Επειδή είδα μια σύγκριση ανάμεσα σε Πανούση και Λαζόπουλο να διευκρινίσουμε τα εξής:
Ο Τζίμης είναι έξυπνος ο Λαζόπουλος πονηρός. Και όχι απλά πονηρός αλλά κουτοπόνηρη λούγκρα! Υπήρξε κάποτε πνευματώσης αλλά δυστυχώς εκείνη η εποχή πέρασε ανεπιστρεπτί. Τώρα πλέον, η αδελφή που προβάλλεται σαν σύγχρονος Αριστοφάνης, ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνο για τις επενδύσεις του, τις υψηλού επιπέδου γνωριμίες του και την διαφήμιση του κόμματος του. (Δεν ξέρω αν το γνωρίζατε αλλά είναι Συριζαίος).
Από την άλλη μεριά ο Τζίμης εξακολουθεί να είναι αναρχικός, σάτυρος και είρωνας χωρίς να έχει χάσει και πολλά από το αρχικό του προφίλ. Υπάρχει μία στασιμότητα στις δουλειές που έχει παρουσιάσει τελευταία αλλά δεν με αποσχολεί ιδιαίτερα μια και ακόμα καταφέρνει να λέει τα πράγματα με το όνομά τους.
Και οι δυό τους έχουν μια ροπή προς το χρήμα αλλά αυτό δεν το θεωρώ καθόλου κακό. Αντίθετα μάλιστα πιστεύω ότι καλλιτέχνης χωρίς το μυαλό του να στρέφεται και στο οικονομικό μέρος της παράστασης είναι απλά αφελής και βλάκας πράγμα που δεν ισχύει για κανέναν από τους δύο.
Το χιούμορ τους ταιριάζει απόλυτα στις προσωπικότητές τους. Βέβαια ο Νταλαρόπληκτος
δεν προβάλλει κανένα κόμμα ενώ η Λαρισσαία μας έχει ζαλίσει τον έρωτα με το αφόρητα κοινωνικό προφίλ που προβάλλει λες και δεν ξέρουμε τις επιλογές του (κόκορέτσι, κότερα και κότες με κοτόπουλα, επενδύσεις στο Ψυρρή ... και ο νοών νοήτω). Δεν έχω καταλάβει πως όλα αυτά συμβαδίζουν με το προφίλ του... ίσως και γιαυτό τα αποκρύπτει επιμελώς.
Επίσης, ο Λαζός ανέκαθεν με χαλούσε με την γλοιωδία που χαρακτήριζε την συμπεριφορά του απέναντι σε "φτασμένους" του καλλιτεχνικού χώρου βλ. Βουγιουκλάκη (ρε πούστη μου τι της βρήκε και την εκθείαζε έτσι?? μέλι έτρεχε από το στόμα του όταν πρόφερε το όνομά της) Στο κάτω κάτω η Βουγιούκλω μόνο κακό έκανε στις Ελληνίδες προβάλοντας την καταφερτζού και τη γατούλα που με την ομορφιά της μπορούσε να καταφέρει τα πάντα και να τουμπάρει τον οποιοδήποτε χωρίς να της είναι πρόβλημα το ότι ήταν άχρηστη...(κι έτσι κάθε κομμώτρια και Κατίνα την μιμήθηκε!!). Αρκετά όμως με την Αλίκω.
Για να καταλήξουμε τέλος στον Τζίμη ο οποίος διατηρεί ακόμα μια φρεσκάδα παρά την ηλικία του όχι στο επίπεδο της πηγαίας έμπνευσης αλλά εξαιτίας του ότι το χιούμορ του ήταν ανέκαθεν πρωτοπόρο και δεν έχει χάσει ακόμα την παλιά του λάμψη.
Προφανώς η κριτική αυτή είναι απόλυτα προσωπική άποψη και δεν ζητώ από κανέναν να την υιοθετήσει!
