Στιγμές που δεν θα ξεχάσουμε

[!blis]

ειναι η γκομενα παντρεμενη με αεκτζη και πρωην ενος βαζελου
την γαμαω επι δεκα χρονια ειναι πολλες στιγμες

 

[HollywoodInRosa]

ειναι η γκομενα παντρεμενη με αεκτζη και πρωην ενος βαζελου
την γαμαω επι δεκα χρονια ειναι πολλες στιγμες

τυπε στα μπουρδελα εισαι , δεν γαμας ουτε με συνοικεσιο

 

[captain922]

Και ο Τζέφρι γελαγε σαν χαζος ενω ετρωγε οτι υπηρχε οσοι θυμουνται....

Αυτό με τον Άλκη με εκανε να μισήσω τα παόκια, εντελώς όμως. Τι ξεφτιλες, ποσο μπ...δοι δέκα ατομα να δολοφονήσουν έναν που ουτε προκάλεσε ούτε τίποτα. Και τώρα ο ένας από δαυτους δίνει τον άλλο... Δεν ειναι οπαδοι αυτοι, ειναι δολοφόνοι.
Κριμα για το παλικάρι.
Τους θεωρώ τους χειρότερους οπαδούς στην Ελλάδα πλέον, αν και όλες οι ομάδες έχουν από τέτοιους και το ξερουμε καλα οσοι τραβιόμαστε ή τραβιόμασταν....

Τωρα ως προς το θέμα μας πολλά τα ματς που θυμάμαι και ήμουν παρών, κυρίως εντός πρωτεύουσας , αλλά αυτό που θυμάμαι πιο πολύ είναι η 30αρα στο ΣΕΦ το 2005.
Ο Ζοτς και η σουπερ ομάδα εκεινης της περιόδου τους γλενταγε για πλακα μεσα στο Φαληρο... Οι γαυροι απο απεναντι ηταν μουγκα απ όταν ξεκινησε η διαφορά και αρχισαν να φευγουν στην τριτη περίοδο... Βεβαια φαγανε και αλλες πικρες τα επομενα χρονια που θα εχουν να θυμουνται ακομα....

Σαν πιο άσχημη θα έλεγα τη Ριζούπολη... Αν και ήταν γαμώ τις εμπειρίες, από το μεσημέρι με πορεία από πεδίο του άρεος κλπ.

Εκείνη την ημέρα στην Ριζούπολη σας λυπήθηκε η ψυχή μου, στην κυριολεξία. Και δεν μιλάω για το αγωνιστικό κομμάτι, άστο αυτό, ξέχνα το. Πορεία λες από το μεσημέρι, σας βάλανε μέσα δεν ξέρω πόση ώρα πριν την σέντρα εκεί στην γωνία στο κόρνερ, σας βάραγε ο ήλιος, να έχει μια ζέστη (αρκετή για αρχές Μαιου) σε συνδυασμό με υγρασία από αυτήν την εκνευριστική που κολλάς. Τρώτε την κατραπακιά και δεν φτάνει η μαυρίλα είστε και υποχρεωμένοι να περιμένετε να αδειάσει το γήπεδο και τα πέριξ για να φύγετε, από μεσημέρι έφτασε σχεδόν μεσάνυχτα. Εμπειρία θα μου πεις αλλά και φουλ ταλαιπωρία.

 

[dimchair]

Εκείνη την ημέρα στην Ριζούπολη σας λυπήθηκε η ψυχή μου, στην κυριολεξία. Και δεν μιλάω για το αγωνιστικό κομμάτι, άστο αυτό, ξέχνα το. Πορεία λες από το μεσημέρι, σας βάλανε μέσα δεν ξέρω πόση ώρα πριν την σέντρα εκεί στην γωνία στο κόρνερ, σας βάραγε ο ήλιος, να έχει μια ζέστη (αρκετή για αρχές Μαιου) σε συνδυασμό με υγρασία από αυτήν την εκνευριστική που κολλάς. Τρώτε την κατραπακιά και δεν φτάνει η μαυρίλα είστε και υποχρεωμένοι να περιμένετε να αδειάσει το γήπεδο και τα πέριξ για να φύγετε, από μεσημέρι έφτασε σχεδόν μεσάνυχτα. Εμπειρία θα μου πεις αλλά και φουλ ταλαιπωρία.

Δεν πρόκειτε ποτέ μου να ξεχάσω τα επεισόδια προς το τέλος του αγώνα από την κερκίδα μας.

Οσοι τα ζήσαμε θα έχουμε να τα θυμόμαστε και να τα λέμε στις επόμενες γεννιές....

Προσωπικά δεν με ένοιαξε καθόλου η ταλαιπωρία, ίσα ίσα πιτσιρικάς ήμουνα πάνω στις κάβλες και στις ορμές μου, αλλά το ότι χάθηκε με τέτοιο τρόπο ο τίτλος από έναν ανώτερο ολυμπιακό κακά τα ψέμματα. Δεν μπορούσα να το πιστέψω.Τα επόμενα δύο χρόνια έτρεξα και πήρα διαρκείας για το ΟΑΚΑ. Για μένα όμως στην πραγματικότητα ο Παναθηναικός είχε πεθάνει εκείνο το βράδυ στη Ριζούπολη... Σταδιακά ξέκοψα μετά από εκείνες τις χρονιές και πλέον σπάνια πάω γήπεδο.

Ευτυχώς ο μπασκετικός παναθηναϊκός εκείνης της εποχής μας έδωσε μεγάλες χαρές.

 

[madrach]

Πριν...πανω απο δεκαετια, Βριζας του ΠΑΟΚ, επαιζε εκτος εδρας, Αγγλια με μεγαλη αγγλικη ομαδα. Εκτος εδρας εφηγε απο Αγγλια κερδιζοντας το παιχνιδι. Ποιος; ο ΠΑΟΚ με γκολαρα

 

[!blis]

τυπε στα μπουρδελα εισαι , δεν γαμας ουτε με συνοικεσιο

αντιθετα ειμαι μονογαμικος μονο γαμαω

 

[Πνευματικος]

ΑΕΚ Τρίγλια Ραφήνας. Το πρώτο παιχνίδι της ΑΕΚ στην Γ εθνική που αποτέλεσε την αρχή της ανοδικής πορείας της ομάδας μας. ΑΕΚ Λεβαδειακός το πρώτο πρωτάθλημα της ΑΕΚ μετά από 24 χρόνια

 

[Rand0m1]

ΠΑΟ - Γιουβε 3-1 το γκολ φαουλ του Σόουζα
ΠΑΟ - Γκετεμποργκ 2-2 (να μας πήγε μεχρι να προκριθουμε)
ΠΑΟ - Φεγενορντ 2-1 - το δοκαρι του Γκούλιτ
ΠΑΟ - Ουντινεζε 1-2 - (πως χαθηκε αυτό ρε μαλακες;) το χειροκρότημα του κόσμου μεσα στη βροχής...

Θυμάμαι και τον αποκλεισμό από την Τορίνο, τύπε. Μεγάλη πίκρα.

Με την Γκέτεμποργκ έχασα κάτι χρόνια απ' τη ζωή μου.

Όπως και με τη Φέγενορντ με το δοκάρι στο τέλος, όντως.

 

[sotos71]

Όσα χρόνια και αν περάσουν, δε θα ξεχάσω το γκολ του Δέλλα στο ματς με την Τσεχία, στο έπος του 2004.
Ήταν το μόνο γκολ που δάκρυσα...