Φύγαμε με την κολλητή μου για να περάσουμε κάπου οι δυό μας το τριήμερο.Και ενώ όλα κυλούν τόσο ωραία(μπάνιο στη θάλασσα,ξεκούραση και ηρεμία)έχουμε τα αγόρια μας να μας παίρνουν τηλέφωνο ή να μας στέλνουν κάθε τρείς και λίγο για να μάθουν τί κάνουμε και πώς είμαστε.Και αφού τους έχουμε διαβεβαιώσει ότι είμαστε μιά χαρά και έχουμε προσπαθήσει με διακριτικό τρόπο να τους δώσουμε να καταλάβουν πως αυτό που κάνουν καταντάει κουραστικό,αυτοί δέν χαμπαριάζουν με τίποτα.Η φάση είναι πως και οι δύο λένε πως αυτό που κάνουν,το κάνουν από αγάπη,ενδιαφέρον και ανησυχία.Λές και είναι καρμπόν οι απαντήσεις τους ένα πράγμα... Τί να το κάνεις το ενδιαφέρον και την αγάπη όταν καταντάει κουραστική; Ίσως να οφείλεται στο γεγονός ότι είναι η πρώτη φορά που είμαστε κάπου μακριά τους,αλλά και πάλι... Ειλικρινά δηλαδή,δέν θα σας εκνεύριζε άν σας συνέβαινε κάτι ανάλογο; Μέχρι τώρα,δέν έχουν δώσει και οι δύο δείγματα ζήλιας ή καταπίεσης,οπότε δέν μπορούμε να καταλάβουμε τί τους έπιασε ξαφνικά και μας έχουν σπάσει το νευρικό σύστημα!
Συμπεράσματα:
1.Και να τις βλέπετε μόνες,δε σημαίνει ότι είναι 'μόνες'
2.Οι δικοί τους για να μην πάνε μαζί,μάλλον θα δουλεύουν,ενώ αυτές ξύνουν το μουνί τους
3.Το μουνοδουλίκι πάει σύννεφο