Οι περισσοτερες γυναικες ερωτευονται (αγαπουν - δανειζομαι τον ορο αν και δεν αγαπουν)
εξ ανακλασεως. Αγαπουν την αγαπη που τους δινουν, δεν εκπεμπουν δικη τους.
Ερωτευονται, δεν αγαπουν ουσιαστικα παρα μονο τις ιδιες και τα παιδια τους.
Οταν μια γυναικα δεχεται πολυ ωραια συναισθηματα επιβεβαιωνεται και θελει κι αλλο
μεχρι να σε βγαλει δεδομενο. Επειτα πεφτεις στα ματια της. Σε συνηθιζει εστω.
Δεν της προξενεις ενδιαφερον.
Οταν μια γυναικα απορριπτεται, ταραζεται κι ερχεται κοντα σου να δει τι συμβαινει.
Νιωθει να χανει αυτο που την ειχε κανει να νιωθει μοναδικη.
Χανει τον θαυμαστη της. Οταν μιλας, γαμας κτλ μια γυναικα εισαι (και) θαυμαστης.
Φοβερο πληγμα αυτο για την γυναικα. Μπορει να την συντριψει.
Αν δεν θελουμε μια γυναικα για οποιονδηποτε λογο, δεν την εκδικουμαστε με αηδιες
διοτι παιρνει ενεργεια. Της αρεσει αυτο λογω βαθιας ανασφαλειας και θελει καραγκιοζιλικια
για να νιωθει ποθητη. Μεχρι ενος οριου αλλα θελει. Δεν το κανουμε.
Ιερη ακολουθια: χωρισμος, βρισιδι εκτονωσης, απαξιωση, αδιαφορια!
Ισως ολα αυτα να σας φαινονται συστημικα η νομοι αλλα ισχυουν σε πολλες περιπτωσεις.
Η ουσια ειναι να περναμε ωραια.