Ας υποθέσουμε οτι για κάποιο διάστημα γαμάτε κάποια μια στο τόσο.. σχέση δε το λές απλά πήδουλους.. αυτή μια μικρή εκολαπτόμενη ελλεηνίδα που απλά σε καυλώνει να τη γαμάς και τπτ παραπάνω.. απο μυαλό άστο, και απο συμπεριφορά επίσης άστο.. αλλά.. ειναι αυτό που θές να τη γαμάς γιατι ειναι καυλα η γκόμενα...
Κανονίζεις συνάντηση, κι ενώ πας ευχάριστος και τζεντλεμαν και κανεις και κάτι να την ευχαριστήσεις στο πλαίσιο διακράτησης της φάσης.. εισπράττεις συμπεριφορά ελλεηνίδας.. ας πούμε νευράκια, κόνξες, μούτρα και ψιλοαρπάζεσαι κίολας.. η συνάντηση καταλήγει σε φιάσκο και δε γαμάς.. ζητάς εξηγήσεις για αυτή τη συμπεριφορά και δέν ακούς κάτι να σε πείθει...
Τι κάνεις απο κει και πέρα? Το καίς μια και καλή το θέμα ή κάνεις το μαλάκα και ξαναπροσπαθείς? Δηλαδή λές ενα αντε και γαμήσου και χάνεις το πιπίνι και κρατάς τον εγωισμό σου ή το φέρνεις απο δώ το πάς απο κει, κανεις λιγο υπομονή, κάνεις το μαλάκα μπας και ξαναγαμήσεις....?????
Αυτό το συναίσθημα που σε γαμάει όταν κάνεις το μαλάκα και ρίχνεις τον εγωισμό σου δε παλεύετε το ξέρετε όλοι, αλλά οταν πρόκειται να γαμήσεις τα ξεχνάς ολα και λειτουργείς με το κάτω κεφάλι...πώς το αντιμετωπίζετε εσείς??? Τι πρέπει να υπερισχύει? Καίς το χαρτί και της λες άντε γαμήσου... οταν έχεις καύλες μπορείτε να το στηρίξετε ή ρίχνετε νερό στο κρασί σασ και πάτε να το φέρετε στο κοκο το θέμα εκ νέου??
Μέχρι ποσο τον μαλάκα πρέπει να κάνεις για να γαμάς?
