Την πικρή μου αλήθεια. Παλιά γαμούσα κάθε βδομάδα, την έπεφτα κάθε μέρα σε διάφορες. Ύστερα, με τα ψυχοφάρμακα που μου γραψαν οι γιατροι λόγω βαρυάς κατάθλιψης δεν έχω όρεξη για φλέρτ κλπ. Άσε που με είχαν χαρακτηρίσει και ως "σεξιστή" κάτι γύναια που εν τέλει δεν τους την είχα πέσει ποτέ. Πλέον, δεν έχω όρεξη για φλερτ, κοιτάζω μόνον τις υποχρεώσεις μου και τα λεφτά που βγάζω τα δίνω για αλκοόλ και εκδιδόμενες.. Το ξέρω, άθλια κατάσταση. Καθόλου αντρίκια, μα έχω πέσει σε μια λούπα μάγκες μου που είναι δύσκολο να βγώ. Και να μου την πέσει κάποια δεν της κάθομαι. Όχι, δεν είμαι πούστης, γουστάρω καργα το μουνάκι, αλλά δεν έχω όρεξη να το κυνηγήσω. Μόνο όταν βρώ κάποια που νομίζω οτι αξίζει. Θέλω να βρώ ξανά τον παλιό μου εαυτό, κι ας γαμούσα και καλές και σαβούρες και καμμένες και έξυπνες. Φτάνει αυτό το αίσθημα της προσωρινής κατάκτησης που τόσο γούσταρα πιό παλιά. Αλλά τώρα, ντεκαβλέ η φάση. Βγαίνω, πίνω και μετά όταν την πέφτω λέω μαλακίες. Ναι, ξέρω, δικό μου είναι το θέμα, αλλά σε κάποιον πρέπει να τα πώ μιάς και ο ψυχολόγος χρεώνει 50 € την ώρα..