Μια ακόμα άποψη από τον Ηλία Δρυμώνα στη σημερινή Ελευθεροτυπία:
* Μας απάλλαξε, τουλάχιστον, ο Κόκκαλης από μία εντελώς βαρετή, ακριβώς επειδή είναι αδιέξοδη, συζήτηση που ξεκίνησε τη νύχτα της Τρίτης. Για το αν είναι «ηθικό» ή όχι, να κερδίζονται ποδοσφαιρικοί αγώνες στα χαρτιά. Που, φαντάζομαι, ότι αν ήταν ο Ολυμπιακός στη θέση του Πανσερραϊκού, παραβάτης δηλαδή, δεν θα υπήρχε ο παραμικρός ενδοιασμός για την κοινή γνώμη. Το κεφάλι του επί πίνακι θα ζητούσε! Ετσι, ψυχρά...
* Κατά τ' άλλα, νόμος και ηθική κακώς γίνονται ένα «κουβάρι» όταν βρισκόμαστε ενώπιον τετελεσμένων γεγονότων. Μπορεί η ηθική, ως αξία, να χρησιμοποιείται ως οδηγός για τη σύνταξη πολλών νόμων, αλλά μόλις βάζει ο νομοθέτης τη βούλα του, η φιλολογική συζήτηση κόβεται μαχαίρι.
* Να κρίνουμε, μετά την εφαρμογή του, αν κάποιο νομοθέτημα ήταν σωστό ή όχι, επιτρέπεται. Επιβάλλεται, για να 'μαι ακριβής. Αλλά να θέτουμε ηθικούς φραγμούς, όσον αφορά την τήρηση των νόμων, είναι ξεκάθαρα ανήθικο!
* Οσο για το ποδόσφαιρο, είναι από τη φύση του «διαβολο-παιχνίδι». Το μοναδικό άθλημα, μην ξεχνάμε, στο οποίο δεν επιβραβεύεται απαραιτήτως η ομάδα που παίζει καλύτερα από τον εκάστοτε αντίπαλό της. Το δε επαγγελματικό ποδόσφαιρο εξελίχθηκε, όπως μου έστειλε μήνυμα και κάποιος αναγνώστης, σε μάχη συμφερόντων.
* Κι όταν κυριαρχεί το συμφέρον, όλα τα υπόλοιπα, ακόμα κι ως σκέψεις, πάνε «περίπατο». Ενίοτε, άκουσον άκουσον, και το αποτέλεσμα της νίκης! Οσοι παίζουν Στοίχημα, και κοντεύουν να χάσουν πια τα λογικά τους (πέρα από τα λεφτά τους) με τόσα «τρελά» που γίνονται διεθνώς, φαντάζομαι ότι με καταλαβαίνουν καλύτερα...