Ακολουθεί η Ντονάλντια θεωρία (που έγινε πράξη)
σε απλή ανάλυση, δοσμένη ακόμα και για εγκεφαλικά νεκρούς:
Την πέφτουμε σε όποια γκόμενα μας αρέσει. Αδιαφορούμε για άκυρα. Σκοπός να βρούμε
μια να μας παράγει γαμήσια
σαν γεννήτρια. Όταν νομοτελειακά αρχίσει τις απαιτήσεις ή βγει άχρηστη
την σουτάρουμε
κι αν δεν γουστάρει ας μας σουτάρει αυτή. Μετά πάμε στην επόμενη. Για να μην ξεμένουμε, δεν κολλάμε
σε μια και ψαχνόμαστε.
Πέτρα που κυλάει δεν χορταριάζει.
Δεν παντρευόμαστε.
Δεν συμφέρει πλέον στην εποχή του γυναικοκεντρισμού εκτός αν βρούμε πακέτο
με τα όλα του αλλά και πάλι εγκυμονεί μετάλλαξη.
Αν θέλουμε σύντροφο, επιλέγουμε οκ χαρακτήρα
και καλή νοικοκυρά που δεν υπάρχει έλξη ανάμεσά μας.
Δεν την γαμάμε για να μην μας δεί σαν χορηγό. Γαμάμε άλλες, ας γαμιούνται όλες και τελικά να πάνε να γαμηθούν όλα.
Στις πουτάνες πάμε για τα χοντρά ή για πλάκα ή αν έχουμε καύλες και δεν έχουμε
να γαμήσουμε γκομενα.
Το γαμήσι της πουτάνας
είναι λειψό και στημένο
ενώ η γκόμενα μας τα κάνει όλα και μάλιστα ρεαλιστικά.
Το τελειότερο μοντέλο ζωής σε ένα ποστ. Αν και μέχρι βρεθεί καλύτερο, δεν αλλάζουμε ποτέ τίποτα
στο σύστημα Ντόναλντ.
Σε όποιον δεν αρέσει ας επιχειρηματολογήσει ή ας φτιάξει δικό του. Σάλια
και δικαιολογίες κρίνονται
ως απορριπτέα.