Τα 5 καλύτερα τραγούδια της ζωής μας

[easyrider77]

follow: Μπαγάσας - Νικόλας ʼσιμος

 

[BiteMeIaMfresH]

ασιμος προσκυνω

 

[germaon]

1) "My number one" , Eλενάρα και ʼγιος ο Θεός. Φάτε τη σκόνη μας γαμημένοι Ευρωπαίοι
2) "Ποιός Εγω", Γιάννης Πάριος. Τραγούδι με βαθιά νοήματα. Φαντάζομαι καταλαβαινετε...
3) "Κάνω μιαν ευχή"  Εξόριστοι
4) "Mountains", Socrates drank the Conium
5) "Ξανά" , Σάκης Ρουβάς. Σας έστειλα, ε? Τί να κάνουμε... Είμαστε αισθηματίες. 

Και από βαρβαρικά:
1)"Enter Sandman", Metallica
2)"Paranoid", Black Sabbath
3)"Barbara Ann", Beach boys
4)"She is a rainbow", Rolling Stones
5)"Another one buys the dust", Queen

 

[kaytos]

Πού να αναφέρεις 5 τραγούδια...

Κάπου στην αρχή του thread πήρε το μάτι μου και το adagio του Sammuel Barber, υπέροχο και γνωστό σε όσους έχουν δει το "Platoon"
Μια, λοιπόν, και ανοίχτηκε threadάκι  για το ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΟ θέμα που λέγεται μουσική, ας πούμε και δυο ΣΟΒΑΡΑ πραγματάκια...

Η Τέχνη, διακρίνεται, άτυπα,σε μεγάλη και σε μίκρή Τέχνη, υπό την έννοια ότι ως μικρή μπορεί να θεωρηθεί η "καθημερινή" Τέχνη ανεξάρτητα από το αισθητικό της "ανάστημα", δηλαδή μπορεί ένα τραγουδάκι να είναι υπέροχο, ενώ ένα πρελούδιο του Debussy να μην ακούγεται.Αυτονόητα, όποιος μπορεί  τα "μεγάλα", μπορεί και τα "μικρά", δηλαδή ένας Leonardo μπορεί να ζωγραφίσει μια αφίσα, ενώ ο "μυστικός δείπνος" δε ζωγραφίζεται από πολλούς.Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στη μουσική, όπου έχουν γραφτεί ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ, όπως το προαναφερθέν adagio...
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να παραθέσω μερικά από αυτά, που νομίζω ότι αρέσουν σε πολλούς, αν και δε γνωρίζουν τίτλους και δημιουργούς...

1. Tomasso  Albinoni,  "adagio", διασκευασμένο  και από τους "Doors"
2. J. S. Bach, "air on g string", υπέροχο, το έχουμε ακούσει και ως "a    whiter shade of pale"
3. J. S. Bach, "O  Haupt voll Blut und Wunden", χορικό από το Θεϊκό "St Matthew Passion",  κομμάτι ασύλληπτης δραματικής έντασης, μέσα σε μερικές νότες  κρύβονται όσα δεν μπορούν να ειπωθούν από ΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ  λέξεις, απόδειξη ότι η μουσική μπορεί να εκφράσει το "δια του  λόγου άφατο", παρμένο από παλιό Λουθηρανικό ύμνο και προσαρμοσμένο, μέσω της μεγαλοφυίας του Γιόχαν Σεμπάστιαν, στο εν λόγω έργο.
4. Antonio Vivaldi, από τις "4 Εποχές", "Presto"
5. W. A. Mozart,  Piano Concerto No 21, "Andante"
6. Gustav Mahler, Symphony No 5,  "Adagietto", ακούγεται στην Ταινία "Θάνατος στη Βενετία", του Λουκίνο Βισκόντι
7. R. Wagner, "Ride of the Valkyries", απο το λυρικό δράμα "Die Valkyrie" . της τετραλογίας " Der Ring des Nibelungen"
8.Rodrigo, "Concierto de Aranjuez", Adagio

...και πολλά άλλα...
(ρε πούστη μου, τί μαλακίες γράφω βραδιάτικα, σε ένε site για μπουρδέλα!!!)

Με κίνδυνο να ξενερώσω τα μέλη του site και να φάω κανά μπινελικάκι,  συνεχίζω τη μίνι περιήγηση στον κόσμο της μεγάλης μουσικής με λίγα σχόλια και με παράθεση ορισμένων ακόμη κομματιών...

Στο 2 έχει αναφερθεί η ανεπανάληπτη μελωδία του Γιόχαν Σεμπάστιαν "Air on g string" ... όταν την ακούς, δε θέλεις να τελειώσει, μέσα από την άφταστη αισθητική  λάμβάνω ένα μήνυμα συμφιλίωσης με όλα όσα αποτελούν κοινή μοίρα όλων των ζωντανών πλασμάτων, τη ζωή, τον έρωτα (έστω και ανεκπλήρωτο), τον πόνο, ακόμα και το...θάνατο.
Τί να πεί κανείς για τον Ιωάννη Σεβαστιανό Μπαχ, τον άνθρωπο για τον οποίο ειπώθηκε πως "πριν από αυτόν υπήρχαν νότες, μετά από αυτόν υπάρχει μουσική". Έναν άνθρωπο που έχοντας σταθερά στο μυαλό του πώς θα υπηρετήσει την τέχνη του, έχτισε, χωρίς ποτέ να θεωρήσει πως έκανε κάτι σπουδαίο, ένα κολοσσιαίο δημιούργημα στο χώρο της τέχνης, στο οποί υποκλίθηκαν ΟΛΟΙ οι μεταγενέστεροι, όσο μεγάλοι κι αν ήταν. Δύο αιώνες  τώρα, όλοι οι μουσικολόγοι, όλοι οι κριτικοί έχουν μελετήσει ενδελεχώς το έργο του και έχουν βγάλει την ετυμηγορία τους: Από όλο το δημιούργημα του "δασκάλου", το οποίο αριθμεί περί τα ...170 CD, μέσα σε άπειρες νότες και σε εκατομύρια μέτρα μουσικής, δεν μπορεί να αλλαχθεί, προστεθεί ή αφαιρεθεί ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΝΟΤΑ χωρίς να διαταραχθεί η αισθητική και τεχνική αρτιότητα που διαπνέει το έργο του δημιουργού.
Λένε ότι η αρχιτεκτονική είναι η "παγωμένη μουσική"..Στην περίπτωση του Bach,  θα τολμούσα να ισχυριστώ πως η μουσική του είναι μια  "ρέουσα αρχιτεκτονική", φτά νει να ακούσει κανείς τη "Μουσική Προσφορά", ή την "Τέχνη της Φούγκας"

Την αρμονία της ψυχής του και τη βαθύτατη πίστη του στη θρησκεία, ο J. S. Bach  τη μετέτρεψε σε τέχνη, χτίζοντας "Μουσικούς Παρθενώνες"
που άντεξαν στο χρόνο και θα συνοδεύουν τον ʼνθρωπο σε όλη την πορεία της ύπαρξής του, μέχρι το Τέλος...όποτε και όποιο είναι αυτό...


Πω πω ρε πούστη μου τί μαλακίες έγραψα πάλι, πάω γραμμή στα thread για τα στριπτιζάδικα...

 

[trixotos kavliaris]

ΜΕΓΑΣ ρόκερ ο Rory ... αν και συμπαθώ πολυ και τον Gary...(Victims of the future)

Ίσως μετά τον Hendrix, η καλύτερη κιθάρα...

 

[studian]

Με κίνδυνο να ξενερώσω τα μέλη του site και να φάω κανά μπινελικάκι,  συνεχίζω τη μίνι περιήγηση στον κόσμο της μεγάλης μουσικής με λίγα σχόλια και με παράθεση ορισμένων ακόμη κομματιών...

Στο 2 έχει αναφερθεί η ανεπανάληπτη μελωδία του Γιόχαν Σεμπάστιαν "Air on g string" ... όταν την ακούς, δε θέλεις να τελειώσει, μέσα από την άφταστη αισθητική  λάμβάνω ένα μήνυμα συμφιλίωσης με όλα όσα αποτελούν κοινή μοίρα όλων των ζωντανών πλασμάτων, τη ζωή, τον έρωτα (έστω και ανεκπλήρωτο), τον πόνο, ακόμα και το...θάνατο.
Τί να πεί κανείς για τον Ιωάννη Σεβαστιανό Μπαχ, τον άνθρωπο για τον οποίο ειπώθηκε πως "πριν από αυτόν υπήρχαν νότες, μετά από αυτόν υπάρχει μουσική". Έναν άνθρωπο που έχοντας σταθερά στο μυαλό του πώς θα υπηρετήσει την τέχνη του, έχτισε, χωρίς ποτέ να θεωρήσει πως έκανε κάτι σπουδαίο, ένα κολοσσιαίο δημιούργημα στο χώρο της τέχνης, στο οποί υποκλίθηκαν ΟΛΟΙ οι μεταγενέστεροι, όσο μεγάλοι κι αν ήταν. Δύο αιώνες  τώρα, όλοι οι μουσικολόγοι, όλοι οι κριτικοί έχουν μελετήσει ενδελεχώς το έργο του και έχουν βγάλει την ετυμηγορία τους: Από όλο το δημιούργημα του "δασκάλου", το οποίο αριθμεί περί τα ...170 CD, μέσα σε άπειρες νότες και σε εκατομύρια μέτρα μουσικής, δεν μπορεί να αλλαχθεί, προστεθεί ή αφαιρεθεί ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΝΟΤΑ χωρίς να διαταραχθεί η αισθητική και τεχνική αρτιότητα που διαπνέει το έργο του δημιουργού.
Λένε ότι η αρχιτεκτονική είναι η "παγωμένη μουσική"..Στην περίπτωση του Bach,  θα τολμούσα να ισχυριστώ πως η μουσική του είναι μια  "ρέουσα αρχιτεκτονική", φτά νει να ακούσει κανείς τη "Μουσική Προσφορά", ή την "Τέχνη της Φούγκας"

Την αρμονία της ψυχής του και τη βαθύτατη πίστη του στη θρησκεία, ο J. S. Bach  τη μετέτρεψε σε τέχνη, χτίζοντας "Μουσικούς Παρθενώνες"
που άντεξαν στο χρόνο και θα συνοδεύουν τον ʼνθρωπο σε όλη την πορεία της ύπαρξής του, μέχρι το Τέλος...όποτε και όποιο είναι αυτό...


Πω πω ρε πούστη μου τί μαλακίες έγραψα πάλι, πάω γραμμή στα thread για τα στριπτιζάδικα...

+1. Τα είπες όλα φλες!!!!

 

[vasos]

ΜΕΓΑΣ ρόκερ ο Rory ... αν και συμπαθώ πολυ και τον Gary...(Victims of the future)

κορυφαιο το shadowplay του rory και το oyt in the fields απο τη συνεργασια gary moore- lynott!

 

[vasos]

Ίσως μετά τον Hendrix, η καλύτερη κιθάρα...

Mετα τον hendrix οι τοπ κιθαριστες ειναι πολλοι,πραγματικα δυσκολο να τους ξεχωρισεις....ειναι πολυ δυσδιακριτες οι λεπτομερειες που οι κριτικοι και οι μουσικοι "θρονιζουν" καποιους απο αυτους στην λιστα των πιο κορυφαιων....για αυτο και εγω με το μουσικο αυτι που τυχον διαθετω θα παραθεσω τα εξης ονοματα ως κορυφαια στον χωρο των κιθαρων...

gary moore,ritchie blackmore,jimmy page,joe satriani,yngwie malmsteen,kirk hammit,tony iommi,kai hansen,bryan may,dave mustaine,adrian smith,dave murray,kk downing.

νομιζω οτι ανεφερα αρκετους απο τους καλυτερους....προσθεστε και εσεις..

 

[fkmenace]

Κύριε κύριε, ο Slash, o slash!!

 

[leonoro]

1. Toccata & Fouga d minor Bach
2. Night in Bald Mountain Mousorsky (ενοχήστρωση Rimsky - Korsakov)
3. Sehrazade Rimsky - Korsakov
4. Piano Konzerto #3  Rachmaninov
5. Sonata Diablo Skryabin

Για τον Bach αναφέρθησαν παραπάνω.
Mousorsky χαμένο ταλέντο, το έργο προβάλεται χάρις την εξαιρετική ενορχήστρωση του Rimsky - Korsakov κορυφαίος της κορυφαίας για μένα Ρωσικής σχολής. Το 3 για τον ίδιο λόγο.
Rachmaninov μοναδικός πιανίστας και εκφραστής συναισθημάτων μέσα από τις συνθέσεις του. Skryabin ένα ακόμα ταλέντο που εκτός από Μουσικός ήταν και Μηχανικός - Εφευρέτης
Ε, κατί δεν έχει περάσει στις originalle Ρωσσίδες   ; (έχουμε αναφέρει ποιες είναι)

 

[DARKSIDEOFTHEMOON]

1)Wish you were here-PINK FLOYD
2)Brain damage(dark side of the moon)-PINK FLOYD
3)The Wall_PINK FLOYD
4)Child in time-DEEP PURPLE
5)Stairway to heaven-LED ZEPPELIN( καλύτερη μπαλλάντα όλων των εποχών κατά την γνώμη μου)

 

[DARKSIDEOFTHEMOON]

Jimmy Page και Ritchie Blackmore oι κορυφαίοι κιθαρίστες μετά τον αξέχαστο Hendrrix

 

[kaytos]

1. Toccata & Fouga d minor Bach
2. Night in Bald Mountain Mousorsky (ενοχήστρωση Rimsky - Korsakov)
3. Sehrazade Rimsky - Korsakov
4. Piano Konzerto #3  Rachmaninov
5. Sonata Diablo Skryabin

Για τον Bach αναφέρθησαν παραπάνω.
Mousorsky χαμένο ταλέντο, το έργο προβάλεται χάρις την εξαιρετική ενορχήστρωση του Rimsky - Korsakov κορυφαίος της κορυφαίας για μένα Ρωσικής σχολής. Το 3 για τον ίδιο λόγο.
Rachmaninov μοναδικός πιανίστας και εκφραστής συναισθημάτων μέσα από τις συνθέσεις του. Skryabin ένα ακόμα ταλέντο που εκτός από Μουσικός ήταν και Μηχανικός - Εφευρέτης
Ε, κατί δεν έχει περάσει στις originalle Ρωσσίδες  ; (έχουμε αναφέρει ποιες είναι)

Να μην ξεχάσουμε κσι Sergei Prokofiev,  Dmitri Shostakovic,  έτσι δεν είναι leonoro;

Πάμε λίγο πίσω, στο 17ο αιώνα, τότε που η Ευρωπαϊκή μουσική αναζητά την έκφρασή της, με Couprain, Modeverdi, Vivaldi, Purcell, Bach,  Handel κλπ.
Στο χώρο της θρησκευτικής μουσικής, ο Gregorio Allegri (1582-1652), δημιουργεί το Miserere (1629), ένα πολυφωνικό αριστούργημα, βασισμένο σε ψαλμό της Π. διαθήκης,  που παιζόταν κάθε Μ. Πέμπτη  στο παρεκλήσσι της  Καπέλλα
Σιξτίνα. Στους πιστούς προκαλούσε δέος, και σύντομα οι πάπες κατάλαβαν ότι είχαν στα χέρια τους ένα σπάνιο "διαμάντι", και προσπαθούσαν να το  διαφυλάξουν, αναγκάζοντας τους εκτελεστές της μελωδίας να μένουν εσώκλειστη, μην έχοντας επαφή με τον έξω κόσμο, και απειλώντας τους με βαριές ποινές σε περίπτωση που οι παρτιτούρες έφευγαν από τον παπικό έλεγχο...Όλα αυτά ως το 1770, όταν ο 14χρονος Mozart έφτασε στο Βατικανό στα πλαίσια περιοδείας του. Εκεί παραβρέθηκε στη λειτουργία, άκουσε το εν λόγω κομμάτι και, προικισμένος με εκπληκτική "ακουστική"  μνήμη, όταν επέστρεψε στην Αυστρία μετά από πολλούς ΜΗΝΕΣ, το αποτύπωσε σε παρτιτούρα...

Να αναφέρω επίσης και το ΘΕΪΚΟ  Dido's Lament, από την εκπληκτική όπερα  "Dido and Aeneas" (1689) του Henry Purcell (1659-1695), αισθητικά ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΟ...

Όσο για τον Modest Petrovitch Moussorsky, leonoro, συμφωνώ απόλυτα...

 

[ZeroTolerance]

Δεν είναι 5, απλά μου ήρθαν στο μυαλό παραπάνω και τα απαριθμώ με τυχαία σειρά:
1. Radiohead - Street Spirit
2. Prodigy - No Good
3. Placebo - Without you I'm nothing
4. Morrissey - Everyday is like Sunday
5. Depeche Mode - Enjoy the silence
6. New Order - True Faith
7. Guns & Roses - November rain
8. Queen - Who wants to live forever
9. The Smiths - Big mouth strikes again
10. In the air tonight - Phill Collins

 

[kaytos]

Jimmy Page και Ritchie Blackmore oι κορυφαίοι κιθαρίστες μετά τον αξέχαστο Hendrrix

Εμένα μου λες, που ξυπνούσα και κοιμόμουν με Zeppelin και Rainbow...

 

[kaytos]

κορυφαιο το shadowplay του rory και το oyt in the fields απο τη συνεργασια gary moore- lynott!

Βλέπω ότι σου αρέσουν οι "δυναμίτες", vaso...Να παραθέσω μερικές "ηχητικές καταιγίδες" ακόμη, που όταν παίζονται γεμίζουν το χώρο με ενέργεια...

1. Gary Moore,  Friday on my mind
2. Gary Moore,  Take a little time
3. Boston,        More than a feeling
4. Journey,        Serarate ways
5. AC/DC,          Back in black
6. Whitesnake,  Still of the night  (κορυφαίο!!!)
7. Scorpions,      He's a woman, she's a man
8. Def Lepard,    Photograph
9. Van Halen,    Jump!!! (εκπληκτικό, η πόρωσή μου, με τον μεγάλο Eddie Van Halen στην κιθάρα, αλήθεια ποιός ξεχνάει τον τρόπο με τον οποίο "έντυσε" με την κιθάρα του το "Beat It" του Michael Jackson...)

Θα επανέλθουμε...

 

[kaytos]

5. Depeche Mode - Enjoy the silence
6. New Order - True Faith
7. Guns & Roses - November rain
8. Queen - Who wants to live forever
9. The Smiths - Big mouth strikes again
10. In the air tonight - Phill Collins

Great respect, φίλε μου...

 

[vasos]

Δεν είναι 5, απλά μου ήρθαν στο μυαλό παραπάνω και τα απαριθμώ με τυχαία σειρά:
1. Radiohead - Street Spirit
2. Prodigy - No Good
3. Placebo - Without you I'm nothing
4. Morrissey - Everyday is like Sunday
5. Depeche Mode - Enjoy the silence
6. New Order - True Faith
7. Guns & Roses - November rain
8. Queen - Who wants to live forever
9. The Smiths - Big mouth strikes again
10. In the air tonight - Phill Collins

οντως στων queen στο συγκεκριμενο κομματι κορυφαια φωνητικα απο τον αειμνηστο.......και ο morissey επισης τρομερος και με τους smiths και σολο....κριμα που τον εχασα τον νοεμβριο στη συναυλια του..Επισης και οι placebo ειναι αξιολογοι και οι goldplay με φοβερες ενορχηστρωσεις.....

 

[kaytos]

Mετα τον hendrix οι τοπ κιθαριστες ειναι πολλοι,πραγματικα δυσκολο να τους ξεχωρισεις....ειναι πολυ δυσδιακριτες οι λεπτομερειες που οι κριτικοι και οι μουσικοι "θρονιζουν" καποιους απο αυτους στην λιστα των πιο κορυφαιων....για αυτο και εγω με το μουσικο αυτι που τυχον διαθετω θα παραθεσω τα εξης ονοματα ως κορυφαια στον χωρο των κιθαρων...

gary moore,ritchie blackmore,jimmy page,joe satriani,yngwie malmsteen,kirk hammit,tony iommi,kai hansen,bryan may,dave mustaine,adrian smith,dave murray,kk downing.

νομιζω οτι ανεφερα αρκετους απο τους καλυτερους....προσθεστε και εσεις..

Να βάλουμε και Alvin Lee (Ten Years After), Pete Townshend ( WHO), Eddie Van Halen, καθώς και Ulrich  Roth των πρώιμων Scorpions...

 

[vasos]

Να βάλουμε και Alvin Lee (Ten Years After), Pete Townshend ( WHO), Eddie Van Halen, καθώς και Ulrich  Roth των πρώιμων Scorpions...

yeahh!LONESOME CROW!