Ακόμη και καρφίτσες να αγοράσει μία δημόσια υπηρεσία, κάποιος με κάποιο τρόπο πιθανότατα θα πάρει το κατιτίς του ως ''δώρο'' για τη μεσολάβησή του να προτιμηθεί το μαγαζί που πούλησε τις καρφίτσες έναντι των λοιπών ανταγωνιστών. Από την εμπειρία μου μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι ''μίζα'' λαμβάνεται και σε ιδιωτικές εταιρείες όταν κάνουν προμήθειες και προτιμούν τον Α από το Β ανταγωνιστή: κάποιοι τα τσεπώνουν ως ''ευχαριστία'' για την προτίμηση στο μαγαζί κάποιου. Αυτά τα ''δώρα'' είναι εκείνα που αυξάνουν το κόστος της παρεχόμενης υπηρεσίας και τα οποία τελικώς μετακυλίονται στον τελικό καταναλωτή.
Όσον αφορά στο θέμα του ''μ'': προσωπικά το θεωρώ μία μαλακία, δεν είμαι όμως γραφίστας για να το αιτιολογήσω καλύτερα.
Σε σχέση με την επίμαχη σύμβαση, ΔΕΝ αφορούσε μόνο στο λογότυπο. Διαβάζω την απόφαση για την απευθείας ανάθεση και αναφέρει επί λέξει τα εξής:
''Στο αντικείμενο της σύμβασης περιλαμβάνεται η δημιουργία ενός απεικονιστικού σήματος/εμβλήματος (λογότυπο), το οποίο θα αποτελέσει το διακριτικό σήμα του Μετρό στην πόλη της Θεσσαλονίκης καθώς και η δημιουργία σήμανσης των σταθμών του Βασικού Έργου και της Επέκτασης προς Καλαμαριά, στοιχεία τα οποία αποτελούν την ταυτότητα του έργου''.
Επομένως, τα 30.000 ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΛΟΓΟΤΥΠΟ.
Αν είναι πολλά ή όχι τα 30.000; εμένα μου ακούγονται πολλά, αλλά δεν ξέρω τι περιλαμβάνει η ''δημιουργία σήμανσης'' και τι στοιχίζει.
Αν κακώς έγινε απευθείας ανάθεση; κακώς θα πω, δεδομένου ότι οι απευθείας αναθέσεις συνήθως γίνονται σε κολλητούς (τι δε λειτουργεί με κολλητούς και γνωστούς στην Ελλάδα εξάλλου;). Πάντως, απορώ πώς δεν υπήρξε μία εταιρεία ή ένας φορέας που δεν μπορούσε να ''κερδίσει'' το διαγωνισμό που έγινε ώστε να πρέπει εν συνεχεία να γίνει απευθείας ανάθεση.
www.newsit.gr
