Και πλάκα να μην έκανες, μπινελίκια δεν ρίχνω σε άλλους χρήστες. (όχι πως δεν έριχνα, αλλά φτάνουν τα παράσημα...)
Πελοποννήσιος κατά το ήμισυ, από τη πλευρά του σπέρματος και όχι της μήτρας και από μυστικιστικό τόπο κιόλας...
Για το παπούτσι από τον τόπό σου κλπ, και πάλι περιορίζεσαι, οριοθετείς μαντρότοιχο. Ξένη=κωλού, πουτάνα κ.ο.κ.
Κακή θα σου έπεφτε μια σκανδιναβή? Μία Γαλλίδα, μία Ιταλίδα, μία Ιαπωνέζα, μία Κινέζα, μία Αφρικανή, μία Ελβετίδα κ.ο.κ. Τόσοι λαοί, αμέτρητες πιθανότητες.
Και πρόσεξε, δεν αποκλείω και τις βέρες ελληνίδες(όχι τα ιμιτασιόν). Θα ήθελες να συζητάς για το τί φορούσε η Ναταλία Γερμανού και πόσο πουτάνα είναι η Σούλα(δεν πα να 'ναι η Αγγελοπούλου, το φτυάρι είναι επ'ώμου) ή αν το CERN θα βγάλει καμιά μαύρη τρύπα, για ταινίες ή για πίστες, για μουσική ή για μουζάκ, για βιβλία ή για το νίτρο και το φρι, για ιδέες ή για κράξιμο των άλλων, για γεγονότα ή για τους 4 τοίχους, για οράματα ή για κουρτίνες που θα βάλετε στο διαμέρισμα, για τηγανιτές πατάτες ή για όνειρα, για διαγαλαξιακούς πόλεμους ή για πόλεμους για τη μαρκίζα, για ταξίδια σε άλλους κόσμους σε άλλα τοπία ή για ταξίδια στην Αράχωβα... Choose Life.
Καταλαβαίνεις ότι όλο αυτό το προκάτ στημένο σκηνικό, ο κακοπαιγμένος αυτός θίασος είναι ένα μαντρί στο οποίο δεν μπορώ να προσαρμοστώ, ως απροσάρμοστος λοιπόν που θα έβρισκα παρηγοριά? Μα που αλλού παρά στον άλλο θίασο, το νυχτερινό, τον θίασο των επί της γής κολασμένων, των απόπαιδων(πουτάνες, κωλόμπαρα, ναρκομανείς, γραφικοί, λοξοί, παραπληγικοί, καμμένοι, τελειωμένοι, λεσβίες, αδερφές όπως τους περιθωριοποιεί ο άλλος θίασος). Στην πορεία μπορεί και να δαγκώσεις τη λαμαρίνα και βέβαια μοιρολατρικά ακολουθεί η κατάβαση στα τάρταρα, αλλά το καλό είναι ότι επιστρέφεις. Λαβωμένος βαριά ενίοτε, ακρωτηριασμένος εν μέρει αλλά ζωνταντός. Γιατί φυσικά δεν έχω multiple interfaces, επειδή είμαι με τους αλήτες να γίνω αλήτης και εγώ. Το ίδιο παραμένεις. Και εκεί πατάνε οι εκμεταλλευτές αλλά εκμεταλλευτές υπάρχουν σε όλα τα μήκη και πλάτη. Στο ίδιο καζάνι βράζουμε όμως, οπότε κακία δεν κρατάς, απλά κατανοείς και συμπονάς.
Και κάπως έτσι καταλήγεις και εσύ στο δικό σου περιθώριο, στην ασφάλεια της γραφικότητας, στο άσυλο της τρέλας και από εκεί ξεκινάς για μία άλλη βόλτα σε άλλη παράσταση, σε άλλο θίασο. Και η ζωή συνεχίζεται και εσύ συνεχίζεις και αυτή συνεχίζει και όλοι συνεχίζουν και η Γη γυρίζει.