και πάλι λάθος
Η δίκη του Νίκου Μπελογιάννη και η μετέπειτα καταδίκη και εκτέλεσή του, που έγινε στις 30 Μαρτίου του 1952, είχε προκαλέσει τότε και διεθνείς αντιδράσεις. Όπως επισημαίνεται, μάλιστα, σε δημοσίευμα της ιστοσελίδας της Ντόιτσε Βέλε («ΝΒ»), αποτύπωση των αντιδράσεων αυτών είναι και το άγαλμά του, που στήθηκε στο Βερολίνο και την ύπαρξη του οποίου, σήμερα, ελάχιστοι γνωρίζουν.
Πάντως, όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα της «ΝΒ», μερικές ανθοδέσμες, αφημένες στη βάση του αγάλματος, επιβεβαιώνουν ότι ορισμένοι θυμήθηκαν και φέτος την ημέρα εκτέλεσης του Νίκου Μπελογιάννη. Οι συγκεκριμένοι δεν είναι άλλοι από τους λίγους, υπερήλικους Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες, που έχουν απομείνει στο Βερολίνο.
Βέβαια, πριν από την ενοποίηση, τα πράγματα ήταν διαφορετικά, με αντιπροσωπείες από το γερμανικό κομμουνιστικό κόμμα, τη νεολαία του αλλά και το πανεπιστήμιο, να αποτίουν φόρο τιμής στο μνημείο. Άλλωστε, το άγαλμα του Νίκου Μπελογιάννη βρίσκεται στην αυλή του πάλαι ποτέ οικονομικού πανεπιστημίου της Ανατολικής Γερμανίας (DDR), όπου εκπαιδεύονταν τα ανώτερα οικονομικά στελέχη του καθεστώτος.
Ακόμη και σήμερα, όμως, το άγαλμα, με τέσσερα μέτρα ύψος, όχι μόνο δεν περνά απαρατήρητο αλλά εντυπωσιάζει. Το παραδέχτηκε, μιλώντας στη «ΝΒ» και η ιστορικός τέχνης Μπάρμπαρα Μπαρς: «Ήταν κάτι το πρωτόγνωρο για την εποχή. Για πρώτη φορά καλλιτέχνης της Ανατολικής Γερμανίας ασχολούνταν μ’ ένα διεθνιστικό θέμα και, κυρίως, [size=18pt]έφτιαχνε άγαλμα για κάποιον που δεν ήταν Γερμανός[/size]».