Η πλαστικότητα της γυναικείας
σεξουαλικότητας του Baumeister (2001) θεωρητικά εξηγεί πως οι γυναίκες μπορούν να
προσαρμοστούν στις τάσεις του φιλικού περίγυρου και έχουν την ελαστικότητα να κάνουν ή
να μην κάνουν εξω-δυαδικό σεξ, ανάλογα με την πλησιέστερη προς αυτές κοινωνική
επιρροή. Αντίθετα, η ίδια θεωρία βρίσκει τους άνδρες δύσκαμπτους και πολύ συχνά
ευάλωτους στην έξω-δυαδική συμπεριφορά, όχι όμως λόγω προσαρμογής στη φιλική νόρμα,
αλλά λόγω δικής τους ασυγκράτητης σεξουαλικής ορμής, επιχείρημα που ταιριάζει με αυτά
των βίο-εξελικτικών εξηγήσεων.