Top 3 βιβλίων φαντασίας

Εμπνευσμένος από το αντίστοιχο νήμα του Φιδέμπορα περί ταινιών φαντασίας, δημιουργώ αυτό για να αναφέρουμε τα βιβλία φαντασίας που λατρέψαμε.
Όμως, επειδή είναι πολύ περισσότερα από τις ταινίες και μπορούμε να γράφουμε κατεβατά, δίνω επιλογή για τα τρία πρώτα που μας άρεσαν περισσότερο. Εννοείται ότι μπορούμε να αναφέρουμε και σειρές βιβλίων που ανήκουν στην ίδια ιστορία, όπως ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών φερ'ειπείν, που ολοκληρώνεται σε τρία βιβλία.
Πάμε λοιπόν!

1) A Song of Ice and Fire! Του George R.R Martin. Κατ' εμέ ό,τι πιο αριστουργηματικό έχει γραφτεί γύρω από το χώρο του Fantasy. Ένα έργο για ώριμους αναγνώστες, γεμάτο δολοπλοκία και περιπέτεια. Είχα διαβάσει τα πρώτα τέσσερα βιβλία εδώ και χρόνια και περίμενα πως και πως το πέμπτο που εκδόθηκε πριν λίγους μήνες. Η περίοδος των Χριστουγέννων είναι η πλέον ειδυλλιακή για διάβασμα
Δυστυχώς, η ελληνική μετάφραση έλαβε χώρα από διαφορετικό μεταφραστή για κάθε βιβλίο, με αποτέλεσμα να μην διατηρείται το ίδιο στυλ. Η αγγλική έκδοση είναι ασύγκριτα καλύτερη.

2) Tigana! Του Guy Gavriel Kay. Από τα πρώτα βιβλία φαντασίας που διάβασα και έμελλε να καθιερώσει ως αγαπημένο μου είδος το low fantasy concept, όπου δράκοι, ορκ και ένα σωρό άλλες φανταστικές δημιουργίες δεν έχουν θέση. Δεν ήταν τόσο η ιστορία όσο η κορυφαία λογοτεχνική απόδοση που με έκανε να λατρέψω αυτό το βιβλίο.
Διάβασα τρία άλλα έργα του ίδιου συγγραφέα. Το "Ένα τραγούδι για την Αρμπόν" αρκετά καλό αλλά υποδεέστερο του Tigana. Τους "Λέοντες του Αλ Ρασάν", στα ίδια επίπεδα με την Αρμπόν ίσως λίγο κατώτερο και από την τριλογία "Το Υφαντό της Φιόναβαρ" πήρα ευτυχώς μόνο το πρώτο βιβλίο και από το οποίο διάβασα το μισό καθώς πρόκειται περί βαρετής παιδακίστικης μαλακίας.
Κάθε βιβλίο του Kay το διάβασα μεταφρασμένο στα ελληνικά και ομολογώ ότι το στυλ διέφερε σε τόσο μεγάλο βαθμό που κατάλαβα ότι ο μεταφραστής ευθύνεται σε μεγάλο μέρος για το τελικό αποτέλεσμα.

3) Ίλιον και Όλυμπος! Διλογία του Dan Simmons. Αν και όχι λάτρης της επιστημονικής φαντασίας, επέλεξα αυτό το έργο επειδή με εξίταρε η υπόθεσή του που μπλέκει επιστημονική φαντασία με ομηρικά έπη καθώς και επειδή η μετάφραση είχε γίνει από τον ίδιο μεταφραστή του Tigana, τον Αυγουστίνο Τσιριμώκο και το αποτέλεσμα με δικαίωσε! Παιδιά ο άνθρωπος όταν μεταφράζει δεν βάζει απλά την ελληνική απόδοση δίπλα σε κάθε λέξη... κεντάει!

Περιμένω και τις δικές σας απόψεις. Πείτε και δυο λογάκια, όχι μόνο τους τίτλους μπας και μας επηρεάσετε να διαβάσουμε τίποτα καλό τώρα τις μέρες των εορτών

 

[fideboras]

1. Silmarillion του J.R. tolkien. Η μυθολογία της μέσης γης από την δημιουργία του κόσμου μέχρι την μάχη της τελευταίας συμμαχίας. Εξαιρετικό σε βάζει σε ένα εντελώς άλλο κλιμα. Βλέποντας τη συντροφιά του δαχτυλιδιού τη σκήνη με το Γκάνταλφ και το Μπάλρογκ, η πρώτη μου σκέψη ήταν ποιος Sauron και μαλακίες αν γινόταν ποτέ ταινία το Simlarillion θα ήταν ότι πιο επικό υπάρχει. Χιλιάδες Ξωτικά, Εκατοντάδες Μπάλρογκ, οι Θεοί να πολεμούν. Και φάτσα κάρτα σκέφτηκα σκηνή σε έργο με τον Αρχοντα Φινγκόλφιν να μονομαχεί με το Μόργκοθ. Και μόνο που το διαβαζεις χάνεσαι.

2. Dune απο το Φρανκ Χερμπερτ. Προσωπικά ότι καλύτερο για να διαβάσεις αν είσαι λάτρης του διαστήματος. Ιντριγκες, καλογραμένες μάχες, συνωμοσιες που σε βάζουν σε ένα σκοτεινό μέρος.

3. Τα βουνά της τρέλας Lovecraft Νομίζω δεν χρειάζεται να καταλάβετε ότι μιλάμε για το μαιτρ του τρόμου. Οι Παλαιοί θεοί άλλωστε θα ξανάρθουν. Σε βάζει σε ένα φανταστικό κόσμο, όπου όντα από άλλες διαστάσεις που κυριάρχησαν στο πλανήτη θα έρθουν ξανά. Οταν τον διαβάζεις νομίζεις ότι με τον τρόπο που τα γράφει τα έχει ζήσει κιόλας

 

1. Silmarillion του J.R. tolkien. Η μυθολογία της μέσης γης από την δημιουργία του κόσμου μέχρι την μάχη της τελευταίας συμμαχίας. Εξαιρετικό σε βάζει σε ένα εντελώς άλλο κλιμα. Βλέποντας τη συντροφιά του δαχτυλιδιού τη σκήνη με το Γκάνταλφ και το Μπάλρογκ, η πρώτη μου σκέψη ήταν ποιος Sauron και μαλακίες αν γινόταν ποτέ ταινία το Simlarillion θα ήταν ότι πιο επικό υπάρχει. Χιλιάδες Ξωτικά, Εκατοντάδες Μπάλρογκ, οι Θεοί να πολεμούν. Και φάτσα κάρτα σκέφτηκα σκηνή σε έργο με τον Αρχοντα Φινγκόλφιν να μονομαχεί με το Μόργκοθ. Και μόνο που το διαβαζεις χάνεσαι.

Δύσκολο φίλε μου επειδή είναι συλλογή μύθων ουσιαστικά και όχι συνεχόμενη ιστορία.
Είναι όμως υπέροχο έργο αν και κάπως κουραστικό λόγω των εκατοντάδων ονομάτων.
Αν και το διάβασα πριν καμιά δεκαπενταριά χρόνια, μου είχε κάνει τόση εντύπωση που χαρακτηριστικά θυμάμαι την αρχή του που έλεγε
"Ο Έρου ο Ένας που στην Άρντα ονομάζεται Ιλούβαταρ, δημιούργησε τους Άινουρ τους Ιερούς...
Σε μια πρόταση 6 ονόματα και τίτλοι. Πράγμα που συνεχίζεται καθ' όλη τη διάρκεια και μ' έκανε να το διαβάσω με σχεδιαγράμματα, χάρτες και γενεαλογικά δέντρα αλλά άξιζε και με το παραπάνω

 

[TAFTAAR]

3. Τα βουνά της τρέλας Lovecraft Νομίζω δεν χρειάζεται να καταλάβετε ότι μιλάμε για το μαιτρ του τρόμου. Οι Παλαιοί θεοί άλλωστε θα ξανάρθουν. Σε βάζει σε ένα φανταστικό κόσμο, όπου όντα από άλλες διαστάσεις που κυριάρχησαν στο πλανήτη θα έρθουν ξανά. Οταν τον διαβάζεις νομίζεις ότι με τον τρόπο που τα γράφει τα έχει ζήσει κιόλας

“Αν δεν καταφέρουμε να τους μεταπείσουμε από το εγχείρημα, θα φτάσουν στην ίδια την καρδιά της Ανταρκτικής κι εκεί θ’ αρχίσουν το λιώσιμο και τις γεωτρήσεις στους πάγους, μέχρι να φέρουν στην επιφάνεια κάτι που ξέρουμε ότι μπορεί να σημάνει το τέλος του κόσμου μας. Έτσι, τελικό, είμαι αναγκασμένος τώρα ν’ αφήσω κατά μέρος κάθε επιφύλαξη και ν’ αποκαλύψω τα πάντα – ακόμη κι εκείνη την έσχατη, ακατονόμαστη φρίκη που καραδοκεί πέρα από τα βουνά της τρέλας.” 

 

[gl]

 

 

[fideboras]

Δύσκολο φίλε μου επειδή είναι συλλογή μύθων ουσιαστικά και όχι συνεχόμενη ιστορία.
Είναι όμως υπέροχο έργο αν και κάπως κουραστικό λόγω των εκατοντάδων ονομάτων.
Αν και το διάβασα πριν καμιά δεκαπενταριά χρόνια, μου είχε κάνει τόση εντύπωση που χαρακτηριστικά θυμάμαι την αρχή του που έλεγε
"Ο Έρου ο Ένας που στην Άρντα ονομάζεται Ιλούβαταρ, δημιούργησε τους Άινουρ τους Ιερούς...
Σε μια πρόταση 6 ονόματα και τίτλοι. Πράγμα που συνεχίζεται καθ' όλη τη διάρκεια και μ' έκανε να το διαβάσω με σχεδιαγράμματα, χάρτες και γενεαλογικά δέντρα αλλά άξιζε και με το παραπάνω

Κοίτα η ιστορία του Τούριν Τούραμπαρ θα μπορούσε άνετα να γίνει ταινία, όπως και το βιβλίο που έβγαλε ο γιος του "Τα παιδιά του Χούριν" Ταινιάρα θα ήταν και η ιστορία του Νούμενορ. Αλλα όντως είναι τόσα πολλά που δύσκολα θα μπορούσαν να δεθούν μεταξύ τους. Κατσε να διαβάσεις τις ατελείωτες ιστορίες του Tolkien, είναι ένα σύνολο ιστοριών που σου καλύπτει διάφορα κενά από το Silmarillion, όπως για παράδειγμα τι έλεγε ο σκοτεινός άρχοντας στο Χούριν όταν τον είχε αιχμάλωτο για χρόνια.

 

Ο παλιός μου συγκάτοικος όταν ήμουν φοιτητής γούσταρε πολύ Tolkien και είχε αυτά τα βιβλία. Εγώ είχα απομακρύνθεί πλέον από το είδος και προτίμησα τα πιο low fantasy που εμπεριέχουν και αρκετό στοχασμό.

 

[George Cumalot]

fidebora είσαι στο μυαλό μου..

 

[Heartbreaker83]

Θα εβαζα Lovecraft στανταρ, (ισως το Ντανγουιτς), την αφηγηση του Αρθουρ Γκορντον Πυμ του Ποε. To 3 μαλλον θα ηταν ή ο δρακουλας του Στοκερ, ή ο φρανγκεσταιν της Σελλευ

 

Τι έγινε; Κανείς δεν διαβάζει φαντασία πλέον στην εποχή μας;

 

[fideboras]

Τύπε Ροκαβλόν γιατι νομίζεις ότι πλέον στην εποχή μας όλα είναι τόσο πεζα; Ας μην το ανοίξω το θέμα γιατί μετά θα χαρακτηριστώ αγαπούλης

 

[leonoro]

Από επιστημονικής φαντασίας Neuromancer, Clark και Dick

 

Τύπε Ροκαβλόν γιατι νομίζεις ότι πλέον στην εποχή μας όλα είναι τόσο πεζα; Ας μην το ανοίξω το θέμα γιατί μετά θα χαρακτηριστώ αγαπούλης

Γιατί τύπε μου; Όποιος δηλαδή γουστάρει κάτι το διαφορετικό πέρα από την πεζή πραγματικότητα, πάει να πει ότι πηγαίνει και δωράκια στις ιερόδουλες με σκοπό να ζητήσει το χέρι τους;

 

Το τρίο φανταστικών βιβλίων είναι διαχρονικό
χωρίς αλλαγές τα τελευταία 160 χρόνια.

 

Αυτά δεν είναι φανταστικά, αυτά είναι απλά ευφάνταστα...

 

[TAFTAAR]

για την βιβλο θα συμφωνησω ....