Στούντιο Oriental Φυλής 104

[kotobiftekos]

[size=30pt]ΡΟΔΕΛΤΑ[/size] ΙΣΕ ΤΟ ΚΑΛΙΤΕΡΟ!!!!!!!!!!!!!

 

[amjik]

Λοιπόν άκου γιά να μήν μού ξαναζαλήσης τήν μούναααα μου
Υπάρχουν άτομα λοιπόν πού έχουν έμφυτη την ίκανότητα να συλλαμβάνουν το παράλογο καί άλόγιστο διάφορων καταστάσεων ή νά τό άναπαριστάνουν μέσω τού λόγου καί τών κινήσεων προκαλώντας τό δέος σέ όσους τούς παρακολουθούν καί τούς κριτικάρουν (δηλαδή έμένα ... πώ πώ έπαρση ή πουτάνα)!!!!!!

Τέλος πάντων, τό θέμα τό έχουμε έπεκτίνει πάρα πολύ ..

Πέρα άπό τίς προσωπικές άπόψεις του καθενός, ύπάρχει καί ή γενική άποψη πού θέλει τό εύρώ του νά πιάση τόπο
(σάν τού λόγου σου καραγκιόζη) ......... δηλαδή μέ 30 εύρώ νά πάρης όλο τόν καταλογο !!!!!

Αμ δέ μαλάκα !!!!!!!!!!

 

[kotobiftekos]

αμιτσι για τον εροτα σου!!!!!!!!!


Φοβάμαι μη χάσω το θαύμα
των αγαλμάτινων ματιών σου και τη μελωδία
που μου αποθέτει τη νύχτα στο μάγουλο
το μοναχικό ρόδο της ανάσας σου

Πονώ που είμαι σε τούτη την όχθη
κορμός δίχως κλαδιά μα πιότερο λυπάμαι
που δεν έχω τον ανθό, πόλφο ή πηλό
για το σκουλήκι του μαρτυρίου μου.

Αν είσαι εσύ ο κρυμμένος μου θησαυρός
αν είσαι εσύ ο σταυρός και ο υγρός μου πόνος,
αν ειμαι το σκυλί της αρχοντιάς σου
μη με αφήσεις να χάσω ό,τι έχω κερδίσει

και στόλισε τα νερά του ποταμού σου
με φύλλα από το φρενοκρουσμένο μου φθινόπωρο.

 

[amjik]

αμιτσι για τον εροτα σου!!!!!!!!!


Φοβάμαι μη χάσω το θαύμα
των αγαλμάτινων ματιών σου και τη μελωδία
που μου αποθέτει τη νύχτα στο μάγουλο
το μοναχικό ρόδο της ανάσας σου

Πονώ που είμαι σε τούτη την όχθη
κορμός δίχως κλαδιά μα πιότερο λυπάμαι
που δεν έχω τον ανθό, πόλφο ή πηλό
για το σκουλήκι του μαρτυρίου μου.

Αν είσαι εσύ ο κρυμμένος μου θησαυρός
αν είσαι εσύ ο σταυρός και ο υγρός μου πόνος,
αν ειμαι το σκυλί της αρχοντιάς σου
μη με αφήσεις να χάσω ό,τι έχω κερδίσει

και στόλισε τα νερά του ποταμού σου
με φύλλα από το φρενοκρουσμένο μου φθινόπωρο.

Με άφησες λίγο άφωνη πολύ ρεαλιστική ποίηση καί εγώ το πήγαινα αλλού.
Με έβγαλες άπό την διαδρομή μου καί τώρα χάθηκα .

 

[kotobiftekos]

αμιτσι επιδι ονιρο ζουμε

Φυσάει απόψε περασμένους έρωτες – Ελένη Μαυρογονάτου

Να βιαστώ να ξεκουμπώσω
το πουκάμισό σου,
να φιλήσω το πρόσωπό σου,
ν’ αγγίξω το σώμα σου.
Να βιαστώ να σ’ αγαπήσω
καταχωρώντας σε
στο μητρώο των άστρων.
Κι αύριο,
σαν ξημερώσει,
να σε κάνω ποίημα.

Θέλω τον έρωτά σου
στο χρόνο του τον ενεστώτα,
οριστικό και αμετάκλητο,
δίχως υποτακτικές υπεκφυγές,
αμφίβολους αορίστους
και μέλλοντος κατ’ εξακολούθηση.
Θέλω τον έρωτά σου
μικρή παθητική
μετοχή,
παραδομένο
εξαρτημένο
θυμωμένο,
να μεταγγίζεσαι ολάκερη
ως τον τελευταίο σπασμό
και να σου γνέφω
κι άλλο.
Θέλω τον έρωτά σου
εξουσία κι επανάσταση.

 

[amjik]

ρδ=104 Ναός !!!!!!!1

 

[kotobiftekos]

ρδ=104 Ναός !!!!!!!1

ιχεσ δικιο αμιτσι νιοθουμε πλεον θει

 

[tednet]

αμιτσι επιδι ονιρο ζουμε

Φυσάει απόψε περασμένους έρωτες – Ελένη Μαυρογονάτου

Να βιαστώ να ξεκουμπώσω
το πουκάμισό σου,
να φιλήσω το πρόσωπό σου,
ν’ αγγίξω το σώμα σου.
Να βιαστώ να σ’ αγαπήσω
καταχωρώντας σε
στο μητρώο των άστρων.
Κι αύριο,
σαν ξημερώσει,
να σε κάνω ποίημα.

Θέλω τον έρωτά σου
στο χρόνο του τον ενεστώτα,
οριστικό και αμετάκλητο,
δίχως υποτακτικές υπεκφυγές,
αμφίβολους αορίστους
και μέλλοντος κατ’ εξακολούθηση.
Θέλω τον έρωτά σου
μικρή παθητική
μετοχή,
παραδομένο
εξαρτημένο
θυμωμένο,
να μεταγγίζεσαι ολάκερη
ως τον τελευταίο σπασμό
και να σου γνέφω
κι άλλο.
Θέλω τον έρωτά σου
εξουσία κι επανάσταση.

ελα δικε μου πρωτη φορα που διαβαζω κατι που ποσταρεισ

 

[kotobiftekos]

ελα δικε μου πρωτη φορα που διαβαζω κατι που ποσταρεισ

Η σιωπή του έρωτα – ποίημα του Όσκαρ Γουάιλντ (πρωτότυπο κείμενο)

As oftentimes the too resplendent sun
Hurries the pallid and reluctant moon
Back to her sombre cave, ere she hath won
A single ballad from the nightingale,
So doth thy Beauty make my lips to fail,
And all my sweetest singing out of tune.

And as at dawn across the level mead
On wings impetuous some wind will come,
And with its too harsh kisses break the reed
Which was its only instrument of song,
So my too stormy passions work me wrong,
And for excess of Love my Love is dumb.

But surely unto Thee mine eyes did show
Why I am silent, and my lute unstrung;
Else it were better we should part, and go,
Thou to some lips of sweeter melody,
And I to nurse the barren memory
Of unkissed kisses, and songs never sung.

 

[tednet]

ελα δικε μου ωραιοσ ο κοτομπιφτεκασ

 

[amjik]

Τους ίδιους ακριβώς προβληματισμούς έχω καί έγώ μέ έσάς.......
Και καθόλου δέν ξέρω ποιά είναι αύτή η στάση που θα έξασφαλίσει ίσορροπία.
Δύσκολα τα πράματα στήν πράξη!!!!

 

[kotobiftekos]

ελα δικε μου ωραιοσ ο κοτομπιφτεκασ

δε ιμε ορεοσ ιμε πολι εροτεβμενοσ

Τους ίδιους ακριβώς προβληματισμούς έχω καί έγώ μέ έσάς.......
Και καθόλου δέν ξέρω ποιά είναι αύτή η στάση που θα έξασφαλίσει ίσορροπία.
Δύσκολα τα πράματα στήν πράξη!!!!

αμιτσι γραφισ πολι σοφα πραματα κε πολι ορεα αν κε δε καταλαβενο κε πολι καλα

 

[tednet]

αμ ελα που εαν τα καταλαβαινεσ θα ειχαμε θεμα

 

[amjik]

ρε σι ακου αφτο ......Καταφέρνεις νά ύπερνικήσεις τήν άνάγκη τού λέγειν,
ώστε νά προηγηθεί ή άναγκαιότητα τού <<<<<σκεπτεσθαι>>>>> ??????

 

[kotobiftekos]

ρε σι ακου αφτο ......Καταφέρνεις νά ύπερνικήσεις τήν άνάγκη τού λέγειν,
ώστε νά προηγηθεί ή άναγκαιότητα τού <<<<<σκεπτεσθαι>>>>> ??????

θελο μετα κσιγα το!!!!!


πολι ιπσιλο νοιμα

 

[amjik]

αμ ελα που εαν τα καταλαβαινεσ θα ειχαμε θεμα

Υπονοής κάτι ??

 

[kotobiftekos]

Υπονοής κάτι ??

δικιο εχι αμιτσι εγο δε καταλαβενο πολα

σινεχισε τα ορεα πραματα που βαζισ για το ΡΔ ναο

 

[amjik]

Και όπως τραγούδησε καί ό μεγάλος Παπάζογλου

Μα φτάνω στην εξώπορτα
κοιτάζω τον καθρέφτη
κι αντί να ρίξω μια μπουνιά
χαμογελώ στον ψεύτη !!!

 

[kotobiftekos]

Annabel Lee – ερωτικό ποίημα του Edgar Allan Poe

Έχουν περάσει πολλά πολλά χρόνια από τότε
Σ’ενα βασίλειο δίπλα στη θάλασσα
Που κάποια κόρη ζούσε, ίσως την ξέρετε
Άναμπελ Λη ήταν το όνομα της
Κι η κορη αυτή ζούσε με μόνο μια σκέψη
Να με αγαπά και να την αγαπώ.

Ήμαστε ακόμα τότε και οι δυο παιδιά
Σ’ενα βασίλειο δίπλα στη θάλασσα
αλλά αγαπιόμαστε με μιαν αγάπη μεγαλύτερη ακόμα κι από την αγάπη
εγώ και η δική μου Άναμπελ Λη .
Με μιαν αγάπη που τη ζήλευαν τα φτερωτά σεραφείμ στον ουρανό
Μας ζήλευαν εκείνη κι εμένα.

Κι αυτός ήταν ο λόγος που χρόνια πριν
Σε αυτό το βασίλειο δίπλα στη θάλασσα
Φύσηξε ένας άνεμος από ένα σύννεφο
και πάγωσε την όμορφη μου Άναμπελ Λη
Κι έτσι οι συγγενείς της ήρθαν και
την πήραν μακριά από εμένα
να την κλείσουν μέσα σε ένα μνήμα
Στο βασίλειο αυτό δίπλα στη θάλασσα

Οι άγγελοι, που δεν είχαν ούτε τη μισή δική μας ευτυχία
ζήλεψαν εμένα και εκείνη
Ναι! Αυτός ήταν ο λόγος (και το ξέρουν όλοι
στο βασίλειο αυτό δίπλα στη θάλασσα)
ότι ένας άνεμος από ένα σύννεφο τη νύχτα
παγώνοντας και σκοτώνοντας την Άναμπελ Λη.

Αλλά η αγάπη μας ήταν πιο δυνατή από την αγάπη
αυτών που είναι μεγαλύτεροι μας
Αυτών που είναι σοφότεροι από εμάς
Και ούτε οι άγγελοι στον παράδεισο ψηλά
ούτε οι δαίμονες κάτω από τη θάλασσα
μπορούν να χωρίσουν την ψυχή μου
από την ψυχή της Αναμπελ Κη
Γιατί το φεγγάρι ποτέ δε φέγγει χωρίς να μου φέρει όνειρα
της όμορφης Άναμπελ Λη
και τα αστέρια δε βγαίνουν ποτέ, αλλά νιώθω τα λαμπερά μάτια
της όμορφης Άναμπελ Λη

Και έτσι, όλη τη νύχτα, ξαπλώνω δίπλα από
την αγαπημένη μου, τη ζωή μου και τη γυναίκα μου
στο μνήμα δίπλα από τη θάλασσα
στον τάφο της εκεί που σκάει το κύμα.

 

[tednet]

θα κανει την εμφανιση σε λιγο