Κωνσταντίνος Καβάφης «Ἀπολείπειν ὁ Θεός Ἀντώνιον»
Σάν ἔξαφνα, ὥρα μεσάνυχτ’, ἀκουσθεί
ἀόρατος θίασος νά περνᾶ
μέ μουσικές ἐξαίσιες, μέ φωνές –
τήν τύχη σου πού ἐνδίδει πιά, τά ἔργα σου
πού ἀπέτυχαν, τά σχέδια τῆς ζωῆς σου
πού βγῆκαν ὅλα πλάνες, μή ἀνωφέλετα θρηνήσεις.
Σάν ἕτοιμος ἀπό καιρό, σά θαρραλέος,
ἀποχαιρέτα την, τήν Ἀλεξάνδρεια πού φεύγει.
Προ πάντων νά μή γελασθεῖς, μήν πεῖς πως ἦταν
ἕνα ὄνειρο, πώς ἀπατήθηκεν ἡ ἀκοή σου∙
μάταιες ἐλπίδες τέτοιες μήν καταδεχθεῖς.
Σάν ἕτοιμος ἀπό καιρό, σά θαρραλέος,
σάν που ταιριάζει σε πού ἀξιώθηκες μιά τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά πρός τό παράθυρο,
κι ἄκουσε μέ συγκίνησιν, ἀλλ’ ὄχι
με τῶν δειλῶν τά παρακάλια και παράπονα,
ὡς τελευταία ἀπόλαυσι τούς ἤχους,
τά ἐξαίσια ὄργανα τοῦ μυστικοῦ θιάσου,
κι ἀποχαιρέτα την, τήν Ἀλεξάνδρεια πού χάνεις.
Το 43 π.Χ. η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν χωρισμένη στην Ανατολή και τη Δύση. Το Ανατολικό κομμάτι, με πρωτεύουσα την Αλεξάνδρεια, το πήρε ο Αντώνιος. Το Δυτικό ο Οκταβιανός με πρωτεύουσα τη Ρώμη. Τσακώθηκαν οι δυο τους (ο Οκταβιανός έβλεπε τον Αντώνιο ως εχθρό, φοβόταν τις επεκτατικές βλέψεις του) και ξεκίνησε ένας εμφύλιος μεταξύ τους. Ο Οκταβιανός επιτίθεται στην Αλεξάνδρεια με ισχυρό στρατό. Το τέλος του Αντωνίου ήταν δεδομένο.
Ο σπουδαίος Καβάφης αναφέρεται στις τελευταίες μέρες (η και λεπτά) της αυτοκρατορίας του Αντωνίου στην Αλεξάνδρεια. Το ποίημα αναφέρεται στη μεγάλη αξία που έχει να διατηρήσεις την αξιοπρέπεια σου ακόμα και στις δυσκολότερες στιγμές σου.
"Σαν έτοιμος από καιρό, σαν θαρραλέος, αποχαιρέτα την Αλεξάνδρεια που φεύγει".
Να είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε και να υποφέρουμε οποιοδήποτε χτύπημα της μοίρας. Να μην γονατισουμε, να μην δειλιασουμε, να κρατήσουμε την αξιοπρέπεια μας, όσο δυνατο κι αν είναι το χτύπημα.
