«Τι; Κιόλας;» Δύο λέξεις ικανές να σου δημιουργήσουν τύψεις για μια
ολόκληρη ζωή, να σου βραχυκυκλώσουν τον ανδρισμό, να σε ρίξουν με τη
μία στον καναπέ του ψυχαναλυτή για θεραπεία... να σε στείλουν
αδιάβαστο. Ο εφιάλτης κάθε άντρα!
Καταραμένη επιστήμη
Και σαν να μη φτάνουν οι γυναίκες, τη χαριστική βολή βέβαια τη δίνει η
επιστήμη. Σιγοντάρει τη γκρίνια τους ... γεμίζει τα στόματα τους με
επιχειρήματα: Ένας στους τρεις άντρες πάσχει από πρόωρη εκσπερμάτιση.
Όταν το άκουσα για πρώτη φορά δεν μου είπαν «μη στενοχωριέσαι». «Ή δεν
έχει να κάνει με σένα». «Ναι καλά άκουσες», μου είπαν!
Και «ένας στους τρεις» και «πάσχει». Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του
κοινωνιολόγου Έντουαρντ Λόμαν, από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο, το 31%
των ανδρών (από δείγμα 1410 συνεντεύξεων) δήλωσε ότι έχει
επαναλαμβανόμενα προβλήματα που σχετίζονται με την πρόωρη
εκσπερμάτιση. Τα προβλήματα φυσικά αποδίδονται στο σύγχρονο τρόπο
ζωής, σε συναισθηματική αστάθεια, σε άγχος και σε υποβαθμισμένη υγεία.
Τους γνωστούς υπόπτους.
Αυτά ήταν τα χειρότερα νέα που είχα να ακούσω από την εποχή που ο
Τζόνι Ρότεν λεγόταν Τζόνι Λίντεν -ή ανάποδα γιατί το έχω κλέψει από το
K K Μοίρη- και από την εποχή που η μάνα μου άκουσε για το Τσέρνομπιλ
και τρέχαμε για γάλα στο Βερόπουλο μαζί με τη μισή Αθήνα. Αν το 30%
των αντρών, όπως ακούγεται, πάσχει, τότε πρόκειται για νόσο επιδημικών
διαστάσεων. Χειρότερη και από τη πανώλη που, για πλάκα, μάζεψε 20 με
40 εκατομμύρια ψυχές.
«Που είναι η νόσος;» λέω! Πού;
Αλλά η επιδημία αυτή χτυπάει τους άντρες. Και όχι στο χέρι ή στο μάτι
αλλά σε ό,τι πολυτιμότερο έχουν. Και εκεί είναι που ανησυχώ και αρχίζω
να ψάχνω. Ναι! Ψάχνω απεγνωσμένα να μάθω αν είμαι φορέας της νόσου,
σκεπτόμενος ότι αν όντως το ποσοστό είναι 30%, αυτό από μόνο του θα
έπρεπε να δικαιολογεί μια φυσιολογική κατάσταση; Που είναι, δηλαδή, τα
όρια φυσιολογικού και ασθένειας;
Ψάχνοντας, τόσο σε βιβλιογραφικές πηγές όσο και στα infomercial που
κατακλύζουν το ίντερνετ ανακαλύπτω το πρώτο «διαμάντι». Τον ορισμό της
ασθένειας και μάλιστα σε τρεις αλληλοσυμπληρούμενες εκδοχές:
Πρόωρη εκσπερμάτιση:
- Όταν ο άντρας εκσπερματώνει νωρίτερα από ό,τι επιθυμεί.
- Όταν ο άντρας εκσπερματώνει νωρίτερα από ό,τι η σύντροφος του επιθυμεί.
- Όταν ο άντρας εκσπερματώνει νωρίτερα από ό,τι ο ίδιος ή η σύντροφος
του επιθυμεί.
Εδώ δηλαδή υπάρχει μια ασθένεια που ορίζεται σε σχέση με επιθυμίες;
Έχω υπερκόπωση, για παράδειγμα, επειδή θέλω να πάω να παίξω μπάλα και
δεν μπορώ; Ή, έχω υπερκόπωση γιατί η γυναίκα μου θέλει να βγούμε για
ποτό και δεν μπορώ; Ή, έχω υπερκόπωση γιατί εγώ θέλω να παίξω μπάλα, η
γυναίκα μου θέλει να πάμε βόλτα στο Σούνιο και εγώ δεν μπορώ;
Ψάχνοντας λίγο περισσότερο για να βγω από τις πρώτες σελίδες των
αποτελεσμάτων του Google που πιεστικά προσπαθούν να μου πουλήσουν
πληροφορία -ίσως και καμιά αγωγή- ανακαλύπτω έναν ακόμη ορισμό που
φαίνεται πιο σοβαρός! Ναι καλά:
Πρόωρη εκσπερμάτιση:
Όταν ο άντρας εκσπερματώνει πριν ικανοποιήσει σεξουαλικά τη σύντροφο του.
Δηλαδή εγώ έχω την ασθένεια αλλά νοσεί η σύντροφος μου. Κάτι δηλαδή
σαν υποβολή ή μεταφορά αρνητικής ενέργειας.
Έχω ήδη αρχίσει να ξεπερνάω τον αρχικό μου τρόμο αλλά ακόμα το σοκ
είναι μεγάλο και δεν μπορώ να πανηγυρίσω. Αναζητώ να δω πόσο πρόωρος
είμαι. Αν πρόκειται όντως για ασθένεια, θα έχει μετρηθεί κάποιος μέσος
όρος εκσπερμάτισης και θα μπορώ να υπολογίσω πόσο βαριά είναι η
κατάσταση μου. Θα βρω το κατάλληλο νούμερο, το κατάλληλο ποσοστό θα με
εντάξω πιεστικά σε αυτό και θα βγω στην κοινωνία με το κεφάλι ψηλά.
Αμ δε! Συνεχίζοντας την έρευνα, για λίγο ακόμα, μαθαίνω ότι η
καταραμένη η επιστήμη το ψάχνει πιο αναλυτικά. Επειδή υπάρχει μεγάλη
ποικιλότητα στο πόσο χρειάζεται ένας άντρας για να φτάσει σε οργασμό,
άρχισε πρόσφατα να χρησιμοποιεί σαν κριτήριο το πόσο θέλει η γυναίκα
να κρατήσει το σεξ σε σχέση με το πόσο κάνει ένας άντρας για να
τελειώσει.
Σαν το πρώτο γκολ της εθνικής στο προχθεσινό παιχνίδι. Εκεί που
νομίζεις ότι έχεις ξορκίσει του δαίμονες τρως την ισοφάριση και
βρωμάει τεσσάρα. Χάνομαι λίγο αλλά δεν εγκαταλείπω. Αν είσαι, λέει,
κάτω από ενάμιση λεπτό πρόωρος είσαι εντάξει. Ενώ αν είσαι πάνω από
δύο τότε παίρνεις με την αξία σου διάγνωση ΠΕ (πρόωρη εκσπερμάτιση)
και την κάνεις τατουάζ στο μπράτσο σου με πυρωμένο σίδερο. Και πάνω
που ξεδιπλώνω το μανίκι έρχεται η λύτρωση: Η μέση χρονική διαφορά στο
γενικό πληθυσμό είναι 7 με 10 λεπτά.
Θεωρίες συνομωσίας
Ήμαρτον θεέ μου. Δηλαδή εδώ μιλάμε για μια ασθένεια, για την οποία
ασχολούνται οι σεξολόγοι 5 και πλέον δεκαετίες χωρίς να έχουν
καταλήξει σε ορισμό, χωρίς να μπορούν να βγάλουν κάποιους χρόνους,
προσδιορίζοντας την σε σχέση με τις γυναίκες και βγάζοντας το
μεγαλύτερο ποσοστό των αντρών πάσχοντες. Κάτι τρέχει λέω μέσα μου!
Κάτι δεν πάει καλά και αρχίζω τις θεωρίες συνομωσίας.
Η πρόωρη εκσπερμάτιση είναι εφεύρεση φεμινιστικών κύκλων που έχουν
κρίση ταυτότητας και υιοθετούν πατριαρχικά στερεότυπα. Αυτά που με
(μας) θέλουν άντρα, αρσενικό με τα όλα μου, να χτυπάω το χέρι στο
τραπέζι. Υπερμαραθωνοδρόμο στο κρεβάτι με πρωταρχική αποστολή να
προσπαθώ για το δικό τους οργασμό που στις περισσότερες περιπτώσεις
δεν θα έρθει. Όχι γιατί δεν έκάνα κάτι καλά, αλλά γιατί δεν έπλυνα τα
πιάτα με ξίδι και άφησα ένα ζευγάρι κάλτσες πεταμένες στο μπάνιο.
Ερωτοδικεία
Το γυναικείο χαλκείο είναι αδίστακτο και η συνομωσία καλά οργανωμένη
από κάθε άποψη. Η κεντρική προσπάθεια στηρίζεται στο να μου (μας)
δημιουργήσει συναισθήματα ενοχής. Με τη γκρίνια, με τη μουρμούρα, με
τα μούτρα με το «Τι; Κιόλας;». Στήνει έκτακτα δικαστήρια και μου
απαγγέλλει κατηγορίες: «Τελειώνεις μέσα σε λίγα λεπτά; Είσαι κακός
εραστής.»
Το έγκλημα, φυσικά, δικάζεται σε βαθμό κακουργήματος, η δική είναι
συνοπτική και ετυμηγορία προαποφασισμένη: Ένοχος για ΠΕ. «Στην πυρά,
στην πυρά» φωνάζει το ακροατήριο. Αλλά το σώμα των ενόρκων είναι
επιεικές.
Επικαλείται και πάλι την επιστήμη και μου αναγνωρίζει ελαφρυντικά:
«Φαίνεται ότι οι πρώιμες αυνανιστικές εμπειρίες παίζουν ρόλο στις
σεξουαλική αντίδραση ενός άντρα». Από μικρός δηλαδή, χωρίς να το ξέρω
εκπαιδευόμουν στην παρανομία. Με τον παππού και τη γιαγιά στο σπίτι,
έμπαινα στην τουαλέτα δήθεν για πιπί, και φρόντιζα να τους ξεγελάσω.
Ούτε λεπτό για χάσιμο.
«Το 80 έως 90% των ανδρών μπορούν να μάθουν να το ελέγχουν καλύτερα με
θεραπεία» λέει πάλι η επιστήμη, και το δικαστήριο με αφήνει ελεύθερο
με περιοριστικούς όρους υπό την προϋπόθεση να κάνω θεραπεία. Και
εξαντλώντας τα δημοκρατικά του ήθη σε μια εποχή πραιτόρων μου δίνει
και επιλογές: Με φάρμακα, χωρίς φάρμακα, με ψυχολογική υποστήριξη, με
κατάλληλες ασκήσεις! Ιδού μεταξύ ποίων μεθόδων πρέπει να διαλέξω:
Κρέμες απευαισθητοποίησης
Κυκλοφορούν σκέτες ή με προφυλακτικά και έχουν ως βάση ουσίες όπως η
βενζοκαΐνη. Μειώνουν την αίσθηση της διείσδυσης και παρατείνουν τη
διάρκεια της σεξουαλικής επαφής. Ακούγεται λίγο σαν παστίτσιο χωρίς
μπεσαμέλ και αλάτι αλλά το σώμα των ενόρκων είναι σαφές. Η ουσία του
σύγχρονου σεξ δεν είναι η γεύση αλλά το σαβούρωμα.
Stop Start
Σε ευθεία αναλογία με τους Pixies που επινόησαν τη γνωστή μουσική
μέθοδο και τους Nirvana που την τελειοποίησαν, τα σταματοξεκινήματα
προϋποθέτουν καλή επικοινωνία. Όταν νιώθω ότι φτάνω στον προορισμό, θα
το ανακοινώνω και θα σταματώ αφήνοντας την Ιθάκη να με περιμένει. Ένα
ταξίδι όλο ούριο άνεμο και εγώ όποτε βλέπω στεριά θα γυρνώ το πανί
ανάποδα.
Ζούλα το
Η μέθοδος ζούλα το στηρίζεται στη μηχανική καταστολή του οργασμού.
Όταν καταλαβαίνω ότι οι στροφές του κινητήρα έχουν φτάσει στα κόκκινα,
θα βάζω τον κόφτη και θα αποσύρω τον κύλινδρο πιέζοντας για 20
δευτερόλεπτα στη βάση του εκεί που συναντά τις σφαίρες. Ο κίνδυνος να
χτυπήσω μπιέλα ούτε που τους νοιάζει φυσικά.
Αντικαταθλιπτικές αγωγές
Μα δεν είμαι καταθλιπτικός λέω στους ενόρκους. Τα φάρμακα αυτά (όπως
Prozac ή άλλοι αναστολείς νευροδιαβιβαστικών ουσιών) χορηγούνται μόνο
σε βαριές περιπτώσεις.
Η λύτρωση
Δεν έχω άλλη επιλογή. "If you can't do the time don't to the crime"
είχε πει ο Τζόι στον Τσάντλερ (στα "Φιλαράκια") και είμαι έτοιμος να
αρχίσω να χαπακόνομε. Και εκεί ως από μηχανής θεός έρχεται ο γνωστός
σεξολόγος ʼλφρεντ Κίνζι. Το μάτι μου παίρνει μια αναφορά στις
κλασσικές του έρευνες: Τα τρία τέταρτα των αντρών εκσπερματώνουν εντός
δύο λεπτών σε πάνω από τις μισές σεξουαλικές τους επαφές.
Είμαι φυσιολογικός! Δε θα χρειαστούν φάρμακα, δε θα χρειαστεί
υποστήριξη και όταν θα έρθει το θέμα στο τραπέζι θα έχω και εγώ τα
επιχειρήματα μου. Η ανακούφιση μεγάλη. Στην πραγματικότητα τόσο μεγάλη
που σκέφτομαι να πάω κατευθείαν σπίτι, να κρατηθώ για δέκα ολόκληρα
λεπτά και να βγάλω τη ρετσινιά από πάνω μου για πάντα.
--
κ μετα την 
