Ακούστε τη δική μου ιστορία.
Όταν ήμουν 17(παρθένος τότε),πήρα το κολλητάρι μου να πάμε να ....γίνουμε άντρες σε ένα τοπικό μπουρδελάκι της Αθήνας.Ως πρωτάρηδες και μπατίρηδες μαζέψαμε τα χαρτζιλίκια μας και πήγαμε λοιπόν.Μπαίνουμε μέσα....βγαίνει μια μουνάρα.....απίστευτη....σα τώρα τη θυμάμαι μάγκες...Γύρω στα 25 Ξανθιά με μακριά μαλλιά, ψηλή με κάτι βυζάρες τούμπανα,,σα τώρα τη θυμάμαι...ίδια η Τζουλια Αλεξανδράτου.Το λοιπόν,κοιτάζω το φίλο μου και λέω θα μπούμε ε?Μου λέει εννοείται.Το πρόβλημα όμως ήταν, πως η τσέπη που χα τα λεφτά μου, σκίστηκε στο δρόμο και μου πεσαν τα γαμολεφτά..(δραχμές τότε) κι έτσι τελικά μπήκε μόνο ο φίλος μου αφού δεν φτάναν να μου δώσει και για μένα,ενώ εγώ περίμενα στο σαλονάκι μέχρι να τελιώσει.Λοιπόν,βγαίνει μετα απο 7 λεπτά ο φίλος μου
, κατενθουσιασμένος..κι εγώ ήμουν απο έτοιμος να εκραγώ απο τη κάυλα και την ατυχία μου.Πάμε σπίτια μας, ενώ στο δρόμο μου έλεγε λεπτομέρειες με κορόιδευε που χασα τα λεφτά και μου καυχιότανε ότι έγινε άντρας κ.α..Το βραδυ λοιπόν ενώ ετοιμαζόμουν να κοιμηθώ..λέω ε δε πάει στο διαολό?Θα πάρω λεφτά απ το πατέρα μου(απ το παντελόνι κρυφά) και θα πάω μόνος μου..κι έτσι κι έγινε.
Το αστείο της υπόθεσης αρχίζει εδώ.Φτάνοντας έξω απο το εν λόγω ...ντελο..συναντώ έναν κύριο.Πιάσαμε τη κουβέντα ...και μου είπε μέσα στη κουβέντα πως η εν λόγω πουτάνα ήταν τραβέλι ενχειρισμένο και μάλιστα την είχε ξαναπάρει ο ίδιος πρίν εγχειριστεί(καλός γκέουλας κι αυτός).Με πιάνει κρύος ιδρώτας και συνάμα μια ανακούφιση(που δεν πρόλαβα να μπώ)...γιατί ήταν άλλος..ενώ παράλληλα μου ρχόταν νευρικό γέλιο για το φίλο μου, που το μεσημέρι με κοροΙδευε που δε μπήκα και αυτός γάμησε..Μάλιστα ακόμη και σήμερα δεν το ξέρει...και μάλιστα είναι και ο ίδιος πολύ μιγιαγκιχτος με τους γκευ και τα τραβέλια και μου χει πεί πως προτιμά να πεθάνει παρά να πάει με γκευ ή τραβέλι...Που να ξερε..