Νομίζω οτι οι γυναίκες που δουλεύουν με το κορμί τους επειδή ακριβώς κάνουν αυτή τη δουλεία,έχουν μάθει να τα βλέπουν όλα πιο ψυχρά.Εχουνε καταφέρει να βάζουν στην άκρη το συναλισθημα,οχι για τπτα άλλο αλλά για να επιβιώνουν στη δουλειά τους.Κανείς άνθρωπος όμως δεν μπορεί να ζει χωρίς καθόλου συναίσθημα(για μεγάλο διάστημα),γτι μετά δεν νιώθει καλά για τον ίδιο του τον εαυτό(αυτοεκτίμιση).(Αν και στισ περισ. περιπτ. το παίζουν για αν στα φάνε,από ότι ακούω-δεν μου έχει τύχει) πιστεύω οτι ερωτεύονται και μάλιστα πρέπει να ερωτεύονται με πολύ πάθος.Είναι σαν να ξέρεις ότι ζεις σε μια εμπόλεμη ζώνη,να σκοτώνεις όλη μέρα και να ψάχνεις να βρεις ένα ζωάκι να φροντίσεις,να τοθ δώσεις όλη σοθ την αγάπη γτι βλέπεις ότι δεν μπορεί να σου κάνει κακό,αλλά πιο πολύ για να πείσεις τον εαυτό σου ότι ο κόσμος δεν ειναι μονο σκοτωμους(εκμεταλλευση συναισθημάτων-χρηματα στο παραδ. μας) και ότι εσύ δεν είσαι δολοφόνος(αδίστακτη στο παραδειγμα μας.Αυτα απο εμένα αλλά δεν νομίζω οτι οι σχέσεις αυτές κρατάνε,γτι αργά η γρήγορα έρχεται το δίλλημα δουλεία η εσύ και πάντα η ζυγάρια γέρνει στο 1ο,η επιβίωση είναι όντως η πρώτη ανάγκη