1. Μπράβο, αυτό ακριβώς λέω κι εγώ! Οι αρχές να κάνουν καλά τη δουλειά τους και να συλλαμβάνουν όχι μόνο εσένα κι εμένα που είμαστε άσημοι και ''ανήμποροι'' αλλά και τα δημόσια πρόσωπα, και όχι να τους χαρίζονται, μόνο και μόνο επειδή χαίρουν αναγνωρισιμότητας. Αυτό σημαίνει ''όλοι ίσοι απέναντι στο νόμο'' (άρθρο 4 του Συντάγματος).
2. Η σύλληψη του δράστη και η παρελκόμενη δημοσιοποίηση του ονόματός του και της αξιόποινης πράξης την οποία διέπραξε είναι αναπόσταστα συστατικά της ποινικής διαδικασίας και του ποινικού κολασμού του δράστη. (Αν έχεις όρεξη για διάβασμα μπορώ να σε παραπέμψω ή να σου δανείσω το ''Ποινικό Δίκαιο'' του Ανδρουλάκη, καθηγητή της Νομικής Αθηνών, όπου παραθέτει το σχετικό σκεπτικό). Αλλά και πρακτικά, να σου θέσω το εξής.
Φαντάζομαι καταλαβαίνεις ότι παντελώς αδιάφορο μου είναι αν ο τάδε τραγουδιστής παίρνει κόκα. Κακό στον εαυτό του κάνει. Δε μου είναι καθόλου αδιάφορο, όμως, αν εμπορεύεται κόκα. Γιατί τότε επηρρεάζει το κοινωνικό σύνολο, και όχι μόνο τον εαυτό του. Και αν δεν πρόκειται για τραγουδιστή, αλλά για κάποιον καθηγητή σχολείου? Του σχολείου που πηγαίνουν τα παιδιά σου, ίσως? Θα είχες πάλι την ίδια άποψη? ή θα ήθελες να το ξέρεις για να προστατέψεις τα παιδιά σου? Όσο για τα λιοντάρια που λες, αυτά είμαστε εμείς, εσύ, εγώ, όλοι μας που θέλουμε να προστατέψουμε, όσο μπορούμε, ό,τι έχει απομείνει από τον κόσμο μας. Κακό είναι?
Μη βλέπεις τη διάθεση για δημοσιοποίηση από την πλευρά του κουτσομπολιού. Σου εξήγησα και πιο πάνω. Το ποια πηδάει, σε τι στάση, τι φαι του αρέσει, και όλα τα προσωπικά του θέματα, ο καθένας πρέπει να τα διαφυλάττει από τα φώτα της δημοσιότητας. Όχι όμως όταν οι πράξεις του (οποιουδήποτε) επηρρεάζουν την κοινωνία, και δει, αν πρόκειται για αξιόποινες πράξεις.
