Στη Ρουμανία που πήγα πέρυσι (Βουκουρέστι) για μερικές ημέρες σχημάτισα την εξής εικόνα: Oι ρουμάνες κατά 70-80% είναι πολύ άνω του μετρίου έως πάρα πολύ όμορφες με σωστές σωματικές αναλογίες. Παίζει πάρα πολύ το μάτι τους σε φλερτ και σηκώνει άνετα καμάκι. Όμως μέχρι εκεί τα θετικά. Δυστυχώς η ανέχεια και η φτώχια που επικρατεί εκεί έχει σαν αποτέλεσμα όλοι τους, γυναίκες και άντρες να κοιτάζουν πολύ λιγουριασμένα τα φράγκα που έρχονται από τα δυτικοευρωπαϊκά κράτη και Αμερική. Να σημειώσω σ΄ αυτό το σημείο ότι όπου και να πας στη Ρουμανία πρέπει υποχρεωτικά να δώσεις χρήματα υπό μορφή φιλοδωρήματος (κοινώς λάδωμα). Το νόμισμα τους είναι το lei (1 ευρώ = 4 lei) και ο κόσμος ζει με μισθούς της τάξης των 200 ή 300 ευρώ. Άρα ο ρουμάνικος πληθυσμός είναι αναγκασμένος να κάνει 2,3 ή και 4 δουλειές για να τα βγάλει πέρα μιας και η ζωή εκεί δεν είναι και τόσο φτηνή γι΄ αυτούς. Αναγκαστικά και δυστυχώς για τις ρουμάνες, η εκπόρνευση είναι ένας εύκολος τρόπος για να κονομήσουν γρήγορα φράγκα που θα μπορέσουν μ΄ αυτά να κάνουν κάτι στη πατρίδα τους. Άρα δικαιολογείται ο κακός επαγγελματισμός τους και η νοοτροπία της αρπαχτής και της ξεπέτας. Παρεμπίπτοντος να αναφέρω ότι μία Ρουμανίς της οδού φυλής μου πρότεινε πριν μερικές ημέρες να τη πηδήξω ακάποτα έναντι της τιμής των 150 ευρώ , και μιλάμε για κοινό μπουρδέλο με γαμήσι των πέντε λεπτών. Είναι ξευτίλα η υπόθεση μερικές φορές μ΄ αυτή τη φυλή. Τώρα να συνεχίσω και να πω ότι πράγματι το μεγαλύτερο ποσοστό από δαύτες κάνει τη δουλειά της πουτάνας ψυχαναγκαστικά. Εμείς όμως που είμαστε πελάτες και τα σκάμε χοντρά έχουμε απαιτήσεις από αυτές και οφείλουν να ανταποκρίνονται. Δεν ανταποκρίνονται, ας πάνε τότε καλύτερα στη ρουμανία να πουν το ψωμί ψωμάκι. Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι οι ρουμάνες ανήκουν στις σχεδόν άπαιχτες εμφανισιακά γυναίκες αλλά δυστυχώς στις κουτοπόνηρες με τη νοοτροπία της "κλεψιάς" όσον αφορά αυτό που κάνουν.