Τόχω χιλιοπεί εδώ μέσα και το ξαναλέω: δεν τρελαίνομαι με τις περισσότερες Ελληνίδες. Το μουνί τους είναι στο 2009 (το δίνουν αβέρτα κουβέρτα) και τα μυαλά τους στο 1960: γεμάτα σκατά από τα "Μη" και "Δεν πρέπει" της μαμάς, του μπαμπά και της κοινωνίας. Η συνισταμένη του 2009 με το 1960 παράγει ένα αλλοπρόσαλλο, ενοχικό, αντιερωτικό πλάσμα που εμένα προσωπικά με χαλάει πολύ. Δεν φταίνε και οι ίδιες οι κακομοίρες βέβαια αλλά έχοντας ζήσει στο εξωτερικό και κάνει σχέσεις κυρίως με ξένες κάνω τη σύγκριση και βλέπω ότι είναι η μέρα με τη νύχτα.
Μία λαμπρή πάντα εξαίρεση είναι το 3 τοις εκατό των Ελληνίδων. Σε αυτό το 3 τοις εκατό έχω βρει τις πιο τρελαμένες, απελευθερωμένες, συντροφικές, φιλοσοφημένες, ψαγμένες και καυλιάρες γυναίκες του πλανήτη. Μιλάμε και την ίδια γλώσσα - από πολλές απόψεις - και η καύλα γίνεται διπλή. Κουράζει όμως να τρως στη μάπα το 97% ενός τρομερού κατιναριού μέχρι να ξετρυπώσεις κάποια που ανήκει στο 3% και έτσι το πιο συχνά συνάπτω σχέσεις με ξένες.
