Ανέκδοτα/αστεία/περίεργα e-mails κλπ.
- Μέλος που άνοιξε το νήμα ljsilver
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 11K
- Εμφανίσεις 1M
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 1 άτομα (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
lefkaslion
Μέλος
- Εγγρ.
- 16 Σεπ 2009
- Μηνύματα
- 38
- Like
- 1
- Πόντοι
- 0
Ανταλλάζω λευκό χαρτί Α4 με Audi ίδιου τύπου. Μόνο σοβαρές προτάσεις. 
kronos
Μέγας
- Εγγρ.
- 28 Δεκ 2006
- Μηνύματα
- 4.500
- Κριτικές
- 3
- Like
- 12.751
- Πόντοι
- 3.506
Μιας και δεν μπορουν ευκολα, να πιασουν κανενα λαθρομεταναστη,το ριξανε στα κατσικια....
Ευτυχως τα λιμενικα "κομαντα", βαρανε στο γαμο του Καραγκιοζη, και τα φουκαριαρικα κατσικακια
τη γλυτωσανε....τουλαχιστον για την ωρα..!!
Ευτυχως τα λιμενικα "κομαντα", βαρανε στο γαμο του Καραγκιοζη, και τα φουκαριαρικα κατσικακια
τη γλυτωσανε....τουλαχιστον για την ωρα..!!
sex volcano
Γλομπεο-Μύστης
- Εγγρ.
- 15 Οκτ 2012
- Μηνύματα
- 27.434
- Κριτικές
- 185
- Like
- 45.875
- Πόντοι
- 26.141
Δείτε τι έκανε Έλληνας στο Μιλάνο όταν του είπαν να πληρώσει για να κατουρήσει!
Πηγή:
Πηγή:
KRITIKOS1985
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 6 Ιουν 2011
- Μηνύματα
- 9.181
- Κριτικές
- 55
- Like
- 371
- Πόντοι
- 1.640
Μπράβο ρε Ελληνάρα..
Είσαι πολύ μάγκας...
Είσαι πολύ μάγκας...
ποδολάγνος
Μέλος
- Εγγρ.
- 26 Απρ 2012
- Μηνύματα
- 4.684
- Κριτικές
- 8
- Like
- 46
- Πόντοι
- 16
taurus1
Ανώτερος
- Εγγρ.
- 8 Μαρ 2006
- Μηνύματα
- 5.516
- Κριτικές
- 31
- Like
- 1.467
- Πόντοι
- 6.305
Τάδε έφη... μουστάκιας
Ο Νίκος Αναστόπουλος εκτός από μεγάλος παίκτης, προπονητής και πολλά άλλα είναι και γνωστός ατακαδόρος. Ουκ ολίγες φορές έχει στρέψει γι’ αυτό το λόγο πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας. Το έπραξε και χθες, μετά τη νίκη του Ατρόμητου επί του Ολυμπιακού όταν είπε: «"Όταν είναι να πάω στην Αμερική όμως με Ντακότα θα κάνω πιο πολλές ώρες. Όταν έχω Μπόινγκ θα πάω σίγουρα πιο γρήγορα". Η συγκεκριμένη ατάκα ήταν η εξήγησή του στο γεγονός ότι πέρυσι με τον ΟΦΗ πήρε 2-2 από τον Ολυμπιακό αλλά έπαιξε αμυντικά ενώ χθες έπαιξε επιθετικά και νίκησε.
Φυσικά, ο «μουστάκιας» του Ελληνικού ποδοσφαίρου έχει ουκ ολίγες φορές εντυπωσιάσει με τις ατάκες του. Εκτός από τη χθεσινή, το Pamesports, διάλεξε μια ντουζίνα από αυτές ως τις καλύτερες. Απολαύστε τες:
«Τα καλά παιδιά θα τα κρατήσουμε να τα δώσουμε στις αδερφές μας. Επειδή η δική μου έχει παντρευτεί, το παιδί μπάλα ξέρει;»,
«Υπάρχουν μόνο δυο δρόμοι, ο δικός μου και η έξοδος. Πηγαίνει στον πρόεδρο, πληρώνεται, παίρνει την ελευθέρας του και πηγαίνει…. στη μικτή κόσμου» !
«Ερχεται τώρα και μας λέει ο Καρτιέ ότι θα σώσει τον Πανθρακικό. Εγώ δεν ξέρω κανέναν προπονητή Καρτιέ, μόνο ρολόγια »!
«Αφού δεν τα λένε οι άλλοι για μένα, να τα πω εγώ».
«Οι παίκτες παίζουν μπάλα. Αν έπαιζα εγώ θα κονομάγαμε!»
«Τα διαρκείας του Παναθηναϊκού που έχουν πέραση είναι για τις θέσεις πάνω από τον πάγκο... Όλοι θέλουν να είναι εκεί για να κράζουν τον Πεσέιρο...»
«Ποιος Κοβάσεβιτς μωρέ; Αυτός κάνει πέντε λεπτά να πάει από εδώ μέχρι το περίπτερο»
«Αν επειδή με ένα πρόεδρο έχουμε παίξει μπάλα μαζί, έχουμε πάει στα μπουζούκια μαζί, πηγαίναμε για γκόμενες μαζί, είναι κριτήριο να με πάρει προπονητή, τότε αυτό με μένα δεν γίνεται».
«Τα συμβόλαια μένουν, ενώ τα λόγια πάνε στο χιόνι».
«Στην Ελλάδα γίνονται νόμοι για να υπάρχουν παράθυρα».
«Καμία ομάδα δεν μπορεί να παίξει με δέκα Δομάζους ή δέκα Νοβοσέλατς».
«Τι να μας πει ο Κετσπάγια; Βγαίνει και κάνει δηλώσεις λες και ο Ολυμπιακός έπαιξε τη μεγάλη μπάλα όταν ήταν προπονητής στην ομάδα. Ο Κετσπάγια ήταν σαν να κέρδισε το λαχείο. Προπονητής στον Ολυμπιακό; Ούτε στο όνειρό του δεν θα το είχε δει. Ο Ζίκο πολύ καλός ποδοσφαιριστής, αλλά το θέμα είναι ότι τώρα είναι προπονητής».
«Δεν είμαι προπονητής των δημοσίων σχέσεων, ούτε ουρανοκατέβατος».
«Όταν είμαι σε μια ομάδα σέβομαι την ομάδα, τον κόσμο της και το ψωμί που τρώγω».
«Δεν υπάρχει η λέξη ήττα στο λεξιλόγιο μας. Όταν δεν μπορείς να κερδίσεις όμως, τουλάχιστον μην χάσεις».
«Δεν κατάλαβα τίποτε όταν με φώναξε ο Κόκκαλης για να πάω στον Ολυμπιακό, θα καταλάβω στον ΟΦΗ;».
«Τον αργό δεν μπορείς να τον κάνεις γρήγορο. Πέθανε αυτό το ποδόσφαιρο!».
«Δεν είμαι της άποψης να πάω να δουλέψω σε μια ομάδα που δεν έχει κόσμο, αρκεί να πληρώνομαι».
«Στην προσωπική μου ζωή με πιάνουν μαλάκα. Eίμαι ευκολόπιστος. Eιδικά οι γυναίκες. Ψήνομαι εύκολα».
«Στείλτο τουλάχιστον στο δοκάρι να πουν ότι ήμασταν άτυχοι» (όταν έπαιζε, απευθυνόμενος στον συμπαίκτη του Κουρτ Βελτς που έχασε ευκαιρία.
Ο Νίκος Αναστόπουλος εκτός από μεγάλος παίκτης, προπονητής και πολλά άλλα είναι και γνωστός ατακαδόρος. Ουκ ολίγες φορές έχει στρέψει γι’ αυτό το λόγο πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας. Το έπραξε και χθες, μετά τη νίκη του Ατρόμητου επί του Ολυμπιακού όταν είπε: «"Όταν είναι να πάω στην Αμερική όμως με Ντακότα θα κάνω πιο πολλές ώρες. Όταν έχω Μπόινγκ θα πάω σίγουρα πιο γρήγορα". Η συγκεκριμένη ατάκα ήταν η εξήγησή του στο γεγονός ότι πέρυσι με τον ΟΦΗ πήρε 2-2 από τον Ολυμπιακό αλλά έπαιξε αμυντικά ενώ χθες έπαιξε επιθετικά και νίκησε.
Φυσικά, ο «μουστάκιας» του Ελληνικού ποδοσφαίρου έχει ουκ ολίγες φορές εντυπωσιάσει με τις ατάκες του. Εκτός από τη χθεσινή, το Pamesports, διάλεξε μια ντουζίνα από αυτές ως τις καλύτερες. Απολαύστε τες:
«Τα καλά παιδιά θα τα κρατήσουμε να τα δώσουμε στις αδερφές μας. Επειδή η δική μου έχει παντρευτεί, το παιδί μπάλα ξέρει;»,
«Υπάρχουν μόνο δυο δρόμοι, ο δικός μου και η έξοδος. Πηγαίνει στον πρόεδρο, πληρώνεται, παίρνει την ελευθέρας του και πηγαίνει…. στη μικτή κόσμου» !
«Ερχεται τώρα και μας λέει ο Καρτιέ ότι θα σώσει τον Πανθρακικό. Εγώ δεν ξέρω κανέναν προπονητή Καρτιέ, μόνο ρολόγια »!
«Αφού δεν τα λένε οι άλλοι για μένα, να τα πω εγώ».
«Οι παίκτες παίζουν μπάλα. Αν έπαιζα εγώ θα κονομάγαμε!»
«Τα διαρκείας του Παναθηναϊκού που έχουν πέραση είναι για τις θέσεις πάνω από τον πάγκο... Όλοι θέλουν να είναι εκεί για να κράζουν τον Πεσέιρο...»
«Ποιος Κοβάσεβιτς μωρέ; Αυτός κάνει πέντε λεπτά να πάει από εδώ μέχρι το περίπτερο»
«Αν επειδή με ένα πρόεδρο έχουμε παίξει μπάλα μαζί, έχουμε πάει στα μπουζούκια μαζί, πηγαίναμε για γκόμενες μαζί, είναι κριτήριο να με πάρει προπονητή, τότε αυτό με μένα δεν γίνεται».
«Τα συμβόλαια μένουν, ενώ τα λόγια πάνε στο χιόνι».
«Στην Ελλάδα γίνονται νόμοι για να υπάρχουν παράθυρα».
«Καμία ομάδα δεν μπορεί να παίξει με δέκα Δομάζους ή δέκα Νοβοσέλατς».
«Τι να μας πει ο Κετσπάγια; Βγαίνει και κάνει δηλώσεις λες και ο Ολυμπιακός έπαιξε τη μεγάλη μπάλα όταν ήταν προπονητής στην ομάδα. Ο Κετσπάγια ήταν σαν να κέρδισε το λαχείο. Προπονητής στον Ολυμπιακό; Ούτε στο όνειρό του δεν θα το είχε δει. Ο Ζίκο πολύ καλός ποδοσφαιριστής, αλλά το θέμα είναι ότι τώρα είναι προπονητής».
«Δεν είμαι προπονητής των δημοσίων σχέσεων, ούτε ουρανοκατέβατος».
«Όταν είμαι σε μια ομάδα σέβομαι την ομάδα, τον κόσμο της και το ψωμί που τρώγω».
«Δεν υπάρχει η λέξη ήττα στο λεξιλόγιο μας. Όταν δεν μπορείς να κερδίσεις όμως, τουλάχιστον μην χάσεις».
«Δεν κατάλαβα τίποτε όταν με φώναξε ο Κόκκαλης για να πάω στον Ολυμπιακό, θα καταλάβω στον ΟΦΗ;».
«Τον αργό δεν μπορείς να τον κάνεις γρήγορο. Πέθανε αυτό το ποδόσφαιρο!».
«Δεν είμαι της άποψης να πάω να δουλέψω σε μια ομάδα που δεν έχει κόσμο, αρκεί να πληρώνομαι».
«Στην προσωπική μου ζωή με πιάνουν μαλάκα. Eίμαι ευκολόπιστος. Eιδικά οι γυναίκες. Ψήνομαι εύκολα».
«Στείλτο τουλάχιστον στο δοκάρι να πουν ότι ήμασταν άτυχοι» (όταν έπαιζε, απευθυνόμενος στον συμπαίκτη του Κουρτ Βελτς που έχασε ευκαιρία.
KRITIKOS1985
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 6 Ιουν 2011
- Μηνύματα
- 9.181
- Κριτικές
- 55
- Like
- 371
- Πόντοι
- 1.640
Πόσο άχρηστες στην οδήγηση...Πόσο???
Επισκέπτης
2 άπαιχτα βίντεο όπου πρωταγωνιστεί ο "τεράστιος" cult δημοσιογράφος του Καλαματιανού καναλιού BEST Σωτήρης Γεωργούντζος.Στο πρώτο σε αγώνα Δ' εθνικής Πάμισος-Μανωλάδα παρατάει μια συνέντευξη που παίρνει και τσακώνεται με τον προπονητή της Μανωλάδας και στη δεύτερη απολαύστε την περιγραφή του στο ματς Καλαμάτα-Φωστήρας και ειδικά στο γκολ(βίντεο που έδειξαν και οι ράδιο αρβύλα) !
Επισκέπτης
Να και το αστέρι της Θεσσαλονίκης !
kazanas
Μέλος
- Εγγρ.
- 3 Φεβ 2009
- Μηνύματα
- 341
- Like
- 4
- Πόντοι
- 1
Το κέρατο είναι σαν το τζατζίκι...
Μυρίζει ΜΟΝΟ όταν το τρώει ο ένας..
Όταν το τρώνε και οι 2 δεν υπάρχει πρόβλημα...
σωστοοοός
samsung
Μέλος
- Εγγρ.
- 24 Σεπ 2006
- Μηνύματα
- 2.080
- Κριτικές
- 4
- Like
- 8
- Πόντοι
- 16
Ο συνταγματάρχης Δημήτρης Σφέτσας ήταν διοικητής σε έναν στρατόπεδο στη Θήβα.
Τον παίρνει τηλέφωνο ο κολλητός του (και συμμαθητής του στη σχολή Ευελπίδων) Νίκος Μαντούδης, που υπηρετούσε στην ΑΣΔΕΝ, στην Αθήνα:
-«Γειά σου Νίκο»
-«Γειά σου Μήτσο. Όλα καλά?»
-«Ναι, όλα καλά. Τι έχουμε?»
-«Τίποτα μωρέ, έτσι σε πήρα. Και να σου πω και κάτι, να το έχεις υπ’ όψη σου».
-«Για λέγε...»
-«Να μωρέ, έχω μάθει από πάνω ότι ο Τσοχατζόπουλος αυτές τις μέρες κάνει κάτι ξαφνικές σε στρατόπεδα κοντά στην Αττική. Είπα να στο πω, μήπως τυχόν και τον δεις. Αν πρέπει κάτι να κάνεις».
-«Μπα... Σαν τι να κάνω? Όλα είναι εν τάξει. Ας έρθει όποτε θέλει».
-«Ντάξει μωρέ, είπα να στο πω. Αν έχεις κανα βάψιμο, κανα καθάρισμα, ξέρεις, τέτοια».
-«Δεν κάνω τίποτα. Όλα είναι εν τάξει. Σου είπα, ας έρθει όποιος θέλει, όποτε θέλει. Αν δεν τους αρέσω, να με πάρουν από δω. Δε θα στενοχωρηθώ καθόλου!» είπε ο Μήτσος ο Σφέτσας, ο διοικητής στο στρατόπεδο της Θήβας.
-«Ντάξει μωρέ, αρπάζεσαι συνέχεια, μια ζωή γκρίνια... Συγγνώμη! Δε θα σε ξαναπάρω!» απαντάει ο φίλος του ο Μαντούδης απ’ την ΑΣΔΕΝ.
-«Έλα μωρέ, ντάξει! μη με παρεξηγείς... Άλλωστε τώρα που μου το λες, έχω ένα προβληματάκι...» λέει ο Σφέτσας.
-«Τι πρόβλημα?» ρωτάει ο Νίκος.
-«Τίποτα σπουδαίο μωρέ, αλλά να, έχω εδώ έναν Καθαμπούρβα, και σκέφτομαι ότι δεν είναι ο τύπος που πρέπει να δει υπουργό...»
-«Τι είναι αυτός ο Καθαμπούρβας?» ρωτάει ο Νίκος.
-«Τίποτα, φαντάρος είναι, αλλά ότι και να σου πω είναι λίγο. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην κάνει γκάφα. Όπου και να τον βάλεις, θα βρει γκάφα να την κάνει. Μα τι να σου πω! Αν τον βάλεις να σου πλύνει το αμάξι, θα έρθει μετά να σου πει ότι τέλειωσε και θα κουβαλήσει στο γραφείο και τον κουβά με τη σαπουνάδα. Τι να σου πω... Καλό παιδί είναι, αλλά γκαφατζής όσο δεν παίρνει. Αν τρακάρει με τον Υπουργό, θα την κάνει την κοτσάνα του, είμαι σίγουρος».
-«Έλα μωρέ, τι μου λες τώρα, δε μπορείς να κρύψεις ένα φαντάρο? Βάλ’τον στα μαγειρεία!»
-«Πας καλά? Αν έρθει, το πρώτο μέρος που θα πάει να δει είναι τα μαγειρεία. Δεν κάνει για κει ο τύπος».
-«Βάλ’ τον σκοπιά σε περιμετρικό φυλάκιο. Αποκλείεται να μην έχεις κάποιο μακρινό».
-«Μα σ’ αυτά πάει ο Τσοχατζόπουλος και κάνει εφοδείες, τον ξέρω από παλιά. Πραγματικά, δεν ξέρω τι να τον κάνω, σου λέω».
-«Ε, τι να σου πω! Βάλ’ τον σκοπό στην πύλη!» λέει ο Μαντούδης.
-«Ρε δεν έχεις άδικο!» απαντάει ο Σφέτσας. «Τι διάολο, όσο μαλάκας κι αν είναι, μια προσοχή θα τη βαρέσει! Αυτό θα κάνω! Στην πύλη θα τον βάλω!»
-«Ναι, είναι καλή ιδέα» απαντάει ο Νίκος ο Μαντούδης. «Σε αφήνω τώρα, πλάκωσε κόσμος. Γειά σου και τα λέμε».
-«Γειά σου και σ’ αυχαριστώ. Τα λέμε» και το τηλέφωνο κλείνει.
Την άλλη μέρα ο στρατιώτης Καθαμπούρβας Ευάγγελος γυαλισμένος, σιδερωμένος, με τις γκέτες του ασπρισμένες, ξυρισμένος κλπ από τις 07:00 είναι στην πύλη του στρατόπεδου, ελέγχοντας ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει.
07:30 «Ντριιιιιιιν» χτυπάει το τηλέφωνο του φυλάκιου πύλης.
-«Στρατιώτης Καθαμπούρβας Ευάγγελος Α.Μ. 12345, σκοπός πύλης, παρακαλώ»
-«Παιδί μου, ο διοικητής σου είμαι. Καλημέρα. Μήπως είδες τον Τσοχατζόπουλο?»
-«Όχι κύριε διοικητά, δεν είδα κανέναν».
-«Καλά παιδί μου, ευχαριστώ».
Μετά από καμιά ώρα, πάλι το ίδιο: «Ντριιιιιιιν» χτυπάει το τηλέφωνο του φυλάκιου.
-«Στρατιώτης Καθαμπούρβας Ευάγγελος Α.Μ. 12345, σκοπός πύλης, παρακαλώ»
-«Ναι παιδί μου, ο διοικητής σου είμαι πάλι. Μήπως είδες τον Τσοχατζόπουλο?»
-«Όχι κύριε διοικητά, δεν είδα κανέναν».
-«Ευχαριστώ».
Να μη το κουράζουμε το θέμα, μέχρι τις 11:30 – 12:00 ο διοικητής είχε πάρει 3-4 φορές ακόμα τον Βαγγέλη, και πάντα τον ρώταγε αν είδε τον Τσοχατζόπουλο.
Εν τω μεταξύ είχε σηκωθεί και ο ήλιος, είχε αρχίσει να κάνει και λίγη ζέστη, και ο Βαγγέλης στην πύλη είχε ψιλοχαλαρώσει, είχε ξεσφίξει κολλάρο, είχε βγάλει κράνος, είχε χαλαρώσει γκέτες στα άρβυλα γιατί τον χτύπαγαν, και είχε αράξει κάτω απ’ τη μουριά δίπλα στο φυλάκιο – να μην πολυφαίνεται κι όλας όμως...
Κατά τις 12:30 μαύρη μερσεντές με φυμέ τζάμια φαίνεται από μακριά, πετάγεται πάνω ο Καθαμπούρβας, φοράει στα γρήγορα το κράνος, και πλησιάξει το αμάξι που εν τω μεταξύ είχε φτάσει στην πύλη.
Ηλεκτρικό παράθυρο ανοίγει πίσω δεξιά.
Σκύβει ο Καθαμπούρβας και βλέπει μέσα μια φάτσα που δεν την ήξερε.
-«Είσαι ο Τσοχατζόπουλος?» ρωτάει ο Βαγγέλης.
-«Ναι» απαντάει η φάτσα.
-«Μαλάκα, τη γάμησες. Σε ψάχνει απ’ το πρωϊ».
Τον παίρνει τηλέφωνο ο κολλητός του (και συμμαθητής του στη σχολή Ευελπίδων) Νίκος Μαντούδης, που υπηρετούσε στην ΑΣΔΕΝ, στην Αθήνα:
-«Γειά σου Νίκο»
-«Γειά σου Μήτσο. Όλα καλά?»
-«Ναι, όλα καλά. Τι έχουμε?»
-«Τίποτα μωρέ, έτσι σε πήρα. Και να σου πω και κάτι, να το έχεις υπ’ όψη σου».
-«Για λέγε...»
-«Να μωρέ, έχω μάθει από πάνω ότι ο Τσοχατζόπουλος αυτές τις μέρες κάνει κάτι ξαφνικές σε στρατόπεδα κοντά στην Αττική. Είπα να στο πω, μήπως τυχόν και τον δεις. Αν πρέπει κάτι να κάνεις».
-«Μπα... Σαν τι να κάνω? Όλα είναι εν τάξει. Ας έρθει όποτε θέλει».
-«Ντάξει μωρέ, είπα να στο πω. Αν έχεις κανα βάψιμο, κανα καθάρισμα, ξέρεις, τέτοια».
-«Δεν κάνω τίποτα. Όλα είναι εν τάξει. Σου είπα, ας έρθει όποιος θέλει, όποτε θέλει. Αν δεν τους αρέσω, να με πάρουν από δω. Δε θα στενοχωρηθώ καθόλου!» είπε ο Μήτσος ο Σφέτσας, ο διοικητής στο στρατόπεδο της Θήβας.
-«Ντάξει μωρέ, αρπάζεσαι συνέχεια, μια ζωή γκρίνια... Συγγνώμη! Δε θα σε ξαναπάρω!» απαντάει ο φίλος του ο Μαντούδης απ’ την ΑΣΔΕΝ.
-«Έλα μωρέ, ντάξει! μη με παρεξηγείς... Άλλωστε τώρα που μου το λες, έχω ένα προβληματάκι...» λέει ο Σφέτσας.
-«Τι πρόβλημα?» ρωτάει ο Νίκος.
-«Τίποτα σπουδαίο μωρέ, αλλά να, έχω εδώ έναν Καθαμπούρβα, και σκέφτομαι ότι δεν είναι ο τύπος που πρέπει να δει υπουργό...»
-«Τι είναι αυτός ο Καθαμπούρβας?» ρωτάει ο Νίκος.
-«Τίποτα, φαντάρος είναι, αλλά ότι και να σου πω είναι λίγο. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην κάνει γκάφα. Όπου και να τον βάλεις, θα βρει γκάφα να την κάνει. Μα τι να σου πω! Αν τον βάλεις να σου πλύνει το αμάξι, θα έρθει μετά να σου πει ότι τέλειωσε και θα κουβαλήσει στο γραφείο και τον κουβά με τη σαπουνάδα. Τι να σου πω... Καλό παιδί είναι, αλλά γκαφατζής όσο δεν παίρνει. Αν τρακάρει με τον Υπουργό, θα την κάνει την κοτσάνα του, είμαι σίγουρος».
-«Έλα μωρέ, τι μου λες τώρα, δε μπορείς να κρύψεις ένα φαντάρο? Βάλ’τον στα μαγειρεία!»
-«Πας καλά? Αν έρθει, το πρώτο μέρος που θα πάει να δει είναι τα μαγειρεία. Δεν κάνει για κει ο τύπος».
-«Βάλ’ τον σκοπιά σε περιμετρικό φυλάκιο. Αποκλείεται να μην έχεις κάποιο μακρινό».
-«Μα σ’ αυτά πάει ο Τσοχατζόπουλος και κάνει εφοδείες, τον ξέρω από παλιά. Πραγματικά, δεν ξέρω τι να τον κάνω, σου λέω».
-«Ε, τι να σου πω! Βάλ’ τον σκοπό στην πύλη!» λέει ο Μαντούδης.
-«Ρε δεν έχεις άδικο!» απαντάει ο Σφέτσας. «Τι διάολο, όσο μαλάκας κι αν είναι, μια προσοχή θα τη βαρέσει! Αυτό θα κάνω! Στην πύλη θα τον βάλω!»
-«Ναι, είναι καλή ιδέα» απαντάει ο Νίκος ο Μαντούδης. «Σε αφήνω τώρα, πλάκωσε κόσμος. Γειά σου και τα λέμε».
-«Γειά σου και σ’ αυχαριστώ. Τα λέμε» και το τηλέφωνο κλείνει.
Την άλλη μέρα ο στρατιώτης Καθαμπούρβας Ευάγγελος γυαλισμένος, σιδερωμένος, με τις γκέτες του ασπρισμένες, ξυρισμένος κλπ από τις 07:00 είναι στην πύλη του στρατόπεδου, ελέγχοντας ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει.
07:30 «Ντριιιιιιιν» χτυπάει το τηλέφωνο του φυλάκιου πύλης.
-«Στρατιώτης Καθαμπούρβας Ευάγγελος Α.Μ. 12345, σκοπός πύλης, παρακαλώ»
-«Παιδί μου, ο διοικητής σου είμαι. Καλημέρα. Μήπως είδες τον Τσοχατζόπουλο?»
-«Όχι κύριε διοικητά, δεν είδα κανέναν».
-«Καλά παιδί μου, ευχαριστώ».
Μετά από καμιά ώρα, πάλι το ίδιο: «Ντριιιιιιιν» χτυπάει το τηλέφωνο του φυλάκιου.
-«Στρατιώτης Καθαμπούρβας Ευάγγελος Α.Μ. 12345, σκοπός πύλης, παρακαλώ»
-«Ναι παιδί μου, ο διοικητής σου είμαι πάλι. Μήπως είδες τον Τσοχατζόπουλο?»
-«Όχι κύριε διοικητά, δεν είδα κανέναν».
-«Ευχαριστώ».
Να μη το κουράζουμε το θέμα, μέχρι τις 11:30 – 12:00 ο διοικητής είχε πάρει 3-4 φορές ακόμα τον Βαγγέλη, και πάντα τον ρώταγε αν είδε τον Τσοχατζόπουλο.
Εν τω μεταξύ είχε σηκωθεί και ο ήλιος, είχε αρχίσει να κάνει και λίγη ζέστη, και ο Βαγγέλης στην πύλη είχε ψιλοχαλαρώσει, είχε ξεσφίξει κολλάρο, είχε βγάλει κράνος, είχε χαλαρώσει γκέτες στα άρβυλα γιατί τον χτύπαγαν, και είχε αράξει κάτω απ’ τη μουριά δίπλα στο φυλάκιο – να μην πολυφαίνεται κι όλας όμως...
Κατά τις 12:30 μαύρη μερσεντές με φυμέ τζάμια φαίνεται από μακριά, πετάγεται πάνω ο Καθαμπούρβας, φοράει στα γρήγορα το κράνος, και πλησιάξει το αμάξι που εν τω μεταξύ είχε φτάσει στην πύλη.
Ηλεκτρικό παράθυρο ανοίγει πίσω δεξιά.
Σκύβει ο Καθαμπούρβας και βλέπει μέσα μια φάτσα που δεν την ήξερε.
-«Είσαι ο Τσοχατζόπουλος?» ρωτάει ο Βαγγέλης.
-«Ναι» απαντάει η φάτσα.
-«Μαλάκα, τη γάμησες. Σε ψάχνει απ’ το πρωϊ».
Επισκέπτης
Αυτός:Θα παραγγείλω πίτσα.Θέλεις κάτι να σου παραγγείλω;
Αυτή:Όχι.
ΑυτόςΚ.
Αυτή:Ή άραγε να παραγγείλω;
Αυτός:Τι να σου παραγγείλω;
Αυτή:Δεν ξέρω.
Αυτός:Τι δεν ξέρεις; Αν θέλεις κάτι;
Αυτή:Ναι.
Αυτός:Πεινάς;
Αυτή:Δεν έχω ιδέα.Mπορεί κάπως..
Αυτός:Τι σημαίνει κάπως;
Αυτή:Σημαίνει ότι δεν είμαι σίγουρη.
Αυτός:Εγώ όταν πεινάσω το καταλαβαίνω.
Αυτή:Μπορεί να πεινάσω μετά.
Αυτός:Τότε να σου παραγγείλω κάτι.
Αυτή:Και αν δεν πεινάσω;
Αυτός:Τότε μην το φας.
Αυτή:Μα θα είναι σπατάλη.
Αυτός:Το φυλάς για αύριο.
Αυτή:Και αν δεν έχω όρεξη αύριο για πίτσα;
Αυτός:Η πίτσα τρώγεται πάντα.
Αυτή:Εγώ δεν την τρώω πάντα.
Αυτός:Τότε διάλεξε κάτι άλλο.
Αυτή:Δεν έχω όρεξη για κάτι άλλο τώρα.
Αυτός:Τότε πίτσα.
Αυτή:Όχι.
Αυτός:Επομένως τίποτε.
Αυτή:Αχ! Δεν ξέρω!
Αυτός:Με έχεις τρελάνει!
Αυτή:Γιατί δεν παραγγέλεις για σένα;
Αυτός:Οπως νομίζεις.
Αυτή:Αλλά πάρε την πίτσα με τα αλλαντικά.
Αυτός:Μα δεν μου αρέσουν τα αλλαντικά.
Αυτή:Εμένα όμως μου αρέσουν.
Αυτός:Νομίζω είπες να παραγγείλω για μένα!
Αυτή:Αυτό να κάνεις.
Αυτός:Και γιατί τότε με αλλαντικά;
Αυτή:Στην περίπτωση που θα πεινάσω όταν έρθει το φαγητό σου.
Αυτός:Ε και;
Αυτή:Νομίζεις ότι θα φάω κάτι που δεν μου αρέσει;
Αυτός:Γιατί να φάς εσύ;
Αυτή:Και γιατί όχι;
Αυτός:Μιά στιγμή! Θα παραγγείλω εγώ για ΜΕΝΑ,κάτι που να μπορείς να φάς ΕΣΥ,ΑΝ πεινάσεις;
Αυτή:Ακριβώς.
Αυτός:Και τι θα φάω εγώ παρακαλώ;
Αυτή:Μα σου είπα! Mπορεί να μην πεινάσω!
ΣHΜΕΙΩΣΗ:Το διεθνές δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων τον απάλλαξε από την κατηγορία της δολοφονίας εν βρασμώ ψυχής και του αναγνώρισε το δικαίωμα της αυτοάμυνας...
Αυτή:Όχι.
Αυτός
Κ.Αυτή:Ή άραγε να παραγγείλω;
Αυτός:Τι να σου παραγγείλω;
Αυτή:Δεν ξέρω.
Αυτός:Τι δεν ξέρεις; Αν θέλεις κάτι;
Αυτή:Ναι.
Αυτός:Πεινάς;
Αυτή:Δεν έχω ιδέα.Mπορεί κάπως..
Αυτός:Τι σημαίνει κάπως;
Αυτή:Σημαίνει ότι δεν είμαι σίγουρη.
Αυτός:Εγώ όταν πεινάσω το καταλαβαίνω.
Αυτή:Μπορεί να πεινάσω μετά.
Αυτός:Τότε να σου παραγγείλω κάτι.
Αυτή:Και αν δεν πεινάσω;
Αυτός:Τότε μην το φας.
Αυτή:Μα θα είναι σπατάλη.
Αυτός:Το φυλάς για αύριο.
Αυτή:Και αν δεν έχω όρεξη αύριο για πίτσα;
Αυτός:Η πίτσα τρώγεται πάντα.
Αυτή:Εγώ δεν την τρώω πάντα.
Αυτός:Τότε διάλεξε κάτι άλλο.
Αυτή:Δεν έχω όρεξη για κάτι άλλο τώρα.
Αυτός:Τότε πίτσα.
Αυτή:Όχι.
Αυτός:Επομένως τίποτε.
Αυτή:Αχ! Δεν ξέρω!
Αυτός:Με έχεις τρελάνει!
Αυτή:Γιατί δεν παραγγέλεις για σένα;
Αυτός:Οπως νομίζεις.
Αυτή:Αλλά πάρε την πίτσα με τα αλλαντικά.
Αυτός:Μα δεν μου αρέσουν τα αλλαντικά.
Αυτή:Εμένα όμως μου αρέσουν.
Αυτός:Νομίζω είπες να παραγγείλω για μένα!
Αυτή:Αυτό να κάνεις.
Αυτός:Και γιατί τότε με αλλαντικά;
Αυτή:Στην περίπτωση που θα πεινάσω όταν έρθει το φαγητό σου.
Αυτός:Ε και;
Αυτή:Νομίζεις ότι θα φάω κάτι που δεν μου αρέσει;
Αυτός:Γιατί να φάς εσύ;
Αυτή:Και γιατί όχι;
Αυτός:Μιά στιγμή! Θα παραγγείλω εγώ για ΜΕΝΑ,κάτι που να μπορείς να φάς ΕΣΥ,ΑΝ πεινάσεις;
Αυτή:Ακριβώς.
Αυτός:Και τι θα φάω εγώ παρακαλώ;
Αυτή:Μα σου είπα! Mπορεί να μην πεινάσω!
ΣHΜΕΙΩΣΗ:Το διεθνές δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων τον απάλλαξε από την κατηγορία της δολοφονίας εν βρασμώ ψυχής και του αναγνώρισε το δικαίωμα της αυτοάμυνας...
samsung
Μέλος
- Εγγρ.
- 24 Σεπ 2006
- Μηνύματα
- 2.080
- Κριτικές
- 4
- Like
- 8
- Πόντοι
- 16
Μια Παρασκευή απόγευμα κατά τις 6 παρά τέταρτο σε ένα καλό κοσμηματοπωλείο της Νέας Υόρκης μπαίνει ένα ζευγάρι.
Αυτός περί τα 60-65, άσπρα μαλλιά, αθλητικός, ηλιοκαμένος, casual αλλά ακριβά ντυμένος, με χρυσό ρολόϊ και ταυτότητα, και συνολική εικόνα σίγουρα ευκατάστατου ανθρώπου.
Αυτή περί τα 25-28, εντυπωσιακή ξανθιά, μάλλον μοντέλο, κρεμασμένη από το μπράτσο του συνοδού της.
“Κάτι” έδειχνε ότι η γνωριμία ήταν μάλλον πρόσφατη.
-Θα ήθελα ένα δαχτυλίδι για τη φιλενάδα μου, λέει ο τύπος, κάτι καλό παρακαλώ.
Ο κοσμηματοπώλης ψάχνει τα συρτάρια του, και βγάζει ένα δαχτυλίδι.
-Αυτό νομίζω ότι είναι κάτι καλό για σας, λέει ο κοσμηματοπώλης. Ταιριάζει στην κυρία. Και η τιμή του, μόνο $5,000.
Ο ηλικιωμένος συνοδός λέει:
-Όχι, θα θέλαμε να δούμε κάτι καλύτερο.
Ο κοσμηματοπώλης ξαναπάει στα ράφια του, ψάχνει πιο βαθιά, φέρνει ένα σαφώς καλύτερο δαχτυλίδι και λέει:
-Αυτό είναι ένα πραγματικό κόσμημα. Κοστίζει $40,000. Εξαιρετικό κομμάτι.
Τα μάτια της ξανθιάς γυάλισαν κοιτώντας το δαχτυλίδι, το κορμί της ρίγησε από συγκίνηση και η ανάσα της άλλαξε ρυθμό. Ο συνοδός τα πρόσεξε αυτά, και είπε:
-Θα το πάρουμε αυτό.
Ο κοσμηματοπώλης ρώτησε πως θα πληρωθεί, και ο πελάτης απάντησε:
-Με επιταγή. Ξέρω ότι πρέπει να ελέγξετε την κάλυψη της επιταγής, θα σας δώσω λοιπόν τώρα την επιταγή, κρατήστε την μέχρι τη Δευτέρα, κρατήστε και το δαχτυλίδι, και τη Δευτέρα το πρωί πάτε στην Τράπεζα να την εισπράξετε. Θα περάσω να πάρω το δαχτυλίδι κάποια στιγμή τη Δευτέρα το απόγευμα. Γράψτε και το τηλέφωνό μου για ο,τιδήποτε τυχόν συμβεί.
Τη Δευτέρα το πρωί ο κοσμηματοπώλης τηλεφώνησε στον πελάτη για να του πει ότι η επιταγή ήταν από ένα λογαριασμό που είχε κλείσει.
-Το ξέρω και συγγνώμη, απάντησε ο πελάτης. -Αλλά δε θα με πιστέψεις όταν σου πω λεπτομέρειες για το πως πέρασα το Σαββατοκύριακο!
Αυτός περί τα 60-65, άσπρα μαλλιά, αθλητικός, ηλιοκαμένος, casual αλλά ακριβά ντυμένος, με χρυσό ρολόϊ και ταυτότητα, και συνολική εικόνα σίγουρα ευκατάστατου ανθρώπου.
Αυτή περί τα 25-28, εντυπωσιακή ξανθιά, μάλλον μοντέλο, κρεμασμένη από το μπράτσο του συνοδού της.
“Κάτι” έδειχνε ότι η γνωριμία ήταν μάλλον πρόσφατη.
-Θα ήθελα ένα δαχτυλίδι για τη φιλενάδα μου, λέει ο τύπος, κάτι καλό παρακαλώ.
Ο κοσμηματοπώλης ψάχνει τα συρτάρια του, και βγάζει ένα δαχτυλίδι.
-Αυτό νομίζω ότι είναι κάτι καλό για σας, λέει ο κοσμηματοπώλης. Ταιριάζει στην κυρία. Και η τιμή του, μόνο $5,000.
Ο ηλικιωμένος συνοδός λέει:
-Όχι, θα θέλαμε να δούμε κάτι καλύτερο.
Ο κοσμηματοπώλης ξαναπάει στα ράφια του, ψάχνει πιο βαθιά, φέρνει ένα σαφώς καλύτερο δαχτυλίδι και λέει:
-Αυτό είναι ένα πραγματικό κόσμημα. Κοστίζει $40,000. Εξαιρετικό κομμάτι.
Τα μάτια της ξανθιάς γυάλισαν κοιτώντας το δαχτυλίδι, το κορμί της ρίγησε από συγκίνηση και η ανάσα της άλλαξε ρυθμό. Ο συνοδός τα πρόσεξε αυτά, και είπε:
-Θα το πάρουμε αυτό.
Ο κοσμηματοπώλης ρώτησε πως θα πληρωθεί, και ο πελάτης απάντησε:
-Με επιταγή. Ξέρω ότι πρέπει να ελέγξετε την κάλυψη της επιταγής, θα σας δώσω λοιπόν τώρα την επιταγή, κρατήστε την μέχρι τη Δευτέρα, κρατήστε και το δαχτυλίδι, και τη Δευτέρα το πρωί πάτε στην Τράπεζα να την εισπράξετε. Θα περάσω να πάρω το δαχτυλίδι κάποια στιγμή τη Δευτέρα το απόγευμα. Γράψτε και το τηλέφωνό μου για ο,τιδήποτε τυχόν συμβεί.
Τη Δευτέρα το πρωί ο κοσμηματοπώλης τηλεφώνησε στον πελάτη για να του πει ότι η επιταγή ήταν από ένα λογαριασμό που είχε κλείσει.
-Το ξέρω και συγγνώμη, απάντησε ο πελάτης. -Αλλά δε θα με πιστέψεις όταν σου πω λεπτομέρειες για το πως πέρασα το Σαββατοκύριακο!