κάπου το έχω ξαναγράψει, αλλά δε βαριέσαι, να το ξαναπώ.
Κουφονήσια, προ μερικών ετών.
Καθηγητής 45 μοιράζεται σκηνή με 24χρονη μαθήτρια του. Νο σεξ, μόνο φίλοι φάση.
Στο Κουφονήσι τώρα παίζει παρέα Ιταλιδούλες. Ιταλιδούλες φωτιά αλλά μία δεν είναι απλά φλόγα...είναι Βεζούβιος. Όλο το Κουφονήσι (το πάνω, το κάτω, τα βραχονησάκια, τα αγριοπρόβατα) την κυνηγάνε, την καμακώνουνε, ξεγλιστράει όλο και παίζει πότε από εδώ, πότε από εκεί, βλεφαριάζει και τσαχπίνικα...2-3 μέρες τα ίδια τα ιδια έχει στενάξει όλο το σύμπλεγμα.
Πάει τώρα στο μπαρ εκεί πάνω από καρνάγιο ο καθηγητής μετά της μαθήτριας του να πάρουνε ένα αλκοολούχο, τον βλέπει η Βεζούβια, παρατάει τις φίλες, τον πιάνει για χορό καλιέντε και του ξηγιέται μόρτικα,περνά η ώρα, ξεκινά τούτη... βόλιο σκηνή Κώστα, βολιο μπένε κλπ, μένει κάγκελο αυτός, η μαθητριούλα, οι περίοικοι, τα αστέρια, απλώνει κι ένα χαμόγελο ο παίκτης, ορθώνει ανάστημα, κάνει τα βήματα στο χώρο, ξηγιέται και με μαθήτρια "κύττα να δεις, κοιμήσου πουθενά αλλού - Καταλαβαίνω αποκρίνεται η μαθήτρια", ξεκινάνε γλωσσοφιλιάζονται, την πάει στη σκηνή...
ετοιμάζεται, ακονίζει ψωλή...και τι του λέει η Βεζούβια θεά;;;
-Κώστα,,,,,, θέλω να με χέσεις...
Οπότε αντιλαμβάνεστε την συνέχεια, άστε που έγινε βούκινο, ο άνθρωπος ακρωτηριάστηκε στο μόριό του, και μετά από αυτό η τύπισσα έκανε διακοπές, δεν την πλησίασε τίποτε, μήτε γλάρος.
Έτσι λοιπόν, η φόρμουλα των επίδοξων μνηστήρων στο Κουφονήσι αν και δοκιμάστηκε με πάσα μορφή και σύσταση απέδωσε άνθρακες, με συμπέρασμα, ότι σε τούτο τον κόσμο, ότι και να γράφουμε για συνταγές είναι πίπες του αέρα. Δεν υπάρχουν συνταγές, μόνο αλχημεία της νύκτας και φερομόνες.