Η Σοφία η δικιά μου δε συμμαζεύεται
μία τσούλα είναι του δρόμου που τρελαίνεται
απ' τη μία παίρνει εμένα και συνεπαίρνεται
απ' την άλλη σπρώχνει εμένα κι από άλλον σπρώχνεται
Η Σοφία η δικιά μου ζει με αποβράσματα
πόσο θέλει να ξεφύγει και την πιάνουν κλάματα
δεν εσπούδασε αρτίστα μα τα ψέματα
ξεχειλίζουνε οι τσέπες της με κέρματα
You get in lo-ve
everybody loves you
Η Σοφία η δικιά μου σαν γκαρσόνα φέρνεται
που σερβίρει τους πελάτες δίχως να τους δένεται
και στον ένανε να λέει πως τον άλλον σκέφτεται
κι όταν όλους τους τυλίξει φεύγει κι έρχεται
Η Σοφία η δικιά μου πιάνει τα μηνύματα
κι απ' το Amsterdam μου στέλνει κρύα χαιρετίσματα
πως παντρεύεται μου λέει κάποιον που αγάπησε
κι ό,τι είχαμε οι δυο μας μια για πάντα τσάκισε
Η Σοφία η δικιά μου φέγγει ξημερώματα
πάλι τσίμπησε νωρίς μπαγιάτικα δολώματα
κι όταν όλοι την χλευάζουν τότε μ' ονειρεύεται
σαν διαρρήκτης που ένα μπάτσο ερωτεύεται