Αντώνης Δαγκλής: Ο Αντεροβγάλτης των Αθηνών

[Αναφυλαξίας3]

Πιστεύω πως αυτό συνέβη για να μην ηρωοποιησουν έναν παρανοϊκό δολοφόνο.

Δηλαδή εσύ τί περίμενες; Ότι αν ήταν φοβερά ποιήματα θα τον πρότειναν για Νόμπελ ποίησης;

Αυτο προϋποθετει οτι όντως τα ποιηματα του ηταν ποιοτικα. Απο που προκύπτει αυτο;
Γι'αυτό λεω οτι συνήθως η απάντηση ειναι πιο απλη.

 

[sonixxx11]

Πνευματώδης και άριστος στις ακαδημαϊκές του επιδόσεις, είχε περάσει στη Θεολογική Σχολή και όταν συνειδητοποίησε ότι δεν του άρεσε, έδωσε και πάλι πανελλήνιες και πέρασε στη Νομική Σχολή. Κοινωνικά απομονωμένος, ο Θεόφιλος Σεχίδης έβρισκε καταφύγιο στην κλασική μουσική, την ποίηση και τη ζωγραφική. Η περίπτωσή του διέγειρε όπως ήταν φυσικό την επιστημονική κοινότητα και πλήθος ψυχολόγων, ψυχιάτρων, εγκληματολόγων και κοινωνιολόγων ανέλαβαν να εξηγήσουν τι ήταν αυτό που όπλισε το χέρι του Σεχίδη κατά των οικείων του.

 

[info@123]

Πού το λέει αυτό;

Η επιστήμη της εγκληματολογίας.
Ψάξε στην διεθνή βιβλιογραφία και στο εγχειρίδιο του FBI.

 

[james tiberius kirk]

Στην Ελλάδα ελάχιστοι έχουν σκοτώσει περισσότερους από δύο.

 

[Κώστας Λαδάκης]

Ο Παπαχρόνης ήταν δόκιμος στις Ειδικές Δυνάμεις, δηλαδή άτομο που εκτός από καλογυμνασμένος μόνο χαζός δεν ήταν (χαζός, δηλαδή να μην του κόβει).
Ο Σεϊχίδης επίσης ήταν άτομο έξυπνο, μορφωμένο, στη Θάσο έλεγαν ότι δεν περίμεναν να κάνει τέτοιες ακρότητες.

Μπορεί δηλαδή να είσαι φυσιολογικός στις καθημερινές σου λειτουργίες, αλλά κάτι μέσα σου να σε σπρώχνει στην ακραία βία. Δυστυχώς για αυτούς τους ανθρώπους κανείς δεν είδε τα όποια συμπτώματα (ή τα έκρυβαν πάρα πολύ καλά) για να τους πείσει να πάνε σε ψυχίατρο εγκαίρως.

Δεν είναι serial killer, υπάρχει όμως και η περίπτωση του Πετροδασκαλάκη, φοιτητή (και από τους καλούς) στο Φυσικό Κρήτης που αρχές δεκαετίας 90 δολοφόνησε εν ψυχρώ ένα καθηγητή του επειδή του έκλεψε μία εργασία και την παρουσίασε σαν δική του. Τέτοια αυτοδικία θα την περίμενες ίσως από ένα βοσκαρά αλλά όχι από ένα επιδοξο επιστήμονα.

Ο φοιτητής που δολοφόνησε δύο καθηγητές στο Πανεπιστήμιο Κρήτης

Ο Γιώργος Πετροδασκαλάκης ήταν ο άνθρωπος πίσω από το διπλό φονικό, το οποίο στέρησε από την Ελλάδα δύο λαμπρά επιστημονικά μυαλά.

www.oneman.gr

Το απόγευμα της 27ης Νοεμβρίου του 1990 ο Γιώργος Πετροδασκαλάκης, μεταπτυχιακός φοιτητής, βρισκόταν στο πανεπιστήμιο της Κρήτης. Παρακολουθούσε το μάθημα της χρήσης ηλεκτρονικών υπολογιστών για την εκτέλεση πολύπλοκων αλγεβρικών υπολογισμών. Όπως θα έλεγαν αργότερα οι συμφοιτητές του, ήταν σε καλή διάθεση, έκανε πλάκα και μιλούσε μαζί τους, σαν να μην τον απασχολεί τίποτα το ιδιαίτερο. Στην πραγματικότητα όμως κάτι τέτοιο απείχε πολύ από την αλήθεια.

Όσο το μάθημα συνεχιζόταν, θα σηκωθεί και θα βγει από το αμφιθέατρο, κάτι που δε θα προκαλέσει υποψίες σε κανέναν. Θα επιστρέψει όμως οπλισμένος με μια επαναληπτική καραμπίνα και χωρίς να εξηγήσει τίποτα, θα προκαλέσει ένα πρωτοφανές μακελειό στα χρονικά των ελληνικών πανεπιστημίων.
Θα πυροβολήσει και θα σκοτώσει εν ψυχρώ τους καθηγητές, Βασίλη Ξανθόπουλο, 39 χρόνων, και τον Στέφανο Πνευματικό, 33 χρόνων. Από τα φυσίγγια του θα τραυματιστεί στο χέρι ακόμη ένας καθηγητής που προσπάθησε να τον σταματήσει, ο Σωτήρης Περσίδης, καθώς και ο συνάδελφός του Θωμάς Ευθυμιόπουλος, και η άτυχη φοιτήτρια, Εύα Σταθάκη.
Ο Πετροδασκαλάκης, εν μέσω φωνών και πανικού, θα καταφέρει να το σκάσει απ’ το πανεπιστήμιο και όχι μόνο αυτό, αλλά θα καταφέρει και να μη συλληφθεί ποτέ. Με ένα νοικιασμένο αυτοκίνητο, θα διαφύγει στα βουνά της Κρήτης και σχεδόν εννιά μήνες μετά, στις 9 Ιουλίου 1991, ο βοσκός Γεώργιος Τρευλάκης θα τον βρει απαγχονισμένο σε ένα δέντρο, μισό χιλιόμετρο απόσταση από το εκκλησάκι του Αγίου Πνεύματος, στα όρια νομών Λασιθίου και Ηρακλείου.


Σύμφωνα με τον ιατροδικαστή, αυτοκτόνησε λίγα 24ωρα μετά τη δολοφονία των δύο καθηγητών, πράγμα που σημαίνει ότι κρεμόταν απ’ το δέντρο για μήνες.
Και εδώ έρχεται το μεγάλο ερώτημα: γιατί το έκανε ο Γιώργος Πετροδασκαλάκης; Γιατί σκότωσε αυτούς τους δύο καθηγητές; Σαφής απάντηση δεν υπάρχει, δε δόθηκε ποτέ. Σύμφωνα με όσα έγιναν αργότερα γνωστά, ο φοιτητής θα έπρεπε μάλλον να νιώθει υποχρεωμένος στους δύο καθηγητές και όχι να θέλει να τους βλάψει.


Και αυτό γιατί όταν το 1987 διέκοψε τις σπουδές του για να καταταγεί στον στρατό, ο καθηγητής Βασίλης Ξανθόπουλος ήταν αυτός που τον προέτρεψε να συνεχίσει μετά, εξασφαλίζοντάς του υποτροφία από ερευνητικές επιχορηγήσεις. Και από τη δική του μεριά, και ο Στέφανος Πνευματικός, τον βοήθησε να διεκδικήσει υποτροφία από ερευνητικό εργαστήριο της Γαλλίας.


Κάμποσο διάστημα μετά τη διπλή δολοφονία, συνάδελφοι των δύο δολοφονημένων καθηγητών θα πουν ότι έτρεφε μίσος για τους δύο καθηγητές του, γιατί ενώ είχε καλές επιδόσεις στα υπόλοιπα μαθήματα, στην Κβαντική δεν τα πολυκατάφερνε.


Έτσι, όταν εκείνοι του είπαν να ξαναδώσει το μάθημα σε έξι μήνες, αφού πρώτα κάλυπτε τα κενά του, εκείνος το πήρε πολύ στραβά.

Αλλά και πάλι, όλα αυτά δεν μπορούν να είναι τίποτα περισσότερο από εικασίες. Κανείς δεν ξέρει τι πραγματικά συνέβη, κανείς δε γνωρίζει τι όπλισε το χέρι του φοιτητή.Αλλά και πάλι, όλα αυτά δεν μπορούν να είναι τίποτα περισσότερο από εικασίες. Κανείς δεν ξέρει τι πραγματικά συνέβη, κανείς δε γνωρίζει τι όπλισε το χέρι του φοιτητή.Μέχρι σήμερα, ο λόγος που ο Γιώργος Πετροδασκαλάκης έφτασε μέχρι το έγκλημα το οποίο στέρησε δύο τόσο λαμπρά επιστημονικά μυαλά από την Ελλάδα και τον κόσμο δεν έχει εξακριβωθεί.