πρωτοπήγα στο Βουκουρέστι για επαγγελματικούς λόγους στις αρχές του 2006, νομίζω μήνα Φεβρουάριο. Κατα τύχη και το παρόν νήμα ξεκινά στις 5/9/2006. Η Ρουμανία ήταν τότε μια χώρα πάμπτωχη που μόλις σιγά σιγά ξεκινούσε να ανακαλύπτει τις χαρές του καπιταλισμού. Όλα αγοράζονταν και όλα πουλιούνταν. Μια πίτσα μεσαίου μεγέθους έκανε το ισόποσο του ενός (1) ευρώ. Μετά ξεκίνησε σταδιακά το θαύμα ή πιο σωστά η φούσκα του ριαλ εστέϊτ και από τότε και μέχρι και σήμερα που παρακολουθώ την χώρα και ταξιδεύω συχνά σε αυτήν, είχα την σπάνια τύχη να δω με τα μάτια μου τον πυρετό του χρήματος. Δεν μου αρέσει καθόλου το λογοτεχνίζειν και αν το ζούσατε θα καταλαβαίνατε για τι πράγμα μιλάω. Κατ' αρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι τεράστιες εκτάσεις στο Βουκουρέστι ανήκουν σε ελληνικές εταιρείες ή έλληνες. Γάτοι που είχαν ήδη ψωνίσει το 2005 ή έστω μέσα στο 2006 κονόμησαν χοντρά. Όταν έσπασε η φούσκα το 2008 άλλοι γέλαγαν και άλλοι, αυτοί που αγόρασαν αργά, έκλαψαν πικρά. Στο μεταξύ μέσα στην τρέλλα του χρηματιστηρίου των τιμών της γης που είχαν πάρει την ανηφόρα και άλλαζαν σχεδόν μέρα με την ημέρα !!! Η αγορά είχε πυρετό. Ένα κωλοδιαμέρισμα κομμουνιστικού τύπου με τους σοβάδες στους τοίχους τον ένα μήνα έκανε 20.000 ευρώ, τον επόμενο 25.000 ευρώ και το πόμενο εξάμηνο 70.000 ευρώ !!! Κάποια στιγμή μια λεπτομέρεια με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι το σύστημα κράσαρε και ότι δεν πάει άλλο, είμασταν στις αρχές του 2008 σε μια συνάντηση είχε πάει αργά και ευτυχώς ένας μάγκας είπε παιδιά πεινάω ας παραγγείλουμε όπως πάντα από του Λεονάρντο. Ήταν η πιτσαρία που όταν έφτασα το 2006 είχε την πολύ καλοφτιαγμένη πίτσα 1 ευρώ. Το σοκ ήταν απόλυτο, η ίδια πίτσα, είχε φθάσει . . . . . . . 10 ευρώ. Πληρώσαμε αφού βρίσαμε τον ντελίβερι και δεν του αφήσαμε και πουρμπουαρ και ο τυπάκος μας κοίταζε άφωνους και δεν μπορούσε να καταλάβει τι είχαν πάθει οι κωλοξένοι και φωνάζουν !!! Τα ίδια είχαν γίνει και στις βίζιτες. Κορίτσια σαν τα κρύα τα νερά που τα γλένταγες όλη την νύχτα με 50 ευρώ και πέρναγες πασάς, με τα τρίποντά σου, τα μασάζ σου, τα κόλπα σου κλπ κλπ, έφθασαν να ζητάνε 200 ευρώ για μισή ώρα και ξαφνικά άρχισαν να προβληματίζονται γιατί κανένας δεν τις έπαιρνε. Τώρα τα πράγματα έχουν ηρεμήσει και οι επιχειρήσεις πάνε σε ρυθμούς τσούκου τσούκου μπάσκετ. Πολλοί φίλοι μου έχουν βολευτεί με γραμματείς, πωλήτριες, κλπ δηλαδή με λαϊκά κορίτσια που κολακεύονται από τον καλοντυμένο ξένο που δεν κάνει χοντράδες και που κερνάει και κανένα φαγητό πχ στο ΕΛ ΠΑΣΑ στο λιβανέζικο του Μάριοτ. Άλλοι, έχουν βολευτεί με βίζιτες που έχουν επιλέξει. Όλοι οι ρουμάνοι νοσταλγούν τις ημέρες της τρέλλας που ήταν κάτι ανάλογο με το κόλπο εδώ με το χρηματιστήριο το 1999. Η χώρα σίγουρα έχει προοπτικές και όντως ορισμένοι τετραπέρατοι έλληνες αγόρασαν 2 δολλάρια το τετραγωνικό μέτρο γης και το πούλησαν 20 και 30 ευρώ το ίδιο τετραγωνικό μέτρο γης. Ένας από τους πιο ωραίους τύπους που γνώρισα ποτέ στην ζωή μου, ο Γιώργος Γκ., έβγαλε δισεκατομμύρια και λίγους μήνες μετά έκανε το όνειρό του πραγματικότητα και πήρε μια φερράρι και πήγε ύστερα από λίγο και σκοτώθηκε με την φερράρι αυτήν. Πάντως είναι μια μαγική χώρα στην οποία ακόμα ο Ελληνας μετράει και ακράδαντα πιστεύω ότι έχει μόνον επάνω στο μέλλον, την στιγμή που η ελλαδίτσα έχει μόνον κάτω. Και μια τελευταία παρατήρηση : όσοι έρχεστε για λίγες ημέρες, αξίζει αν έχει καλό καιρό να πάτε μια βόλτα στα μεγάλα πάρκα, πχ Χερεστράου ή στο Τινερετούλουι, που παίζουν καλά γκομενάκια για καμάκι. Επίσης αυθεντική ρουμάνικη κουζίνα και λογικές τιμές στο Αϊ ντούε κοκόσι !
