Δεν ειναι στην προθεση μου να μπλεξω την νομιμη αμυνα με την αυτοδικια.
Νομιζω την νομιμη αμυνα την κατανοουμε ολοι , και σε ενα μεγαλο βαθμο, αναλογα με τα κοτσια του καθενως ειναι και φυσικη αντιδραση.
Περισσοτερο με απασχολει το κεφαλαιο που αφορα στην επιβολή ποινής απο το συντεταγμενο κρατος τέτοιας ωστε να εξισσορροπει το αισθημα δικαίωσης του θύματος και ταυτοχρονα η ποινη να ειναι τετοια που να αποτρεπει χωρις δευτερη σκεψη τον εγκληματια να το επαναλαβει.
Ποια απλοικα, πως θα αισθανοσουνα ΑΝ (υπερβολικο μεν σεναριο , αλλα με δεδομενο τις επιδερμικες ποινες που επιβαλλονται, δεν συναιτίζονται οι παρανομουντες και συνεχιζουν απτοοιτοι την εγκληματικη τους δραστηριοτητα ) να σε ληστευουν μεσα στο σπιτι σου κατ επαναληψη. Μια, δυο, τρεις, 10 φορες. Με αποτελεσμα σημαντικοτατη απωλεια περιουσιας που με κοπο στο διαβα των χρονων εχεις κατορθωσει να συγκεντρωσεις για τα παιδια σου , γηρατια σου κτλ.
Για απλουστευση σεναριου να υποθεσουμε οτι δεν υφιστασαι σωματικες βλαβες, περα απο τις ψυχικες.