Μπορεί η παροιμία να λέει πως αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει, αλλά το κακό έχει παραγίνει με αυτά τα ανθρωποειδή. Φήμες λένε ότι το παίζουν μυξοπαρθένες και κλαψομούνες, αλλά με τα "κατάλληλα" άτομα χτυπάνε ανετότατα τρίο, παρτούζα κτλ. (φοιτήτριες π.χ.)! Βέβαια απαραίτητη προϋπόθεση για να σου κάτσουν, μέχρι δηλαδή να αποφασίσουν τί θέλουν και να σου κάτσουν, είναι η τέλεση κάποιων χρονοβόρων διαδικασιών, που πολλοί από μας φάγαμε και τρώμε ακόμα στη μάπα εδώ και πολλά χρόνια. Παραδείγματα (προς αποφυγήν ψαρώματος) 1)Στην πέφτω μωρό μου, μου κάνεις κλικ, αλλά από το πρωί ως το βράδυ σου κλαίγομαι για τον πρώην μου, τί μου έκανε, τί δεν μου έκανε, πόσο γουρούνι ήταν που με κεράτωσε με την τάδε γνωστή/φίλη/άγνωστη και ένα σωρό άλλες παπ...ές. (αν είσαι τέτοια ψυχανώμαλη και γλωσσοκοπάνα κι από πάνω, μπράβο στο παιδί, κι εγώ μαζί του).
2)Ελίνα. 16. Πρώτη μέρα: Αχ, δεν μπορώ, ντρέπομαι να κάνουμε πολλά πολλά μαζί... Περίμενε τουλάχιστον μέχρι να τελειώσω με τα μαθήματα των εξετάσεων. Δεύτερη μέρα: Φιλιέται στο στόμα με άσχετο μπήχτη κωλόγερο στην καφετέρια που δούλευε ως σερβιτόρα
3)Ελένη. Αχ, σε ευχαριστώ που ζήτησες το κινητό μου, ντρεπόμουν να σου την πέσω εγώ πρώτη. Δεν απάντησε ποτέ σε μηνύματα ή κλήσεις, και στην ψύχρα μια μέρα στο φροντιστήριο μου φωνάζει: "το ζήτημα θέλω να σταματήσει εδώ!". Να διευκρινήσω ότι δεν φημίζομαι για αποστολή ακατάλληλων ή άπρεπων πραγμάτων.
4)Η πρώτη μου κοπέλλα στην 3η γυμνασίου, μου πουλούσε φούμαρα για αγάπες και λουλούδια (κι εγώ τά τρωγα). Μια μέρα την κάνω τσακωτή να φιλιέται με έναν άλλον, του οποίου αφού του έσπασα τα μούτρα και μου απάντησε σε λίγες ερωτήσεις, μου είπε πως και πηδήχτηκαν, και τους τά 'φτιαξε μια τσούλα συμμαθήτριά μου που δεν με χώνευε (και τον είχε πάρει και εκείνη). Την ξαναέκανα τσακωτή με τον καθηγητή μας στην 3ήμερη, αλλά ούτε με έπαιρνε (να σπάσω μούτρα), ούτε ήταν κοπέλλα ΜΟΥ πια. Ήταν ήδη η κοπέλλα της μισής μου τάξης...
(να προλάβω τα σχόλια που πιθανόν αναρτηθούν: τότε τα κινητά δεν είχαν κάμερα και δεν είχα τρόπο να καταγράψω το στιγμιότυπο και να το στείλω πεσκέσι στα κανάλια). 5)Πωλίνα, από λάθος στο κινητό, 15 χρονών. "Αχ πόσο θέλω να σε γνωρίσω, ο φίλος μου με παράτησε, να βγούμε" κτλ. Βγαίνουμε. Δεν την γνώρισα γιατί έμοιαζε με 18 άρα που κάνει πεζοδρόμιο, έτσι όπως ήταν ντυμένη. Έρχεται μου μιλάει αυτή. "Πάμε παραλία". Καλά, λέω εγώ. "Πάμε να κάτσουμε στο παγκάκι". Και δεν πάμε; Λέω εγώ. Και μές στην μέση του κόσμου, περνούσαν και παππούδες/γριές κτλ, ανοίγει τα πόδια της, και με φωνή νταλικέρης στυλ μου λέει: "Πιάσε"! Έμεινα μαλάκας, άφωνος, καθόμουν και την κοίταζα, και το μόνο που κατάφερα να ψελλίσω και ΔΕΝ ακούστηκε κιόλας, είναι "Πρώτη φορά βγαίνουμε, δεν σε ξέρω καν, δεν μου φαίνεται σωστό"... (τότε ήμουν νιος και άβγαλτος
). "Ά στο διάολο μικροπέη, πάω σπίτι μου, με περιμένει η μαμά μου". Ξαναμένω κάγκελο στη μέση του κόσμου κι αρχίζω να τσιμπιέμαι, να δω μήπως είχα παραισθήσεις. 6)Ένα μπάζο από την νοσηλευτική μου την έπεφτε και μου κλαιγόταν πως είναι από πολύτεκνη οικογένεια και που δεν έχουν πολλά λεφτά. Δεν είχα κοπέλλα τότε, είπα σαν άνθρωπος του Θεού να το κάνω το ψυχικό, κι αρχίζω με τα απλά, ζητώντας το κινητό της. "Δεν έχω κινητό.-" Μετά από λίγη ώρα το βγάζει και το κουνάει προκλητικά σαν καλάμι ψαρέματος. "Αυτό είναι που δεν έχεις κινητό"; "Μα και να σου το δώσω, ΔΕΝ θα γίνει τίποτα...!!!" "Ά στο διάολο ρε μπάζο, εγώ φταίω που σου δίνω κι αξία".-
Θα μπορούσα να γεμίσω μερικές σελίδες με παρόμοια σκηνικά, αλλά δεν θέλω να ρίχνω λάδι στη φωτιά στο ζήτημα "ΕΛΕΕΙΝΙΔΕΣ". Στην τελική αντί να συζητάμε για τέτοια αχαρακτήριστα όντα, ας πούμε τίποτε πιο ευχάριστο όπως για τις κοπέλλες που το καλοκαίρι έρχονται για τουρισμό, τα υπέροχα κορίτσια από το ανατολικό μπλοκ και κάθε λογής ξένη, που μας φέρεται και πιο πολιτισμένα από αυτά τα ζώα. Προσωπικά η πρώτη φορά στη ζωή μου που με κέρασε ποτό γυναίκα, ήταν από μια καυλιάρα ρουμάνα (Μιλένα), το καλοκαίρι (όχι αυτό εννοείται), Χαλκιδική. Εκείνη η νύχτα ήταν από τις μεγαλύτερες και καλύτερες που έζησα ίσαμε τώρα!