ο 2005 ο Αρης άλλαξε ρότα. Αναγεννήθηκε μέσα από τις στάχτες του, έκανε την αυτοκάθαρσή του και χάραξε νέα πορεία. Εκτοτε, κάθε χρόνο εξελίσσεται και προοδεύει σε όλα τα επίπεδα. Διοικητικά, οικονομικά, εμπορικά, οπαδικά και αγωνιστικά. Να μην ξεχνάμε και το μεγαλύτερο κεκτημένο του, τη Λέσχη. Κάθε χρόνο βάζει και ένα λιθαράκι.
Σ’ αυτήν την νέα πορεία που χάραξε δεν υπάρχει πισωγύρισμα, γιατί τα θεμέλια που μπήκαν πριν πέντε χρόνια είναι πιο γερά από ποτέ. Ο,τι σαθρό υπήρχε από το παρελθόν, ξεριζώθηκε. Είναι βέβαιο ότι η πρόοδος του Αρη θα συνεχιστεί για τους λόγους που εν ολίγοις περιγράφουμε παραπάνω, είτε κάποιοι μπορούν να ακολουθήσουν, είτε δεν μπορούν.
Και για να πάμε στο δια ταύτα, δεν ξέρουμε τι θα καταφέρει η ομάδα στις τελευταίες τρεις αγωνιστικές των πλέι οφ, αλλά είναι δεδομένο ότι η αγωνιστική εξέλιξη της ομάδας φέτος δεν ήταν η προσδοκώμενη.
Η έξοδος στο Europa League ήταν το μίνιμουμ. Η επένδυση που έγινε πέρσι το καλοκαίρι δεν είχε την αναμενόμενη ανταπόδοση, διότι κάποιοι παίκτες, δυστυχώς, αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων και κάποια πράγματα νομίζουμε ότι ξεκαθάρισαν τελευταία. Από τον τελικό του Κυπέλλου και έπειτα. Για παράδειγμα, κάποιοι παίκτες έφτασαν στο ταβάνι τους. Δεν μπορούν παραπάνω, όσο κι αν τους πιέσεις. Αποδείχτηκε ότι δεν έχουν τα κότσια να πάρουν την ομάδα πάνω τους στα δύσκολα, σε ματς που κρίνονται στόχοι. Και μην σταθεί κανείς σε μία, δύο νίκες μέσα σε όλη τη χρονιά, γιατί όπως φαίνεται σήμερα, αυτές υπάρχουν απλώς για να επιβεβαιώσουν την εξαίρεση του κανόνα. Δεν πιστεύουμε ότι δεν θέλουν. Πιστεύουμε ότι δεν μπορούν παραπάνω.
Ο Αρης όμως δεν μπορεί να σταματήσει εδώ, γιατί πολύ απλά το δικό του ταβάνι είναι μακριά ακόμη. Ξέρει καλύτερα ο Κούπερ ποιοι παίκτες του ήταν για… μέχρι εδώ και σε ποιους μπορεί να υπολογίζει για του χρόνου. Και με τον Αργεντινό στον πάγκο από το ξεκίνημα, τα πράγματα θα είναι πολύ διαφορετικά την επόμενη σεζόν. Η ώρα της κρίσης δεν είναι μακριά.
Η διοίκηση και ο Κούπερ δεν χρειάζεται να γκρεμίσουν τίποτα. Μία μικρή… ανακαίνιση χρειάζεται όμως, αφού πέρασε και μία πενταετία από τότε που… έπεσαν τα πρώτα μπετά στο οικοδόμημα. Λογικό δεν είναι; Ο Αρης έκανε βήματα μπροστά και σταθεροποιήθηκε σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο, αλλά είναι φανερό ότι για να κάνει την υπέρβαση που ψάχνει χρειάζεται ένα “φρεσκάρσιμα” στο ρόστερ του. Κι αν θέλετε τι γνώμη μας, με παίκτες που να διαθέτουν λιγότερη ποιότητα, αλλά να έχουν περισσότερη… καρδιά. Γιατί αυτό του λείπει…