Ζωή σε πόλη vs νησί

[Wrath_]

Όχι τυπε, δεν έχω ζήσει σε νησί.

Έχω κάνει παραμεθόριο σε νησί χειμώνα και τα τελευταία 4 χρόνια έχω ένα σπίτι σε κάποιο Κυκλαδονησι και πάω 20 μέρες κάθε καλοκαίρι.

 

[Kman2]

Νησί είναι πολύ χάλια ιδίως το χειμώνα.Εχει και ελλείψεις αγαθών και γενικά είσαι πολύ εγκλωβισμένος.
Σε όποια σκατούπολη και να είσαι στην ηπειρωτική χώρα είναι καλύτερα από νησί εκτός αν πρόκειται για πολύ μεγάλο και τουριστικό νησί.

 

[Nubic]

Αν εννοείς μικρά νησιά:

-Ωραίες οι παραλίες το χειμώνα, αλλά έστω και λίγα έξοδα θα τα έχει, πρέπει να βρεις κάτι να κάνεις αν δεν ζεις εισπράτοντας εισοδήματα από αλλού.

-Το πρόβλημα μάγκα είναι ο χειμώνας. Χειμώνας σε μικρό νησί σημαίνει κακός καιρός, άρα δεν πας παραλία, σημαίνει δεν υπάρχουν τουρίστριες, θα μείνεις μόνος με τα γερόντια ,πολύ κουτσομπολιό μην περιμένεις να βρεις γκόμενα εκτός αν είναι καμια ξενομερίτισα δασκάλα ,γιατρός κτλ αλλά θα ξέρει όλο το νησί πόσες φορές έχυσες πριν το μάθεις εσύ. Και φυσικά ατελείωτη βαρεμάρα δεν συμβαίνει τίποτα απολύτως.

Στο χέρι σου είναι τι τρόπο ζωής θέλεις να κάνεις. Αν τώρα θέλεις να μετακομίσεις σε οικισμό μεγάλου νησιού είναι ουσιαστικά επαρχιακές πόλεις της Ελλάδας με τα καλά τους και με τα στραβά τους.

Ένας συνδοιασμός που ίσως θα σε συνέφερε είναι να κάνεις τίποτα εποχιακό δηλαδή 7 μήνες σε νησί, 5 στην Αθήνα. Να δουλεύεις σε ένα μικρό νησί το καλοκαίρι και μετά να πηγαίνεις στην Αθήνα.

 

[Διαγραμμένο μέλος 129170]

Τυπε 25 χρονων,ερφαζομενος σε φαρμακευτικη κ θες να πας ολομοναχος να ζησεις σε νησι νομιζω μας δουλευεις ψιλο γαζι;

Και τι θα κανεις στο νησι;Που θα μενεις;Πως θα πληρωνεις τη διαμονη σου,τις δεκο,τη διατροφη σου,τις μετακινησεις σου,το γυμναστηριο σου.

Επαγγελματικα τωρα εχεις μια εξελιξη,στο νησι τι θα κανεις;Ψαρας;

 

[pantaorthios]

Έχω γεννηθεί και ζω στην Θεσσαλονίκη, είχα μείνει και τρια χρόνια στην Αθήνα. Κατά καιρούς έχω πιάσει τον εαυτό μου να κουράζομαι με τους ρυθμούς της πόλης και έχω σκεφτεί να φύγω μόνιμα σε ένα νησί της Ελλάδας για να ζήσω και αργότερα - ελπίζω - να κάνω οικογένεια. Υπάρχουν θετικά και αρνητικά, θα ήθελα πολύ να μάθω ποια είναι η γνώμη σας, αν θα το κάνατε, σε ποια ηλικία, γιατί ή γιατί όχι. 

Αδερφέ,ότι θέλεις να ρωτήσεις, είμαι στην διάθεσή σου, εχω μεγαλώσει σε νησί και είμαι εργένης

 

[matzafasoula]

25, δουλεύω δυο χρόνια σε φαρμακευτική εταιρεία, μένω μόνος μου σε στούντιο, γυμναστική, παρέες πολλές αλλά όχι αδελφικές, μόνος κι έρημος.

πεντε χρόνια ήμουν Αθήνα, με το σπορ ασχολούμαι τα τελευταία τέσσερα.

Eκτός κι αν το θέλεις πάρα πολύ
Δεν είσαι σε ηλικία απομόνωσης

Εχοντας δε μεγαλώσει σε μεγαλόπολη, θα σου φανεί σαν τάφος

Θα πρέπει να βρείς πόλεις με 50 - 100 χιλιάδες πληθυσμό
Και αν σου αρέσει η ηρεμία να μείνεις λίγο έξω από την πόλη
Πάντα γελούσα με κάτι πατρινούς που μου λέγανε γίνεται κόλαση στην Πάτρα, θέλουμε 10 λεπτά να διασχίσουμε το κέντρο.

Εχοντας μεγαλώσει Αθήνα, γελάω
Ολοι τους εκτός από έναν μένουν σε διαμερίσματα, μπορείς να μένεις στις παρυφές της Πάτρας, σε παραλία, 10 λεπτά με το αυτοκίνητο ή το μηχανάκι για κέντρο.

Θα πρέπει να σκεφτείς το βιοπορισμό σου

Κι αν θέλεις να ξεφύγεις και από την κακή ελληνική επαρχία με τα συγγενολόγια, εγώ θα προτιμούσα μέρη με τουρισμό.

Ηράκλειο, Ρέθυμνο μου φαίνονται μιά χαρά πόλεις, έχουν και τουρισμό, έχουν και φοιτητές.
Ειδικά το Ρέθυμνο με ψυχολογίες και φιλοσοφίες, φοιτήτριες, μουνότοπος

Τα Χανιά άστα, πολυτεχνείο, μπακούρια.

 

[Sad_man]

Όσοι θέλετε να φύγετε απ'τις πόλεις,καντε το.Μην κάθεστε με το ζόρι.Να ξεφισκάρουν δηλαδή λίγο και οι πόλεις και να είναι πιο ανθρώπινες για εμας που γουστάρουμε πόλη.

 

[πανέμορφος]

Νησί είναι πολύ χάλια ιδίως το χειμώνα.Εχει και ελλείψεις αγαθών και γενικά είσαι πολύ εγκλωβισμένος.
Σε όποια σκατούπολη και να είσαι στην ηπειρωτική χώρα είναι καλύτερα από νησί εκτός αν πρόκειται για πολύ μεγάλο και τουριστικό νησί.

Για τουριστικό νησί σκέφτομαι, Ρόδο, Κυκλάδες, Ιόνιο.

Αν εννοείς μικρά νησιά:

-Ωραίες οι παραλίες το χειμώνα, αλλά έστω και λίγα έξοδα θα τα έχει, πρέπει να βρεις κάτι να κάνεις αν δεν ζεις εισπράτοντας εισοδήματα από αλλού.

-Το πρόβλημα μάγκα είναι ο χειμώνας. Χειμώνας σε μικρό νησί σημαίνει κακός καιρός, άρα δεν πας παραλία, σημαίνει δεν υπάρχουν τουρίστριες, θα μείνεις μόνος με τα γερόντια ,πολύ κουτσομπολιό μην περιμένεις να βρεις γκόμενα εκτός αν είναι καμια ξενομερίτισα δασκάλα ,γιατρός κτλ αλλά θα ξέρει όλο το νησί πόσες φορές έχυσες πριν το μάθεις εσύ. Και φυσικά ατελείωτη βαρεμάρα δεν συμβαίνει τίποτα απολύτως.

Στο χέρι σου είναι τι τρόπο ζωής θέλεις να κάνεις. Αν τώρα θέλεις να μετακομίσεις σε οικισμό μεγάλου νησιού είναι ουσιαστικά επαρχιακές πόλεις της Ελλάδας με τα καλά τους και με τα στραβά τους.

Ένας συνδοιασμός που ίσως θα σε συνέφερε είναι να κάνεις τίποτα εποχιακό δηλαδή 7 μήνες σε νησί, 5 στην Αθήνα. Να δουλεύεις σε ένα μικρό νησί το καλοκαίρι και μετά να πηγαίνεις στην Αθήνα.

Το σκέφτηκα, θέλει τουλάχιστον ένα χαρτί από ΚΕΚ και γλώσσες, αλλά εφτά σε εφτά ούτε καν και ακούω κάτι τραγικά από φίλους που δουλεύουν ρεσεψιόν.

Τυπε 25 χρονων,ερφαζομενος σε φαρμακευτικη κ θες να πας ολομοναχος να ζησεις σε νησι νομιζω μας δουλευεις ψιλο γαζι;

Και τι θα κανεις στο νησι;Που θα μενεις;Πως θα πληρωνεις τη διαμονη σου,τις δεκο,τη διατροφη σου,τις μετακινησεις σου,το γυμναστηριο σου.

Επαγγελματικα τωρα εχεις μια εξελιξη,στο νησι τι θα κανεις;Ψαρας;

Το σκέφτομαι για μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, δεν είναι κάτι βιαστικό.

Η δουλειά είναι καλή, είμαι στο χιλιάρικο αλλά το μέλλον φαίνεται δυσοίωνο ειδικά αν συνεχιστεί για πολύ ακόμα ο Covid, επιπλέον είναι αφόρητα αγχωτική σα δουλειά. Έχω ένα σχέδιο για εισόδημα αλλιώς από κάτι κληρονομικά αλλά... αργεί.

Αδερφέ,ότι θέλεις να ρωτήσεις, είμαι στην διάθεσή σου, εχω μεγαλώσει σε νησί και είμαι εργένης

Σκέφτομαι για κυκλαδίτικο νησί αλλά οχι ααραίτητα. Να ρωτήσω, τι κάνετε τον χειμώνα, τι δυσκολίες έχετε, τα υπέρ και τα κατά σε γενικές γραμμές, δηλαδή για έναν εργένη, νέο, που θέλει να κάνει αργότερα οικογένεια, είναι φάουλ;  Γιατί όντως στα σαράντα φαντάζει καλύτερο αλλά στα σαράντα δύσκολα αφήνει τη ρουτίνα του κάποιος και σίγουρα θα θέλω να έχω φτιάξει την ζωή μου μέχρι τότε

Eκτός κι αν το θέλεις πάρα πολύ
Δεν είσαι σε ηλικία απομόνωσης

Εχοντας δε μεγαλώσει σε μεγαλόπολη, θα σου φανεί σαν τάφος

Θα πρέπει να βρείς πόλεις με 50 - 100 χιλιάδες πληθυσμό
Και αν σου αρέσει η ηρεμία να μείνεις λίγο έξω από την πόλη
Πάντα γελούσα με κάτι πατρινούς που μου λέγανε γίνεται κόλαση στην Πάτρα, θέλουμε 10 λεπτά να διασχίσουμε το κέντρο.

Εχοντας μεγαλώσει Αθήνα, γελάω
Ολοι τους εκτός από έναν μένουν σε διαμερίσματα, μπορείς να μένεις στις παρυφές της Πάτρας, σε παραλία, 10 λεπτά με το αυτοκίνητο ή το μηχανάκι για κέντρο.

Θα πρέπει να σκεφτείς το βιοπορισμό σου

Κι αν θέλεις να ξεφύγεις και από την κακή ελληνική επαρχία με τα συγγενολόγια, εγώ θα προτιμούσα μέρη με τουρισμό.

Ηράκλειο, Ρέθυμνο μου φαίνονται μιά χαρά πόλεις, έχουν και τουρισμό, έχουν και φοιτητές.
Ειδικά το Ρέθυμνο με ψυχολογίες και φιλοσοφίες, φοιτήτριες, μουνότοπος

Τα Χανιά άστα, πολυτεχνείο, μπακούρια.

Δε νομίζω να ζούσα ποτέ μόνιμα στην Κρήτη αν και ποτέ μη λες ποτέ, εγώ ψάχνω κάτι μικρότερο, κοσμοπολίτικο μεν αλλά όχι νέκρα ούτε βιζιτονήσι, με υπηρεσίες και μια σχετικά καλή κοινωνία. Κάτι σαν την Σύρο ας πούμε.

Όσοι θέλετε να φύγετε απ'τις πόλεις,καντε το.Μην κάθεστε με το ζόρι.Να ξεφισκάρουν δηλαδή λίγο και οι πόλεις και να είναι πιο ανθρώπινες για εμας που γουστάρουμε πόλη.

Άσε ρε, αυτά τα λες για να μείνουν όλα τα μουνια σε σένα :p

 

[urlauber]

Ακολουθησε οτι λεει η ψυχη σου.
Αν δεν σου αρεσει απλα γυρνας πισω

 

[yakuza old boy]

Όσοι θέλετε να φύγετε απ'τις πόλεις,καντε το.Μην κάθεστε με το ζόρι.Να ξεφισκάρουν δηλαδή λίγο και οι πόλεις και να είναι πιο ανθρώπινες για εμας που γουστάρουμε πόλη.

Αν φιλε φυγουν οσοι το λενε..οι πολεις θα γινουν χωρια και τα χωρια πολεις.Ασε που αθηνα-θεσσαλονικη θα μεινετε λιγοι και η λαθρο.

 

[Διαγραμμένο μέλος 129170]

Ειμαι 40 κ η ζωη δεν τα φερνει παντα οπως τα υπολογιζουμε,βεβαια αφου υπαρχει υγεια υπαρχουν κ τα καταλληλα αποθεματα για να αντιμετωπιζεται το οτιδηποτε.Εχω πεντε χρονια τα τελευταια που προσπαθω στη γερμανια μετα την κριση που μας κυρηξε ο ΓΑΠ.Ειμαι μονος,ουτε γκομενα εχω κ μπορω να πω οτι πλεον κανω τις ιδιες σκεψεις.Πριν απο δυο χρονια και ενω ειχα επιστρεψει ελλαδα απο γερμανια,δεχτηκα μια προσκληση επαγγελματικη για 45 μερες στη Μυκονο.Μαιο Ιουνιο.

Να ξυπνας το πρωι (05:00-05:30 εννοω) να τρεχεις βλεποντας ανατολη και να τελειωνεις την προπονηση με πρωινη βουτια,πρωινο και 07:30 να σαι στη δουλεια.17:00 σχολασμα κ σπ ευθεια πετσετα κ θαλασσα στο χυμα.Μουνακια διπλα πολλα κ αυτα χυμα,επιστροφη ντουζ φαγητο και 21:00-22:00 υπνος .Αυτο ηταν το προγραμμα μου κ θα μπορουσα να το προσαρμοζα σε οποιοδηποτε νησι,μονο οτι περιεγραψα εχω αναγκη κ τιποτα παραπανω.

Τον χειμωνα σπιτι νετφλιξ,οπως κ δω που ειμαι,με ποδηλατο γυμναστικη κ ταξιδακια (στο νησι πιο περιορισμενα).Πιστευεις το χεις;

 

[The-Sex-Pistols]

Έχοντας δοκιμάσει και τις δύο επιλογές, μπορώ να πω ότι καμία δεν με ικανοποίησε πλήρως.
Θέλω να πω ότι και στις δύο περιπτώσεις έφτανα σε ένα σημείο κορεσμού, και μου έλειπε ο άλλος τρόπος ζωής. Αυτό εξαρτάται και από το κάθε άτομο όμως και τις αναζητήσεις του.
Εφόσον απ' ό,τι διάβασα είσαι μόνος, νέος,χωρίς οικογένεια, ίσως να σου είναι δύσκολο να μείνει μόνος σε κάποιο νησί το χειμώνα. Σίγουρα θα δοκιμάσεις τις αντοχές σου. Που ξέρεις όμως μπορεί να σου ταιριάζει και αυτός ο ρόλος.
Εγώ θα πρότεινα πάντως την επιλογή σεζόν Καλοκαίρι, χειμώνας σε πόλη, εφόσον έχεις την δυνατότητα.
Μπορείς να δοκιμάσεις και να δεις τι ακριβώς σου ταιριάζει σε πρώτη φάση.

 

[kachaplias]

Έχω γεννηθεί και ζω στην Θεσσαλονίκη, είχα μείνει και τρια χρόνια στην Αθήνα. Κατά καιρούς έχω πιάσει τον εαυτό μου να κουράζομαι με τους ρυθμούς της πόλης και έχω σκεφτεί να φύγω μόνιμα σε ένα νησί της Ελλάδας για να ζήσω και αργότερα - ελπίζω - να κάνω οικογένεια. Υπάρχουν θετικά και αρνητικά, θα ήθελα πολύ να μάθω ποια είναι η γνώμη σας, αν θα το κάνατε, σε ποια ηλικία, γιατί ή γιατί όχι.  

σαν τη θεσσαλονικη δεν εχει (ουτε σαν τη χαλκιδικη)

νησι/χωριο να πας οταν γινεις 40αρης με παιδια που θα μπορεις να ελεγχεις πιο ευκολα/ανετα χωρις φοβο. οι παροχες για νεους που βραζει το αιμα τους δεν υπαρχουν στα χωρια-κλειστες κουτσομπολιστικες κοινωνιες... και ειδικα αν πας σε κανα μικρο νησι που θα τρεμεις να αρρωστησεις (Εσυ η τα παιδια σου)

οικογενεια για να κανεις στο νησι δυσκολο αν δεν ειναι κανας ΔΥ γιατι θα σε βλεπουν για ξενο μεχρι να μπεις σε καμια κλικα.


εχω μεγαλωσει σε χωριο, εχω ζησει 3+ χρονια θεσσαλονικη, 3+ χρονια σε μικρο νησι οπου ζω και σκοπευω να φυγω προσεχως γιατι ειμαι νεος και βραζει ακομη το αιμα μου δε θελω ησυχια και ζωη χωρις δραση (το μονο θετικο που μου εχει προσφερει το νησι πλην του οικονομικου ειναι η απωλεια του αγχους, πραγματικα τοσο μονοτονια σε κανει να μην αγχωνεσαι για τιποτα καθε μερα ειναι μια επαναληψη της προηγουμενης και ρουτινα...)

 

[outbreak2000]

Αν και έχω γεννηθεί και μεγαλώσει Αθήνα, επειδή τυχαίνει να κατάγομαι από 2 μεγάλα νησιά (ένα εντός Κυκλάδων και ένα εκτός) οπότε και τυχαίνει να έχω κάποιες γνώσεις για το θέμα, θα τις παραθέσω παρακάτω.
Να ξεκαθαρίσω ότι πρόκειται για εντελώς υποκειμενικές παρατηρήσεις οπότε συγχωρέστε με αν γράψω κάτι ανακριβές.

1) Είναι κλισέ να θεωρεί κανείς το κλίμα και την ατμόσφαιρα των πόλεων σκατά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τα αντίστοιχα των νησιών είναι για όλα τα γούστα. Προσωπικά όταν επισκέπτομαι το νησί των Κυκλάδων από το οποίο κατάγομαι, το οποίο έχει φοβερό αέρα (και κατά συνέπεια σκόνη/άμμο στην ατμόσφαιρα) σε συνδυασμό με την αναπόφευκτη έκθεση στον ήλιο (γιατί εκ των πραγμάτων δεν μπορείς να βρίσκεσαι υπό σκιά στον ίδιο βαθμό όπως στην πόλη), έχει ως αποτέλεσμα μετά από 3-4 μέρες να είμαι υπό κατάρρευση. Επίσης οι περισσότεροι ντόπιοι που γνωρίζω, αν και έχουν προφανώς συνηθίσει την όλη φάση, από πλευράς ρυτίδων και έκθεσης στα φαινόμενα μοιάζουν με τον Machete. Για να μην αναφέρω το θέμα του νερού που σε πολλά νησιά δεν είναι πόσιμο.

2) Όχι ότι στην Αθήνα δεν θέλεις άγιο και πολύ τύχη αν πάθεις κάτι, αλλά στα νησιά οι πιθανότητες να την πατήσεις σε περίπτωση ανάγκης νοσηλείας αυξάνονται εκθετικά. Η δυσκολία να την βγάλεις καθαρή ανεβαίνει αυτομάτως level.

3) Αν θέλεις να πετύχεις επαγγελματικά, την έχεις βαμμένη. Το modus operandi αυτών των κοινωνιών καθιστά το περιβάλλον εξαιρετικά εχθρικό για έναν μη-ντόπιο σε οποιαδήποτε κίνηση τολμήσει να κάνει. Αρκετοί ντόπιοι βρίσκονται συχνά σε ατέρμονες διαμάχες μεταξύ τους προσπαθώντας να βγάλουν ο ένας το μάτι του άλλου, σχεδόν πάντα δε είναι γνωστοί με τις τοπικές αρχές. Αν κάποιος νεοεισερχόμενος αποπειραθεί να εισέλθει σε αυτό το οικοσύστημα οι πιθανότητες να εκτοπιστεί είναι τεράστιες.

4) Η πληροφορίες μεταφέρονται εν ριπή οφθαλμού και όλοι γνωρίζουν τι ώρα την αμόλησες και πως ακριβώς μύριζε η κλανιά σου. Τα νέα ταξιδεύουν -εντυπωσιακά- γρήγορα.

5) Εξαιτίας του ότι πολλοί ντόπιοι έχουν μεταξύ τους συγγενικούς δεσμούς, μια διαμάχη με κάποιον μπορεί να προκαλέσει αναταραχή στις σχέσεις σου με τρίτα άτομα σαν ντόμινο δυσαρέσκειας. Εντελώς το αντίθετο με την Αθηνα που είσαι άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Κάθε αλληλεπίδραση απαιτεί περίσκεψη καθώς όλοι συνδέονται λίγο πολύ με κάποιους άλλους.

 

[πανέμορφος]

Αν και έχω γεννηθεί και μεγαλώσει Αθήνα, επειδή τυχαίνει να κατάγομαι από 2 μεγάλα νησιά (ένα εντός Κυκλάδων και ένα εκτός) οπότε και τυχαίνει να έχω κάποιες γνώσεις για το θέμα, θα τις παραθέσω παρακάτω.
Να ξεκαθαρίσω ότι πρόκειται για εντελώς υποκειμενικές παρατηρήσεις οπότε συγχωρέστε με αν γράψω κάτι ανακριβές.

1) Είναι κλισέ να θεωρεί κανείς το κλίμα και την ατμόσφαιρα των πόλεων σκατά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τα αντίστοιχα των νησιών είναι για όλα τα γούστα. Προσωπικά όταν επισκέπτομαι το νησί των Κυκλάδων από το οποίο κατάγομαι, το οποίο έχει φοβερό αέρα (και κατά συνέπεια σκόνη/άμμο στην ατμόσφαιρα) σε συνδυασμό με την αναπόφευκτη έκθεση στον ήλιο (γιατί εκ των πραγμάτων δεν μπορείς να βρίσκεσαι υπό σκιά στον ίδιο βαθμό όπως στην πόλη), έχει ως αποτέλεσμα μετά από 3-4 μέρες να είμαι υπό κατάρρευση. Επίσης οι περισσότεροι ντόπιοι που γνωρίζω, αν και έχουν προφανώς συνηθίσει την όλη φάση, από πλευράς ρυτίδων και έκθεσης στα φαινόμενα μοιάζουν με τον Machete. Για να μην αναφέρω το θέμα του νερού που σε πολλά νησιά δεν είναι πόσιμο.

2) Όχι ότι στην Αθήνα δεν θέλεις άγιο και πολύ τύχη αν πάθεις κάτι, αλλά στα νησιά οι πιθανότητες να την πατήσεις σε περίπτωση ανάγκης νοσηλείας αυξάνονται εκθετικά. Η δυσκολία να την βγάλεις καθαρή ανεβαίνει αυτομάτως level.

3) Αν θέλεις να πετύχεις επαγγελματικά, την έχεις βαμμένη. Το modus operandi αυτών των κοινωνιών καθιστά το περιβάλλον εξαιρετικά εχθρικό για έναν μη-ντόπιο σε οποιαδήποτε κίνηση τολμήσει να κάνει. Αρκετοί ντόπιοι βρίσκονται συχνά σε ατέρμονες διαμάχες μεταξύ τους προσπαθώντας να βγάλουν ο ένας το μάτι του άλλου, σχεδόν πάντα δε είναι γνωστοί με τις τοπικές αρχές. Αν κάποιος νεοεισερχόμενος αποπειραθεί να εισέλθει σε αυτό το οικοσύστημα οι πιθανότητες να εκτοπιστεί είναι τεράστιες.

4) Η πληροφορίες μεταφέρονται εν ριπή οφθαλμού και όλοι γνωρίζουν τι ώρα την αμόλησες και πως ακριβώς μύριζε η κλανιά σου. Τα νέα ταξιδεύουν -εντυπωσιακά- γρήγορα.

5) Εξαιτίας του ότι πολλοί ντόπιοι έχουν μεταξύ τους συγγενικούς δεσμούς, μια διαμάχη με κάποιον μπορεί να προκαλέσει αναταραχή στις σχέσεις σου με τρίτα άτομα σαν ντόμινο δυσαρέσκειας. Εντελώς το αντίθετο με την Αθηνα που είσαι άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Κάθε αλληλεπίδραση απαιτεί περίσκεψη καθώς όλοι συνδέονται λίγο πολύ με κάποιους άλλους.

Σε ευχαριστώ πάρα πολυ φίλε! 

Μερικές φορές σκέφτομαι, πού να φέρεις οικογένεια μέσα σε αυτή την τρέλα της πόλης... όταν ξεπλένω λίγο χρόνο και πάω Χαλκιδική πχ λέω δες ησυχία... θάλασσα... πράσινο...

τελικά δε ξεφεύγεις από κουτσομπολιό σε καμία μικρή / μικρομεσαία κοινωνια.

Να σε καλά 

 

[TAKMAN v2]

Το 2019 λόγω μετακόμισης από την Αγγλία στην Ουαλία, έμεινα Ελλάδα συνολικά 32 μέρες.
26/32 ήμουν Αθήνα και απολάμβανα την κοσμική ζωή (μπουρδελοτσαρκες, συναντήσεις με Δανάη/Γιοντω/Τρ/Πινόκιο, μπάνια στο Αυλάκι, κτλ).
4/32 με τους γονείς μου στο εξοχικό.
2/32 στο χωριό του Παππού.

Περιττο να σας πω ότι όταν ήμουν μακρια από την Αθήνα, δεν έβλεπα την ώρα να γυρίσω.

Συμπέρασμα: Πολη δαγκωτό.

 

[svas79]

Η ζωη στο νησι το καλοκαιρι δεν συγκρινεται. Το χειμωνα ομως ειναι μεγαλο ζορι.

 

[zac123]

Για να μην αναφέρω το θέμα του νερού που σε πολλά νησιά δεν είναι πόσιμο.

Όχι ότι στην Αθήνα δεν θέλεις άγιο και πολύ τύχη αν πάθεις κάτι, αλλά στα νησιά οι πιθανότητες να την πατήσεις σε περίπτωση ανάγκης νοσηλείας αυξάνονται εκθετικά. Η δυσκολία να την βγάλεις καθαρή ανεβαίνει αυτομάτως level.

για μένα αυτά είναι τα πιο σημαντικά προβλήματα της ζωής σε νησί. αλλά αφενός την βγάζεις με εμφιαλωμένα καθώς είναι φθηνά και αφετέρου το ζήτημα της υγείας υπάρχει σε όλες τις επαρχίες και στη ηπειρωτική χώρα. αν το μέρος είναι κοντά στην αθήνα μπορεί να σε προλάβουν. γενικά πάντως είναι για συνταξιούχους η ζωή σε νησί. αν ποτέ πάρω σύνταξη θα τραβήξω για κυκλάδες.

 

[ΜΕΝΕΔΗΜΟΣ]

Προσωπικά αν έβρισκα εργασία σε οποιοδήποτε νησί με μισθό που θα μπορούσα να ζω και όχι απλά να επιβιώνω, θα έφευγα ΧΘΕΣ στην επαρχία είτε είναι νησί είτε όχι. Εκεί όμως για να βρεις εργασία σωστή, αν είναι δύσκολο στην Αθήνα μια φορά, εκεί χίλιες. Και μην πεταχτεί κανέναν μουνόπανο με τη λογική "Πήγαινε αγρότης και τέτοια". Φυσικά πάω και αγρότης αλλά να ζω όχι να είμαι σε σπηλιά ή σε στάνη.

 

[Μπαρμπαπήδουλας]

Δεν μπορώ να ζήσω πάνω από 10-15 μέρες σε νησί ή επαρχία.
Με τίποτα! Πόλη και ξερό ψωμί!