Αυτοκτονία κυριολεκτικά.....
Και οι γυναίκες δικό το μάτς πήγε παράτα...
Όχι παράτα. Πέναλτυ. Αλλά κι αυτές τα ίδια και χειρότερα, με τους άντρες.
Πέντε συνεχόμενες με παραπάνω αποτυχημενες, με κάτι τραγικές πάσες στη φουνταριστη. Μία να είχαν σκοράρει πήγαιναν τελικό. Που και πάλι είχαν τον τελευταίο λόγο αλλά έτρεμαν τα χέρια τους στην τελευταία επίθεση.
Στα πεναλτυ αν έβλεπες πως φυσούσαν και ξεφυσουσαν οι δικές μας, την ώρα που έδινε οδηγίες η κοουτς, καταλάβαινες ότι θα περνούσαν οι Ουγγαρέζες.
Το ακόμα χειρότερο και με τους άντρες και με τις γυναίκες, πως παρά την πολύ κόντρα διαιτησία είχαν το παιχνίδι στα χέρια τους. Αλλά δεν τα κατάφεραν. Λύγισαν από το άγχος.
Προφανώς και υπάρχει πρόβλημα στην ψυχολογία και θέλει δουλίτσα αυτό, με ειδικό στην αθλητική ψυχολογία.
Από την άλλη άκουγα το Βλάχο να λέει πως στα τελευταία 2,5 λεπτά δαγκώνεις λαρυγγια. Ειδικά αν προηγεισαι.
Και σκέφτομαι οτι ο ίδιος όταν η ομάδα έφυγε στην κόντρα στα τελευταία δευτερόλεπτα με παίκτη παραπάνω, στον τελικό με τους Ούγγρους στο Παγκόσμιο, αντί να την αφήσει να σκοράρει και να πάρει τον τιτλο, ζήτησε τάιμ άουτ και χάσαμε το χρυσό.
Κόντεψα να μπω στην τηλεόραση οταν το είδα. Προς τιμήν του ζήτησε συγγνώμη για το εγκληματικό λάθος.
Γενικά, οι ελληνικές ομάδες έχουν πρόβλημα ψυχολογίας όταν πρέπει να κάνουν την υπέρβαση. Και νομίζω ότι είναι χαρακτηριστικό της φυλής. Και θέλει δουλίτσα αυτό για να αλλάξει. Κάτι όχι εύκολο αν οι ομάδες είναι ασανσέρ. Μία στην κορυφή, μία στον πάτο.