δεν ειπαμε οτι ηταν υπεροπλο. αλλα ηταν πολυεργαλειο. ειπαμε οτι ειχε σοβαρες γωνιες θωρακισης στις οποιες εξοστρακιζοταν οι βολες των γερμανων?, οτι ηταν αεροψυκτα ενω οι γερμανοι το χειμωνα παγωναν τα υδροψυκτα τους?...
Οικονομικό ήταν και εύκολο να παραχθεί σε μεγάλες ποσότητες. Οι οποίες ξεπερνούσαν τις δυνατότητες οποιασδήποτε άλλης χώρας που μετείχε στον πόλεμο.
Το παρηγαγαν σε περισσότερα από 80.000 τεμάχια. Νούμερο απλησίαστο για τους υπόλοιπους.
Είχε σχεδιασμό με γωνίες που βοηθούσε στην προσβολή από εχθρικό βλήμα, ισχυρό πυροβόλο και πλατιές ερπύστριες και πρωτοποριακό για την εποχή ντήζελ κινητήρα.
Και Τέρμα.
Η θωράκισή του θρυμματιζοταν από πλήγμα ισχυρού πυροβόλου, από 70ρι και πανω, οι ερπύστριες ήταν κακής ποιότητας και έφευγαν μόνες τους από τη θέση τους, οπότε το άρμα έμενε ακίνητο εν ώρα μάχης, το κιβώτιο ήταν για τα πανηγύρια κι ο οδηγός είχε σφυρί στον βασικό εξοπλισμό για να βαράει το μοχλό να κουμπωσουν οι ταχύτητες, δεν είχαν ασύρματο οπότε κανείς δεν ήξερε τι γίνεται δίπλα του κι έπρεπε να δει μέσα στο χαμό τον ίλαρχο να δίνει οδηγίες με τα χέρια ή σημαιάκι. Τραγέλαφος δηλαδή.
Ο πύργος του δε ήταν εξαιρετικά στενός και με χάλια ορατότητα, με συνέπεια να αργούν δραματικά να εντοπίσουν τα γερμανικά άρματα, που έριχναν πρώτα και αρκετά βλήματα πριν βληθουν πίσω από τους Ρώσους.
Είχε κι άλλα θανάσιμα μειονεκτήματα.
Το αξεπέραστο πλεονέκτημά του ηταν οι μεγάλοι αριθμοί παραγωγής. Αυτό εκμεταλλεύτηκαν κι αυτό έχτισε το μύθο του.
Οι Γερμανοί ανακυκλωναν τα άρματα, οι Ρώσοι απλά τα παρατούσαν επιτόπου κι έπαιρναν τα επόμενα από τη γραμμή παραγωγής.
Γι αυτό και τουλάχιστον τα μισά Τ34 χάθηκαν στη διάρκεια των μαχών.
