καλά πέσιμο δε θα το έλεγα, αλλά προσάναμα ναι.
Μου θυμίζει κάτι αντίστοιχο το 97, όπου μας πήγαιναν για βολή στη σχολή ευελπιδων απο το πεντάγωνο. Στη Μεσογείων πάνω, πρωί, πουρνό πουρνό είμαστε σε ένα πούλμαν με τους υπόλοιπους ταλαίπωρους συστρατιώτες.
Ξάφνου περπατάει στο ύψος της Αγ. Παρασκευής πρόστυχο μελαχροινό κορίτσι που κρατάει χαρτοσυσκευασία Μιλκο με καλαμάκι. Περιμένουμε στον κόκκινο σηματοδότη και χαζεύουμε όλοι το θύλη που λικνίζεται, μας παίρνει πρέφα ότι τη χαζεύουμε (όλη η δεξιά κι η αριστερή πλευρά) και τι κάνει το πουτανί;;;
Αρπάζει το καλαμάκι και ξεκινάει να το γλύφει βάλε/ βγάλε στο στόμα.
Περιττό να συνεχίσω τι έγινε μέσα στο πούλμαν και πως δε σπάσαμε παράθυρα, πόρτες να βγούμε να την πάρουμε μέσα και να φύγει με φορείο για συρραφή/ μπαλώματα...
...καριολάκια!