Τα κατάφερα και έτσι λοιπόν μετά από μια σχετική ανομβρία, σκόραρα με το Αγγλιδακι. Λογικά μετά από καιρό θα βρω άλλη. Μην περιμένετε θαύματα. Μια χαρά κι έτσι. Το πολύ πολύ πριν φύγει να ρίξω άλλο ένα. Πίπες, γλυφομουνια, στάσεις κάργα και αδούλευτες ροζ τρυπουλες με ζουμερα χυσιματα ολουθε.Κώλο δεν έδωσε. Δεν το κυνήγησα κιόλας. Δεν γαμιέται; μεγάλη εντύπωση η βουλιμία της στο τσιμπούκι όπως κι η άνεση της ως συμπεριφορά. Οι Ελληνίδες πολύ καλές στο γαμήσι άλλα και πολύ πιο κομπλεξικές θα έλεγα.
Τώρα επιστροφή πάλι στην θλιβερή ελληνικη νοοτροπία όπου θα φάω βροχή τα άκυρα μέχρι κι όταν ξαναβρώ.