήθεν 3άρι "ξενοδοχείο" σου (σκατά τριάρι δηλαδή, αλλά κουβέντα να γίνεται) και να θέλεις να μου το πουλήσεις 80 Ευρώ τη βραδιά. Βάλε το αυτό που είναι στ' αλήθεια (1-2 αστέρια), και πούλα το 30-35 Ευρώ τη βραδιά να δουλέψεις. Στον tour operator δηλαδή, πώς το δίνεις με 20 Ευρώ τη βραδιά και βγαίνεις και στον πελάτη πόρτας το ίδιο προϊόν το δίνεις 80 και κλαίγεσαι;
Και άντε, με έπιασες κορόιδο (γιατί λόγω δουλειάς / αδειών κ.λπ. όλοι μας Αύγουστο θέλουμε να πάμε διακοπές) και μου τα πήρες τα 80... δεν καταλαβαίνεις ότι για τα 80 που πληρώνω θα έχω την απαίτηση να πάρω υπηρεσίες αξίας 80 Ευρώ και όχι αξίας 20 Ευρώ που μου πουλάς; Ο ξένος τουρίστας, που πλήρωσε 35-40 Ευρώ τη βραδιά all inclusive δεν καταλαβαίνεις ότι θα είναι γυφτοπειναλέος, σε σχέση με μένα και άρα δεν θα έχω καμία όρεξη να βρίσκομαι στον ίδιο χώρο με αυτόν; Ή μήπως δεν καταλαβαίνεις, ότι αν ήθελα να βρίσκομαι στον ίδιο χώρο με τουρίστες αυτού του στυλ, θα πήγαινα camping και θα μου έμεναν και τα μισά φράγκα στην τσέπη;
Άρα, αφού μου πουλάς το στάβλο σου για 80, βάζω και άλλα 40 (στην ανάγκη κόβοντας και μέρες) και πάω στον τετράστερο (όπου τέλος πάντων, μπορεί αν μην παίρνω και πάλι υπηρεσίες 120 Ευρώ, αλλά τουλάχιστον είμαι σε καλύτερο περιβάλλον) ή πάω camping και επιστρέφω από τις διακοπές μου χωρίς να σκέφτομαι πώς θα βγει ο υπόλοιπος μήνας, επειδή έχω μείνει ταπί και ψύχραιμος.
Αυτά!