Η επισημοποίηση της συμφωνίας του Αρη με τον Εκτορ Ραούλ Κούπερ μέχρι το καλοκαίρι του 2011 ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να συμβεί στην κοινωνία των «κιτρίνων» τη δεδομένη στιγμή. Για περισσότερους από έναν λόγους.
Καταρχήν, η διοίκηση έκλεισε γρήγορα ένα θέμα που δεν θα ήταν καλό για τον σύλλογο να εξελιχθεί σε σίριαλ και να γίνεται αντικείμενο σχολίων (ακόμη και κακόπιστων) από τον καθένα, ανάλογα με το αποτέλεσμα κάθε Κυριακής. Πέραν αυτού, έπραξε το καλύτερο για τον Αρη. Δεν πιστεύουμε να υπάρχει φίλος της ομάδας που να μην πιστεύει ότι το συμφέρον του Αρη υπαγόρευε την παραμονή του Κούπερ γιατί αν υπάρχει, τότε… ας φέρει τον Μουρίνιο ή τον Φέργκιουσον. Συν τοις άλλοις, η διοίκηση έδειξε ότι δεν πετάει «λευκή πετσέτα» επειδή τα πράγματα «στράβωσαν» κάπως τελευταία. Απεναντίας, εξακολουθεί να εμπιστεύεται την επένδυση που έκανε και να προσδοκά σε βραχυπρόθεσμα, αλλά και μακροπρόθεσμα, οφέλη από τον Κούπερ.
Από ‘κει και πέρα, ο Αρης δεν συμφώνησε απλώς με… έναν προπονητή. Συμφώνησε με τον καλύτερο προπονητή που ήρθε ποτέ στη Θεσσαλονίκη και όπως η πλειονότητα των Ελλήνων φιλάθλων πιστεύει, στην Ελλάδα. Υποθέτουμε ότι ο Αρης θα πάρει σύντομα τη μορφή που θέλει ο Κούπερ, αν και τη «σφραγίδα» του νομίζουμε ότι θα την αποκτήσει ολοκληρωτικά από την επόμενη περίοδο. Δεν θα τολμήσουμε να κρίνουμε τις προπονητικές του γνώσεις και ικανότητες, γιατί το θεωρούμε.. ιεροσυλία (στο… Ελλαδιστάν ζούμε φυσικά, σίγουρα θα βρεθούν κάποιοι να τον απαξιώσουν στην επόμενη ήττα), αλλά με τον Κούπερ ο Αρης δεν διαθέτει μόνο τον καταλληλότερο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση. Διαθέτει ακόμη και: Εναν προπονητή που συγκεντρώνει όλα τις προϋποθέσεις για να αποτελέσει τον ηγέτη της νέας προσπάθειας που ξεκίνησε εδώ κι ένα μήνα, έναν προπονητή που μπορεί να μεταδώσει την τεχνογνωσία του σε διάφορους τομείς, έναν προπονητή που μπορεί να αποτελέσει την «ασπίδα» του αγωνιστικού τμήματος και να εγγυηθεί την ηρεμία της και λόγω «ειδικού βάρους» να απορροφήσει τους όποιους εσωτερικούς κραδασμούς (όπως συνέβη πρόσφατα με την ήττα από τον Αστέρα Τρίπολης). Εχει, ακόμη, έναν προπονητή που ανεβάζει συνολικά το πρεστίζ και το κύρος όλου του συλλόγου με τα παράπλευρα οφέλη που αυτό μπορεί να έχει.
Πραγματικά, είναι ίσως η μοναδική φορά τα τελευταία χρόνια που αξίζει οι φίλοι του Αρη να δείξουν λίγη υπομονή ακόμη γιατί αν δεν τα καταφέρει ούτε ο Κούπερ, τότε δεν βλέπουμε ποιος άλλος θα μπορέσει…
Υ.Γ: Γίνεται πολλή κουβέντα μετά την ήττα από την Τρίπολη περί ευθυνών για την πορεία της ομάδας ως τώρα. Προσωπική μου άποψη είναι ότι οι περισσότερες ευθύνες ανήκουν στους παίκτες. Μετά στον Μαζίνιο. Αν σε κάτι φέρει ευθύνη η διοίκηση είναι η επιλογή της να διατηρήσει τον Βραζιλιάνο το περασμένο καλοκαίρι, αλλά διόρθωσε έγκαιρα το λάθος με την πρόσληψη του Κούπερ. Από ‘κει και πέρα, είναι άδικο να κατηγορείται η διοίκηση και μαζί της ο Κόντης. Οσο για τις επιλογές που έγιναν το περασμένο καλοκαίρι, ήταν οι καλύτερες που θα μπορούσαν να γίνουν βάση βιογραφικών και αναγκών της ομάδας. Δεν σου βγαίνουν όμως πάντα όλες. Κι αν το επέτρεπε ο Μαζίνιο, θα είχε αποκτηθεί κι ένας αριστερός χαφ που τόσο λείπει. Μόλις ολοκληρωθεί ο α’ γύρος θα κάνουμε ένα «ταμείο» και θα πούμε περισσότερα…