Ωραίο θέμα άνοιξες, τύπε μου.
Ας γράψω λοιπόν μια ιστορία, τώρα που είμαι αραχτός.
Όταν πήγα για σπουδές Θεσσαλονίκη, έκανα τα χαρτιά για φοιτητική εστία, αλλά αρχή εποχής Παπαντρέου το φοιτητικό κίνημα ήταν ισχυρό κι απαιτούσε να εξυπηρετηθούν περισσότεροι φοιτητές. Οι εστίες δεν έφταναν και μας πήγαν στο ξενοδοχείο Καψής στο Βαρδάρη. Μια μέρα στην Αριστοτέλους καμάκωσα μία φοιτήτρια που πούλαγε κουκλάκια που χόρευαν με τη μουσική, τα οποία κατασκεύαζε με τη βοήθεια δύο Αγγλίδων. Μπαίνω κι εγώ στη δουλειά και τα κουκλάκια έφευγαν σαν ψωμάκια. Από φτωχό αγροτόπαιδο να βρεθείς από τη μια μέρα στη άλλη σε γαμάτο ξενοδοχείο, να βγάζεις αβέρτα χρήμα και να γαμάς φοιτήτριες, αισθάνεσαι κάπως... Πήρε κλίση το μυαλό οριστικά προς την μεγάλη ζωή.
Ξεκινάω την επαγγελματική μου ζωή από Αθήνα. Μοναδική obsession να βρω τρόπο να τα οικονομήσω για να περνάω καλά, αλλά πώς να γίνει με ένα πτυχίο φιλολόγου; Σκέφτηκα ότι το χρήμα είναι στα βόρεια προάστεια κι άρχισα να βάζω χαρτάκια στα γραμματοκιβώτια της περιοχής για ιδιαίτερα, ώσπου μου χαμογέλασε η τύχη κάποια στιγμή, με σύστησαν και σε αλλους κι άρχισα να δικτυώνομαι, αλλά δεν έβγαζα όσα ήθελα.
Ένα βράδυ πάω με ένα φίλο μου ταξιτζή σε ένα μπουζουκομάγαζο και βλέπω να ανεβαίνει στη σκηνή ένας που μου φάνηκε ότι τον ήξερα. Πήρε το μικρόφωνο κι άρχισε να γκαρίζει.
«Ρε, μαλάκα, λέω στο φίλο μου, αυτός με πήρε κούρσα προχτές, τι σκατά κάνει εκεί πάνω, ο τύπος είναι δυσφήμιση για το μαγαζί, εγώ τραγουδάω καλύτερα.»
«Ταξιτζής είναι, ρε φίλε, αλλά φέρνει κόσμο. Αυτός το γεμίζει το μαγαζί, εσύ μπορείς;»
«Αν μπορεί αυτός ο χάλιας, μπορώ κι εγώ», του απάντησα και πήρα τη μεγάλη απόφαση.
Το χρήμα ήταν στο τραγούδι, εποχή παχειών αγελάδων, ο κόσμος είχε λεφτά και τα σκόρπαγε άνετα σε καραγκιόζηδες που γκάριζαν απλά για να ξεδώσει.
Γράφομαι στη σχολή λαικού τραγουδιού του Π.Χ. πλατεία Βάθης για να πάρω μαθήματα. Ο δάσκαλος μου λέει «έχεις καλή φωνή, θα πας μπροστά κι αν πεισθώ ότι θα μείνεις στο χώρο, θα σου γράψω τραγούδια και θα σε στείλω σε εταιρείες». Άρχισα να τραγουδάω και μετά από καιρό μου έδωσε τραγούδια για δύο χρόνια εκμετάλλευση, γιατί δεν ήταν σίγουρος. Το χρήμα έτρεχε, οι γκόμενες άφθονες, καλή ζωή αλλά ο χώρος πολύ σάπιος. Δεν υπήρχε περίπτωση να παραμείνω σε αυτό το άρρωστο περιβάλλον. Στην Ελλάδα δεν έβλεπα γενικώς μέλλον και μάζευα λεφτά να την κάνω για Γαλλία που μου άρεσε.
Καταθέτω πτυχίο σε πανεπιστήμια Γαλλίας και ψάχνω Παρίσι μήπως βρω και σαν τραγουδιστής, όποιο από τα δύο ερχότανε πρώτο, από κάπου έπρεπε να αρχίσω. Βρήκα στο Καρτιέ Λατέν, αλλά με καλέσανε και σε ένα πανεπιστήμιο στο Νότο και προτίμησα το δεύτερο, γιατί ήταν κοντά στην Κυανή Ακτή και πίστευα ότι θα πέρναγα καλύτερα από το βροχερό Παρίσι. Η σύμβαση όμως δεν ανανεώθηκε και τράβηξα για Μοντπελιέ γιατί έβλεπα μέλλον στα ακίνητα. Οι προβλέψεις μου επιβεβαιώθηκαν και τα πήγα αρκετά καλά.
Στην ελλ. κοινότητα είδα και μια φάτσα που κάτι μου θύμιζε από Ελλάδα. Ήταν ένας μπουζουξής που έπαιζε πότε πότε σε εκδηλώσεις της ελλ. κοινότητας. Κάπου αναφέραν το όνομά του και τον θυμήθηκα. Είκοσι χρόνια αργότερα, διάβαζα το φόρουμ σαν επισκέπτης και βλέπω το ίδιο ονοματεπώνυμο. Κάποιος είχε γράψει κάτι στα γαλλικά και ο τύπος του είπε ότι τα γαλλικά του δεν ήταν καλά.
Αργότερα όταν γράφτηκα και μόλις ανάφερα για πρώτη φορά Μοντπελιέ, βλέπω ο τύπος αλλάζει το όνομα σε κάτι ηχητικά παραπλήσιο. Κάπου να έρθει πιο ομαλά και να μην καρφωθεί από την απότομη αλλαγή. Ύποπτες συγκυρίες. Ο τύπος είναι στην ειρωνεία με πολλούς χρήστες και μάλιστα έκανε συνεχές μπούλιγκ σε ένα χρήστη που τελικά διαγράφηκε. Με μένα θα καλοπεράσει. Αν είναι αυτός και κρατάει ακόμα επαφές με Μοντπελιέ, νομίζοντας ότι λέω παπαριές, δεν έχει παρά να ρωτήσει για τον Έλληνα που παράτησε τα καθηγητηλίκια και το τραγούδι για να ασχοληθεί με ακίνητα.
Στα 2000 που αυτός ερχότανε για κάνα μεροκάματο στο Μοντπελιέ, εγώ είχα ήδη αγοράσει 4 γκαρσονιέρες και τις πούλησα 5 φορές επάνω, γιατί έβλεπα ότι το TGV θα αναβαθμίσει την περιοχή.
Έχει πιάσει στασίδι στην Ημερήσια Ενημέρωση για τα μπουρδέλα, γιατί όπως είναι, χάλιας και άφραγκος, δεν έχει κι άλλη διέξοδο. Αυτό το άτομο έρχεται και μου πουλάει μούρη, επειδή ασχολούμαι με μεντορέτες και δεν κοιτάει τα χάλια του. Και στην ελάχιστη πιθανότητα να μην είναι αυτός, δεν μπορείς να τη λες σε κάποιον που δεν τον ξέρεις και πόσο μάλλον να πουλάς ειρωνία συνέχεια σε άλλους χρήστες, αφού κι εσύ ο ίδιος δεν κατάφερες και πολλά στη ζωή σου και μπαίνεις στη σειρά με τα πάκια.
Ελπίζω να σας άρεσε η ιστορία. Βγαλμένη από τη ζωή. Βουνό με βουνό δεν σμίγει.
). Άρχισε να ειρωνεύεται ότι κάθομαι όλη μέρα online και γράφω πράγματα της φαντασίας μου. Καταρχήν είμαι συνταξιούχος κι όσο θέλω κάθομαι. Επιπλέον έλειπα ένα μήνα και πιο πριν το Πάσχα έλειπα άλλον έναν κι αυτό φαίνεται από το αν ψάξει κανείς τα ποστς μου στην αναζήτηση. Δεν περιμένω να αποκτήσω ζωή στο bou. Τώρα που ήμουν Ελλάδα συναντήθηκα με μια influencer από Dubai για πιθανή μεντορέτα, αλλά δεν τα βρήκαμε. Δεν καυχιέμαι ότι έχω πάντα επιτυχίες. Και μιλάει ένας πουθενάς που η ζωή του είναι τα μπουρδέλα και το τσάμπιονς λίγκ. Δεν την λέω σε όσους πάνε στα μπουρδέλα γενικά, όπως μπορεί και βολεύεται ο καθένας, αρκεί να μην μου το παίζει μάγκας.
