Champions league 2011/12

[Chevalier Fidèle]

και σου απαντάω κατσαπλιά
ανάλογα με τους παίκτες που έχεις.
ας πούμε σε λίγο θα μας πεις ότι ο βάζελας φέτος ΠΟΥ ΕΒΓΑΛΕ τα 3/4 του πρωταθλήματος ΧΩΡΙΣ ΣΕΝΤΕΡ ΦΟΡ έπαιζε πιο αμυντικά απο τις χρονιές του πιγκουίνου και του τεσσέιρο.

επίσης εάν είχες και επαφή με τον ντελ μποσκε θα ήξερε ότι είναι προπονητής που αρέσκεται στο ελεύθερο ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας γι αυτό και πέτυχε με τους γκαλάκτικος.
το ίδιο πέτυχε και με την εθνική ισπανίας.
πρόχειρα. και κλείνουμε.
προπονητής που παίζει με τον ΖΙΝΤΑΝ σε ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΡΟΛΟ ΔΕΚΑΡΙΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΤΗΣΕΙ ΑΜΥΝΤΙΚΟΓΕΝΗ ΟΜΑΔΑ.
Ο ΖΙΖΟΥ ΘΑ ΕΙΧΕ ΚΟΥΤΟΥΛΗΣΕΙ ΤΟΝ ΜΟΥΡΙΝΙΟ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ
τέλος για σήμερα ΜΑΘΕ ΜΠΑΛΛΙΤΣΑ.

Και ποιος σου ειπε ρε βλαμενε τοση ωρα οτι μιλαω για ζινταν. 1999-2000 ΕΓΡΑΨΑ ΚΑΙ ΕΙΠΑ! ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΑ ΤΟ ΠΟΥΜΕ?

ΤΟΤΕ ΤΙ ΣΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ ΕΠΑΙΖΕ Η ΡΕΑΛ?

 

[1personanongrata]

Τα χεις μπερδεψει. Η μπαρτσελονα ειναι ομαδα που παιζει το λεγομενο ολοκληρωτικο ποδοσφαιρο στην πληρεστερη εκδοχη του. Δλδλ ολοι συμμετεχουν σε καθε ρολο.

Δεν χαρακτηριζεται στο σε πιο τομεα δινει το βαρος η απο που ξεκιναει η φιλοσοφια της.

Επιθετικογενες ειναι ενα συστημα που το βαρος δινεται κυριως στα πλαγια χαφ, να χουν το μυαλο τους να βγαινουν μπροστα μαζι με τα χαφ του κεντρου και να τροφοροτουν σωστα τα σεντερ φορ. ΟΣΑ ΚΑΙ ΝΑΝΑΙ ΑΥΤΑ.

Για να μαθαινετε > οι παικτες στο ποδοσφαρο που παιζουν μεσα ειναι 10. Επειδη δε μπορουν ολοι να  βρισκονται ανα πασα στιγμη και στην αμυνα και στην επιθεση ( εκτος και αν εχουν τα @@ του παλαι ποτε αγιαξ η της σημερινης μπαρτσα), δινουν το βαρος , την προτεραιοτητα καπου. Πχ οταν η μπαλα ειναι εκει, το ταδε χαφ η εξτρεμ μενει πισω και φυλαει τον ταδε.

Η αντιστοιχα το ταδε χαφ η ο μπακ ανεβαινει και ας μη προλαβει να γυρισει πισω.

Αυτες οι λεπτες διαφορες κανουν τη διαφορα αν ενα συστημα ειναι αμυντικογενες η επιθετικογενες.



Τωρα αν εχει τρια σεντερ μπακ, ειναι φως φαναρι που το συστημα ειναι αμυντικογενες. Ενα μπακ, αντι να κατεβαινει κατω αν θα ηταν πλαγιο, ειναι αναγκασμενο να μεινει πισω στη θεση του.

παπαριές σαχλαμαρωτές.
η μπάρτσα παίζει ΕΠΙΘΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΜΥΝΤΙΚΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ.
αυτό είναι που δεν καταλαβαίνεις.
δεν είναι ούτε το σύστημα ούτε η μαλακία που διαβάζεις απο άμπαλλους δημοσιογράφους ότι παίζουν ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο.
το μυστικό της μπάρτσα δεν είναι στο σύστημα.
ΑΝΑΡΧΑ ΠΑΙΖΕΙ. ο πεπ είναι ο νέος ντελ μπόσκε.
το μυστικό της μπάρτσα είναι ότι τα αμυντικά χαφ και τα σέντερ μπακ έχουν τεχνική κατάρτιση εξτρέμ και τα εξτρέμ έχουν αμυντική κατάρτιση και τρεξίματα των χαφ.
Ο ΜΟΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕ ΜΑΡΚΑΡΕΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΣΙ για να έχει το ρόλο του ζιζού της ρεάλ.
πρόχειρα και για κοπεί η μαλακία του τόταλ φούτμπολ.
η μπάρτσα απλά τελειοποίησε το σύστημα του ντεμποσκε στους γκαλάκτικος
πώς;
όλοι οι επιθετικοί μαρκάρουν και όλοι οι αμυντικοί ΞΕΡΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΚΑΝΤΑΡΙΑ ΜΠΑΛΛΑ.
τελεία και παύλα
αρχισε παλι τις παπαριές περί τόταλ φούτμπολ και αγιαξ 

 

[georgebest]

Τα χεις μπερδεψει. Η μπαρτσελονα ειναι ομαδα που παιζει το λεγομενο ολοκληρωτικο ποδοσφαιρο στην πληρεστερη εκδοχη του. Δλδλ ολοι συμμετεχουν σε καθε ρολο.

Δεν χαρακτηριζεται στο σε πιο τομεα δινει το βαρος η απο που ξεκιναει η φιλοσοφια της.

Επιθετικογενες ειναι ενα συστημα που το βαρος δινεται κυριως στα πλαγια χαφ, να χουν το μυαλο τους να βγαινουν μπροστα μαζι με τα χαφ του κεντρου και να τροφοροτουν σωστα τα σεντερ φορ. ΟΣΑ ΚΑΙ ΝΑΝΑΙ ΑΥΤΑ.

Για να μαθαινετε > οι παικτες στο ποδοσφαρο που παιζουν μεσα ειναι 10. Επειδη δε μπορουν ολοι να  βρισκονται ανα πασα στιγμη και στην αμυνα και στην επιθεση ( εκτος και αν εχουν τα @@ του παλαι ποτε αγιαξ η της σημερινης μπαρτσα), δινουν το βαρος , την προτεραιοτητα καπου. Πχ οταν η μπαλα ειναι εκει, το ταδε χαφ η εξτρεμ μενει πισω και φυλαει τον ταδε.

Η αντιστοιχα το ταδε χαφ η ο μπακ ανεβαινει και ας μη προλαβει να γυρισει πισω.

Αυτες οι λεπτες διαφορες κανουν τη διαφορα αν ενα συστημα ειναι αμυντικογενες η επιθετικογενες.



Τωρα αν εχει τρια σεντερ μπακ, ειναι φως φαναρι που το συστημα ειναι αμυντικογενες. Ενα μπακ, αντι να κατεβαινει κατω αν θα ηταν πλαγιο, ειναι αναγκασμενο να μεινει πισω στη θεση του.


Kαι ο Παναθηναικος - παλια πχ οχι επι μαρκαριαν- στην Ελλαδα επαιζε επιθετικα, αλλα στην ευρωπη αμυντικα. Οι παιχτες ηταν οι ιδιοι. Αλλα αλλαζαν οι ρολοι. Πχ ο Μαραγκος η ο Καπουρανης η ο Αντωνιου εμεναν πισω να φυλανε, η μαρκαραν στο κεντρο, ενω στο ελληνικο πρωταθλημα που επαιζαν με χαμηλοτερης δυναμικοτητας αντιπαλο προωθουταν και ο παναθηναικος στις καλες εποχες μοιραζε 4αρο5αρες.

φίλε μου, είναι προφανές ότι έχεις στηρίξει τη θεωρία σου σε ένα επιχείρημα: τα 3 σέντερ μπακ. εγώ θα σου πω το απλό. ποιος σου είπε ότι αυτά τα μπακ έμεναν κολλημένα στην περιοχή τους; π.χ. ο ελγκέρα που υποτίθεται ότι ήταν ο τελευταίος της άμυνας, δεν ξέρεις ότι είχε εξαιρετικές ικανοτητες χειρισμού της μπάλας και μοιράσματος του παιχνιδιού κι ότι συμμετείχε και σε πολλές επιθετικές δραστηριότητες της ομάδας; ο ορισμός του επιθετικογενούς παιχνιδιού ήταν αυτό: ακόμη και τα σέντερ μπακ βοηθούσαν την επίθεση

 

[1personanongrata]

Και ποιος σου ειπε ρε βλαμενε τοση ωρα οτι μιλαω για ζινταν. 1999-2000 ΕΓΡΑΨΑ ΚΑΙ ΕΙΠΑ! ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΑ ΤΟ ΠΟΥΜΕ?

ΤΟΤΕ ΤΙ ΣΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ ΕΠΑΙΖΕ Η ΡΕΑΛ?

οτι ήξερε να κάνει ΠΑΝΤΑ ο ΝΤΕΛ ΜΠΟΣΚΕ.
γιου καντ τιτς εν ολντ ντογκ νιου τρικς.

ο ντελ μποσκε ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΣΤΗΣΕ ΟΜΑΔΑ ΑΜΥΝΤΙΚΟΓΕΝΩΣ.
τελεία.
ΔΕ ΘΑ ΜΑΣ ΤΡΕΛΛΑΝΕΙΣ ΕΣΥ.
ακου ρεδόνδο μακμάναμαν μοριέντες ραούλ και ανελκά αμυντικογενές σύστημα.
ουστ ρε
αμπαλλε.

 

[1personanongrata]

φίλε μου, είναι προφανές ότι έχεις στηρίξει τη θεωρία σου σε ένα επιχείρημα: τα 3 σέντερ μπακ. εγώ θα σου πω το απλό. ποιος σου είπε ότι αυτά τα μπακ έμεναν κολλημένα στην περιοχή τους; π.χ. ο ελγκέρα που υποτίθεται ότι ήταν ο τελευταίος της άμυνας, δεν ξέρεις ότι είχε εξαιρετικές ικανοτητες χειρισμού της μπάλας και μοιράσματος του παιχνιδιού κι ότι συμμετείχε και σε πολλές επιθετικές δραστηριότητες της ομάδας; ο ορισμός του επιθετικογενούς παιχνιδιού ήταν αυτό: ακόμη και τα σέντερ μπακ βοηθούσαν την επίθεση

κάτσε τώρα θα μας πει ότι ομάδες που είχαν για λίμπερο τον μπέκενμπάουερ έπαιζαν το ίδιο αμυντικογενές ποδόσφαιρο με ομάδες που είχαν για λίμπερο τον χένρικσεν.
ααααααααααααχαχααχαχαχχααχχααχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχααααααα

 

[georgebest]

και σου απαντάω κατσαπλιά
ανάλογα με τους παίκτες που έχεις.
ας πούμε σε λίγο θα μας πεις ότι ο βάζελας φέτος ΠΟΥ ΕΒΓΑΛΕ τα 3/4 του πρωταθλήματος ΧΩΡΙΣ ΣΕΝΤΕΡ ΦΟΡ έπαιζε πιο αμυντικά απο τις χρονιές του πιγκουίνου και του τεσσέιρο.

επίσης εάν είχες και επαφή με τον ντελ μποσκε θα ήξερε ότι είναι προπονητής που αρέσκεται στο ελεύθερο ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας γι αυτό και πέτυχε με τους γκαλάκτικος.
το ίδιο πέτυχε και με την εθνική ισπανίας.
πρόχειρα. και κλείνουμε.
προπονητής που παίζει με τον ΖΙΝΤΑΝ σε ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΡΟΛΟ ΔΕΚΑΡΙΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΤΗΣΕΙ ΑΜΥΝΤΙΚΟΓΕΝΗ ΟΜΑΔΑ.
Ο ΖΙΖΟΥ ΘΑ ΕΙΧΕ ΚΟΥΤΟΥΛΗΣΕΙ ΤΟΝ ΜΟΥΡΙΝΙΟ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ
τέλος για σήμερα ΜΑΘΕ ΜΠΑΛΛΙΤΣΑ.

γίγαντα, ένα πράμα θα σε ρωτήσω: ξέρεις γιατί ο ντελ μπόσκε έφυγε από τη ρεάλ. αν μου απαντήσεις κι αυτό, θα σε παραδεχτώ

 

[Chevalier Fidèle]

παπαριές σαχλαμαρωτές.
η μπάρτσα παίζει ΕΠΙΘΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΜΥΝΤΙΚΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ.
αυτό είναι που δεν καταλαβαίνεις.
δεν είναι ούτε το σύστημα ούτε η μαλακία που διαβάζεις απο άμπαλλους δημοσιογράφους ότι παίζουν ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο.
το μυστικό της μπάρτσα δεν είναι στο σύστημα.
ΑΝΑΡΧΑ ΠΑΙΖΕΙ. ο πεπ είναι ο νέος ντελ μπόσκε.
το μυστικό της μπάρτσα είναι ότι τα αμυντικά χαφ και τα σέντερ μπακ έχουν τεχνική κατάρτιση εξτρέμ και τα εξτρέμ έχουν αμυντική κατάρτιση και τρεξίματα των χαφ.
Ο ΜΟΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕ ΜΑΡΚΑΡΕΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΣΙ για να έχει το ρόλο του ζιζού της ρεάλ.
πρόχειρα και για κοπεί η μαλακία του τόταλ φούτμπολ.
η μπάρτσα απλά τελειοποίησε το σύστημα του ντεμποσκε στους γκαλάκτικος
πώς;
όλοι οι επιθετικοί μαρκάρουν και όλοι οι αμυντικοί ΞΕΡΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΚΑΝΤΑΡΙΑ ΜΠΑΛΛΑ.
τελεία και παύλα
αρχισε παλι τις παπαριές περί τόταλ φούτμπολ και αγιαξ  

Ειδες γιατι εισαι πουστρακος? ΤΙ ΤΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΕΙΠΑΜΕ ΒΡΕ ΠΑΠΑΡΙΔΗ?
ΟΤΙ? ΟΡΙΣΤΕ ΑΚΟΥΩ? Οτι ολοι συμμετεχουν ισοβαρως σε ολες τις φασεις αναπτυξεις του παιχνιδιου? Ειτε η ομαδα επιτιθεται, ειτε αμυνεται ( οκ πλην Μεσι το ξεχασα)

Εγω μπορει να το πα τοταλ φουτμπολ εσυ μπορει να το πεις χεσε μεσα παπαφλεσα. Η ουσια αλλαζει? Στις ταμπελες κολλαμε?

Για ντελ μποσκε επιμενω και δεν απαντας. Τι στον πουτσο ειναι ενα συστημα με 3 σεντερ μπακ και ΛΙΜΠΕΡΟ!?

Και επιτελους αμυντικογενες μπορει να ειναι συστημα που μια ομαδα παιζει αλλα κενταει, εχει γαμω την τεχνικη καταρτιση, ριχνει κατα ριπας ( ειπα και πριν οτι διελυσε στον τελικο στο Παρισι 3-0 τη Βαλενθια του Εκτορ Κουπερ).
Στο μυαλο σας ειναι το ταμπουρι. Μετα εμενα θα μου πεις οτι επηρεαζομαι απο τους δημοσιογραφισκους 

 

[Chevalier Fidèle]

φίλε μου, είναι προφανές ότι έχεις στηρίξει τη θεωρία σου σε ένα επιχείρημα: τα 3 σέντερ μπακ. εγώ θα σου πω το απλό. ποιος σου είπε ότι αυτά τα μπακ έμεναν κολλημένα στην περιοχή τους; π.χ. ο ελγκέρα που υποτίθεται ότι ήταν ο τελευταίος της άμυνας, δεν ξέρεις ότι είχε εξαιρετικές ικανοτητες χειρισμού της μπάλας και μοιράσματος του παιχνιδιού κι ότι συμμετείχε και σε πολλές επιθετικές δραστηριότητες της ομάδας; ο ορισμός του επιθετικογενούς παιχνιδιού ήταν αυτό: ακόμη και τα σέντερ μπακ βοηθούσαν την επίθεση

Aκριβως. Ρε ξεκολλατε αμυντικογενες να ειναι ενα συστημα δεν ειναι υποχρεωτικα αν οι αλλοι ειναι αμπαλοι και παιζουν ταμπουρι και στραβοκλοτσιες! Μπορει καλλιστα να ζωγραφιζει μια ομαδα και να παιζει αμυντικογενως.

Η αμυνα δεν ειναι παντα δειγμα ασχετοσυνης. Εινα θεμα οτι καλυπτεις πρωτα τον κολο σου, μετα κεντας και μπροστα. Γιατι το ενα αναιρει το αλλο?

 

[georgebest]

κάτσε τώρα θα μας πει ότι ομάδες που είχαν για λίμπερο τον μπέκενμπάουερ έπαιζαν το ίδιο αμυντικογενές ποδόσφαιρο με ομάδες που είχαν για λίμπερο τον χένρικσεν.
ααααααααααααχαχααχαχαχχααχχααχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχααααααα

τον κάιζερ δεν τον πολυθυμάμαι να παίζει. δεν είμαι και τόσο μεγάλος. τον μπαρέζι θα αντιπρότεινα

 

[1personanongrata]

γίγαντα, ένα πράμα θα σε ρωτήσω: ξέρεις γιατί ο ντελ μπόσκε έφυγε από τη ρεάλ. αν μου απαντήσεις κι αυτό, θα σε παραδεχτώ

κουμάντο στο ποιός αγόραζε παίκτες δεν έκανε ο ντελ μποσκε αλλά ο βαλντάνο. Ο Ιερο ήταν στα μαχαίρια με τον βαλντάνο και ο ντελ μποσκε έφυγε πακέτο με τον ιέρο. (στην ρεάλ παντα απο παράδοση το γηραιότερο σέντερ μπακ αναλάμβανε υψηλή τεχνική θέση στη διοίκηση. )

 

[Chevalier Fidèle]

κουμάντο στο ποιός αγόραζε παίκτες δεν έκανε ο ντελ μποσκε αλλά ο βαλντάνο. Ο Ιερο ήταν στα μαχαίρια με τον βαλντάνο και ο ντελ μποσκε έφυγε πακέτο με τον ιέρο. (στην ρεάλ παντα απο παράδοση το γηραιότερο σέντερ μπακ αναλάμβανε υψηλή τεχνική θέση στη διοίκηση. )

Επηρεασε το Φλορεντινο Περεθ και αυτος μαλακιστηκε. Μετα διωξανε το Μακελελε πηρανε το Μπεκαμ και προκοψανε. 

 

[1personanongrata]

Ειδες γιατι εισαι πουστρακος? ΤΙ ΤΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΕΙΠΑΜΕ ΒΡΕ ΠΑΠΑΡΙΔΗ?
ΟΤΙ? ΟΡΙΣΤΕ ΑΚΟΥΩ? Οτι ολοι συμμετεχουν ισοβαρως σε ολες τις φασεις αναπτυξεις του παιχνιδιου? Ειτε η ομαδα επιτιθεται, ειτε αμυνεται ( οκ πλην Μεσι το ξεχασα)

Εγω μπορει να το πα τοταλ φουτμπολ εσυ μπορει να το πεις χεσε μεσα παπαφλεσα. Η ουσια αλλαζει? Στις ταμπελες κολλαμε?

Για ντελ μποσκε επιμενω και δεν απαντας. Τι στον πουτσο ειναι ενα συστημα με 3 σεντερ μπακ και ΛΙΜΠΕΡΟ!?

Και επιτελους αμυντικογενες μπορει να ειναι συστημα που μια ομαδα παιζει αλλα κενταει, εχει γαμω την τεχνικη καταρτιση, ριχνει κατα ριπας ( ειπα και πριν οτι διελυσε στον τελικο στο Παρισι 3-0 τη Βαλενθια του Εκτορ Κουπερ).
Στο μυαλο σας ειναι το ταμπουρι. Μετα εμενα θα μου πεις οτι επηρεαζομαι απο τους δημοσιογραφισκους 

σου απάντησα.
και μάθετε μπαλλίτσα.
καμμιά σχέση δεν έχει η μπάρτσα σήμερα με τον άγιαξ του κρόιφ.
η μόνμη ομάδα που μπορεί να συγκριθεί σήμερα αναλογικά με την μπάρτσα είναι η εθνική Ιταλίας του 82.
αυτά.
νύχτες.

 

[georgebest]

κουμάντο στο ποιός αγόραζε παίκτες δεν έκανε ο ντελ μποσκε αλλά ο βαλντάνο. Ο Ιερο ήταν στα μαχαίρια με τον βαλντάνο και ο ντελ μποσκε έφυγε πακέτο με τον ιέρο. (στην ρεάλ παντα απο παράδοση το γηραιότερο σέντερ μπακ αναλάμβανε υψηλή τεχνική θέση στη διοίκηση. )

όχι ρε βλάκα. τους χάλαγε το ίματζ γιατί έμοιαζε περισσότερο με ταβερνιάρη, παρά με προπονητή 

 

[Chevalier Fidèle]

όχι ρε βλάκα. τους χάλαγε το ίματζ γιατί έμοιαζε περισσότερο με ταβερνιάρη, παρά με προπονητή  

Ε εδω που τα λεμε ηταν δεν ηταν? 

 

[Chevalier Fidèle]

σου απάντησα.
και μάθετε μπαλλίτσα.
καμμιά σχέση δεν έχει η μπάρτσα σήμερα με τον άγιαξ του κρόιφ.
η μόνμη ομάδα που μπορεί να συγκριθεί σήμερα αναλογικά με την μπάρτσα είναι η εθνική Ιταλίας του 82.
αυτά.
νύχτες.

Aστο μη φεγυεις, μεινε κ αλλο να μας κανει να γελαμε με τετοιες φωτοβολιδες! 

 

[1personanongrata]

όχι ρε βλάκα. τους χάλαγε το ίματζ γιατί έμοιαζε περισσότερο με ταβερνιάρη, παρά με προπονητή 

ok 

 

[1personanongrata]

Aστο μη φεγυεις, μεινε κ αλλο να μας κανει να γελαμε με τετοιες φωτοβολιδες! 

τσίμπα ΑΜΠΑΛΛΕ μάθε μαλλίτσα και κάνε τις αναγωγές σου....με μπάρτσα πέπ και συστήματα και μαλακίες.....η ομάδα της μπάρτσα είναι πρώτ απ όλα οικογένεια. ΒΑΛΕ σε αυτό που είπε ο τεράστιος ιταλος στη μπάρτσα και συμπλήρωσε μόνος σου τα ονόματα που είναι τώρα στην μπάρτσα ρόσι σιρέα ταρντέλι αλτομέλλι καμπρίνι αντονιόνι και βάλε μέσι πικέ πουγιολ ινιέστα τσαβι

και πες μας μετά πάλι για συστήματα 3-5-2 3-6-1 4-3-2-1-0

ΑΜΠΑΛΛΕ. 

Bearzot’s Defiant World Cup Triumph Changed Soccer in Italy
By JEFFREY MARCUS
Enzo Bearzot, who had supported his players amid mounting criticism in the lead up to the 1982 World Cup, was celebrated by his team after Italy defeated West Germany, 3-1, in the final in MadridEuropean Pressphoto Agency Enzo Bearzot, who had supported his players amid mounting criticism in the lead up to the 1982 World Cup, was celebrated by his team after Italy defeated West Germany, 3-1, in the final in Madrid

The Italy team that won the 1982 World Cup in Spain outpaces the 2006 championship squad in celebrity, even 28 years removed from the Azzurri’s triumph. The ’82 team defied both convention and expectation under Coach Enzo Bearzot, who galvanized a group of players beleaguered by scandal and criticism, including the excitable striker Paolo Rossi and the Bunyanesque goalkeeper Dino Zoff.

Under Bearzot’s stewardship, the team defeated Argentina, Brazil and West Germany on its way to a dramatic triumph in Madrid. On Tuesday, that group of players and the soccer-mad if cynical Italy fan base mourned the passing of Bearzot, who died in Milan at age 83.

“He leaves an amazing legacy which peaked one very hot summer, built bit by bit on the strength of the group,” Gaetano De Stefano writes in Gazzetta dello Sport, the Italian daily. [size=18pt]“A group of players whose names have become legendary: Zoff, Collovati, Scirea, Cabrini, Gentile, Bergomi, Oriali, Conti, Tardelli, Graziani, Rossi, Altobelli, Antognoni. Imagine how many times he must have said those names. He was like a father to them.”[/size]

Indeed, Bearzot protected his players from criticism and instituted a style of play at the national team level that allowed them to express themselves in ways they were not allowed when playing for their club teams. He got the most from his players when it mattered most.
Enzo Bearzot, coach of the Italian national team that won the 1982 World Cup, with goalkeeper Dino Zoff, at the tournament in Spain.European Pressphoto Agency Enzo Bearzot, coach of the Italian national team that won the 1982 World Cup, with goalkeeper Dino Zoff, at the tournament in Spain.
[size=18pt]
“It was a group that has never melted, even when someone was moved away from the game (like Paolo Rossi) or taken away prematurely by death (as Gaetano Scirea). A group that had maintained contact with the man who shaped it and who will continue to consider him alive,” the obituary in Corriere dello Sport says. “There was very special bond that tied the Azzurri to Enzo Bearzot, thankful because before taking them to the most important goal of their career, he was able to protect them from fierce criticism.”
[/size]
At the time of the ’82 World Cup, Rossi was coming off a two-year ban for his role in a match fixing scandal, but his ultimate accomplishment and the team’s success didn’t seem to carry the same stain as the calciopoli scandal that clung to the 2006 team. That was due in large part to Bearzot’s character. His team showed how emotion and will can impact the course of the game when skill and strategy come up just short. It’s a point made poignantly in this elegant profile (in Italian) produced by RAI, the state TV channel in Italy, which shows the enthusiasm Italians had for the ’82 champions and their mentor.

    “The memory of Enzo Bearzot can not be limited to the joy he gave us in 1982 … Bearzot was able to convey great human and sporting values.”

— Giancarlo Abete, president of the Italian federation.

“Italian football has lost someone responsible for one of the greatest and most emotional moments in its history,” Cesar Prandelli, Italy’s current national team coach, told the Italian soccer federation’s Web site. “Above all though we have lost a football maestro, who by the way he used his philosophies to shape his team, is someone that all Italian coaches will look to emulate.”

Bearzot accomplished this in the face of persistent media criticism, something all coaches in Italy can relate to.

“The miracle in Spain in 1982 took place, despite fierce criticism by journalists (who led him to introduce the novelty of the press blackout),” according to the Italian magazine, Oggi, which added in a blog post: “he managed to lead the national team to the top of the world thanks to moral preparation, based on the strength of group, as well as technical.”

What so angered the Italian press at the time was Bearzot’s insistence that the Italy team play an entirely different style from the defensive, conservative version of soccer practiced by most of the country’s professional teams.

“Enzo Bearzot transformed Italian football from a deadly labyrinth of ultra-defensive tedium into a modern compendium of lightning skills and progressive strategy which restored World Cup-winning glory to his country,” writes Jeff Powell, sports columnist for the Daily Mail in London, who covered Bearzot during the ’82 World Cup.

“The morning after they scraped into the knockout stages, I had breakfast with Bearzot,” Powell recalls. “When we came out of the hotel the Italian press corps formed a corridor and spat at the feet of their national team manager.”

But Bearzot was deaf to criticism. An average defensive midfielder for Inter Milan, Torino and Catania from the late 1940s to the early 1960s, he had a tactician’s acumen and an aficionado’s affection for the creative aspects of the game.

[size=18pt]“For me, football should be played with two wingers, a centerforward and a playmaker. That’s the way I see the game. I select my players and then I let them play the game, without trying to impose tactical plans on them. You can’t tell Maradona, ‘Play the way I tell you.’ You have to leave him free to express himself. The rest will take care of itself,” Bearzot had said.[/size]

He had only one cap for the national team and came up through the coaching ranks at the youth levels, where he developed bonds with some of Italy’s top players, which enabled him to win their confidence and get the most from them on the field.

“Enzo Bearzot was one of Italy’s greatest figures in the 20th century,” Rossi told the Italian news agency ANSA. “He was like a father to me and without him I would never have achieved what I did.”

Bearzot led the national team for 11 years, an unheard of tenure in today’s peripatetic atmosphere. He holds the record for the most games in charge of the national team, 104, and he won 51 of them.

http://goal.blogs.nytimes.com/2010/12/21/bearzots-defiant-world-cup-triumph-changed-soccer-in-italy/

 

[Chevalier Fidèle]

Α και απο αυτο εκρινες. Ρε κατσικισιε αμπαλε, και μονο που συγκρινεις εθνικη ομαδα που μαζευονται 5 φορες το χρονο με μια ομαδα που δινει 100 ματς τη σαιζον ,δειχνει πως δε το κατεχεις. Αλλαξε το σε ψαρεμα, καλυτερο για τα γεραματα 

 

[1personanongrata]

 

[Chevalier Fidèle]

Aααα ετσι ηταν πριν το 1990. πες μας τωρα για τ0 1930 που νικησαμε 8-2 το γαβρο