Ο ΑΡΗΣ θέλει πολεμιστές,
όχι λιγόψυχους
Ήταν η πιο τραγική, αστεία, γελοία, κωμική εμφάνιση που θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα δούμε από την ομάδα στην Τούμπα. Απόλυτο μηδέν, αυτοπεποίθηση ξεχασμένη στα αποδυτήρια του Βικελίδης.
Αυτός ο ΑΡΗΣ ήταν ό,τι πιο απογοητευτικό θα μπορούσαμε να δούμε. Και επειδή η απογοήτευση φέρνει πίκρα και η πίκρα καμιά φορά μετατρέπεται σε οργή, ας βγάλουν από το μυαλό τους οι ποδοσφαιριστές του ΑΡΗ ότι η χρονιά τελείωσε επειδή βγήκαμε στην Ευρώπη και επειδή φτάσαμε στον Τελικό του Κυπέλλου.
Δύο στόχοι τέθηκαν στη σεζόν και αυτός ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου και η έξοδος στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ο πρώτος χάθηκε και για τον δεύτερο δεν θα ανεχτούμε ούτε 1% έλλειψη συγκέντρωσης, πάθους, τσαμπουκά, θέλησης, αποφασιστικότητας, τσαγανού.
Παίκτες του ΑΡΗ, η μπάλα δεν καίει. Στόχος είναι να τη σπρώχνουμε στην περιοχή και να τη βάζουμε στα δίχτυα. Όχι να τη μεταφέρουμε ο ένας στον άλλο χωρίς καν να σκεφτόμαστε τι κάνουμε, επειδή νιώθουμε την ευθύνη βαριά και θέλουμε να την ξεφορτωθούμε.
Η ευθύνη είναι βαριά, γιατί βαριά είναι η φανέλα του ΑΡΗ. Αν σας πέφτει ασήκωτη, τότε δεν υπάρχουν καμιά κατοσταριά επιλογές, αλλά μόλις μία. Θεωρούμε ότι την ξέρετε.
ΥΓ: Τέσσερα ματς, δώδεκα διαθέσιμοι βαθμοί. Γκε γκε;
Που και που γράφετε και κάτι σωστό