Σαμαράς-Ν.Δ... Τί να πείς;

[jhonny64]

εσυ ρε μπινε ,ζεις ακομα?

εσυ ρε καμπινε βρωμας ακομα;

 

[Διαγραμμένο μέλος 41167]

απο που αποδεικνυεται αυτο;

Για τις φωτιές δεν χρειάζεται να σου πω πως δεν ξεκίνησαν
από ένα μέτωπο.
Όσο για τα "Δεκεμβριανά" του 2008, μίλησα με μαγαζάτορα
που είδε άντρες 40-50 χρονών να δίνουν εντολές στους
νεαρούς πλιατσικολόγους που να χτυπάνε τις βιτρίνες για
να σπάνε πιο εύκολα.
Δεν πιστεύω να πιστεύεις ότι αυτοί ήταν κλεπταποδόχοι.
Είναι γεγονός πως τα ΟΧΙ και κυρίως το άνοιγμα προς
Ρωσία ενόχλησαν.
Σου ξαναλέω δεν τον ψήφισα, αλλά δεν μπορώ να τους
βάλω όλους στο ίδιο τσουβάλι.

 

[jhonny64]

Είναι γεγονός πως τα ΟΧΙ και κυρίως το άνοιγμα προς
Ρωσία ενόχλησαν.
.

ποια ρωσια ρε μαστορα;

 

[Διαγραμμένο μέλος 41167]

ποια ρωσια ρε μαστορα;

Αυτή που θα έστελνε τα πετρέλαια στο Μπουργκάς και θα φτάνανε
στην Αλεξανδρούπολη, χωρίς να περνάνε από το Βόσπορο.
Όποιος κατάλαβε κατάλαβε.

 

[jhonny64]

Αυτή που θα έστελνε τα πετρέλαια στο Μπουργκάς και θα φτάνανε
στην Αλεξανδρούπολη, χωρίς να περνάνε από το Βόσπορο.
Όποιος κατάλαβε κατάλαβε.

ναι ενταξει συμφωνιες απο το 94 ειναι αυτα δεν ειναι του μπουχεσα

 

[Διαγραμμένο μέλος 41167]

ναι ενταξει συμφωνιες απο το 94 ειναι αυτα δεν ειναι του μπουχεσα

Εννοείς επί του Ανδρέα Παπανδρέου ή του "ευχαριστώ τους Αμερικανούς";

 

[jhonny64]

Εννοείς επί του Ανδρέα Παπανδρέου ή του "ευχαριστώ τους Αμερικανούς";

παντως οχι επι του ανηκομεν εις την δυσην

η επι μπουλντοζα

Μετά την «Μεταπολίτευση» του 1974, ο τότε υπουργός Βιομηχανίας και Ενεργείας της κυβερνήσεως του Κωνσταντίνου Καραμανλή, Μιλτιάδης Έβερτ, διέταξε την εθνικοποίηση των πετρελαιοπηγών της «ΧΡΩΠΕΙ» στην Ζάκυνθο με την αιτιολογία ότι «η εξόρυξη πετρελαίου είναι αρμοδιότητα του ελληνικού κράτους, και όχι ιδιωτών». Η «ΧΡΩΠΕΙ», πειθόμενη στην ως άνω αιτιολογία, παρέδωσε τις πετρελαιοπηγές της Ζακύνθου εις το κράτος, και αμέσως μετά ο Έβερτ διέταξε ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΠΗΓΩΝ ΖΑΚΥΝΘΟΥ.

http://dakekavalas.blogspot.gr/2013/10/blog-post_31.html

 

[Διαγραμμένο μέλος 41167]

παντως οχι επι του ανηκομεν εις την δυσην

η επι μπουλντοζα

Μετά την «Μεταπολίτευση» του 1974, ο τότε υπουργός Βιομηχανίας και Ενεργείας της κυβερνήσεως του Κωνσταντίνου Καραμανλή, Μιλτιάδης Έβερτ, διέταξε την εθνικοποίηση των πετρελαιοπηγών της «ΧΡΩΠΕΙ» στην Ζάκυνθο με την αιτιολογία ότι «η εξόρυξη πετρελαίου είναι αρμοδιότητα του ελληνικού κράτους, και όχι ιδιωτών». Η «ΧΡΩΠΕΙ», πειθόμενη στην ως άνω αιτιολογία, παρέδωσε τις πετρελαιοπηγές της Ζακύνθου εις το κράτος, και αμέσως μετά ο Έβερτ διέταξε ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΠΗΓΩΝ ΖΑΚΥΝΘΟΥ.

http://dakekavalas.blogspot.gr/2013/10/blog-post_31.html

Πρώτα πρώτα εγώ δεν μίλησα για καμμιά μπουλντόζα.
Δεύτερον αυτοί που αναφέρεις δεν μας είπαν ποτέ
ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο.
Φέρε ξανά την μπάλα στον αγωνιστικό χώρο και
ξαναπροσπάθησε.

 

[jhonny64]

Πρώτα πρώτα εγώ δεν μίλησα για καμμιά μπουλντόζα.
Δεύτερον αυτοί που αναφέρεις δεν μας είπαν ποτέ
ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο.
Φέρε ξανά την μπάλα στον αγωνιστικό χώρο και
ξαναπροσπάθησε.

αυτοι μας εβγαλαν με το νατο μετα μας ξαναεβαλαν στο νατο

και στο τελος το μετανιωσανε και ειπαν οτι κανανε λαθος

Περίμενε να περάσουν έξι χρόνια για να επιστρέψει στο ΝΑΤΟ 70 μέρες πριν από την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ.

Τα έξι χρόνια που μεσολάβησαν η Τουρκία “αλώνισε” στο ΝΑΤΟ και όταν η Ελλάδα επέστρεψε στις 19 Οκτωβρίου 1980 με σαφώς χειρότερες συνθήκες.
Δεν είναι λίγοι όσοι θεωρούν ότι η έξοδος της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ τελικά έκανε περισσότερο ζημιά στη χώρα. 

http://www.onalert.gr/stories/19october-1980-i-ellada-epistrefei-sto-nato/29557

 

[Διαγραμμένο μέλος 41167]

αυτοι μας εβγαλαν με το νατο μετα μας ξαναεβαλαν στο νατο

και στο τελος το μετανιωσανε και ειπαν οτι κανανε λαθος

Περίμενε να περάσουν έξι χρόνια για να επιστρέψει στο ΝΑΤΟ 70 μέρες πριν από την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ.

Τα έξι χρόνια που μεσολάβησαν η Τουρκία “αλώνισε” στο ΝΑΤΟ και όταν η Ελλάδα επέστρεψε στις 19 Οκτωβρίου 1980 με σαφώς χειρότερες συνθήκες.
Δεν είναι λίγοι όσοι θεωρούν ότι η έξοδος της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ τελικά έκανε περισσότερο ζημιά στη χώρα. 

http://www.onalert.gr/stories/19october-1980-i-ellada-epistrefei-sto-nato/29557

Σε παρακαλώ μην το πας πιο πίσω, γιατί θα πέσουμε μέσα στην
εποχή της Χούντας.
Για να δεις πως εγώ δεν είμαι υπέρ όλων αυτών που νομίζεις
ότι υποστηρίζω, πες μας
Γιατί ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν άνοιξε ποτέ τον φάκελο της
Κύπρου. Το όφειλε στην ιστορική αλήθεια.
Εγώ στο ξεκίνημα μίλησα για τον Κωστάκη, δεν μίλησα για
όλους αυτούς. Εσύ το πήγες πίσω.

 

[jhonny64]

Εννοείς επί του Ανδρέα Παπανδρέου ή του "ευχαριστώ τους Αμερικανούς";

http://www.hellasforce.com/blog/σαν-σήμερα-συμφωνία-για-την-κατασκευή/

η ιστορια μπουργκας αλεξανδρουπολη

 

[Διαγραμμένο μέλος 41167]

http://www.hellasforce.com/blog/σαν-σήμερα-συμφωνία-για-την-κατασκευή/

η ιστορια μπουργκας αλεξανδρουπολη

www.epistimonikomarketing.gr/istoriko-gegonos-upegrafi-i-sumfonia-gia-ton-agogo-mpourgkas-aleksandroupoli/]http://www.epistimonikomarketing.gr/istoriko-gegonos-upegrafi-i-sumfonia-gia-ton-agogo-mpourgkas-aleksandroupoli/[/url]

Όπως βλέπεις τα έχω τα γεγονότα. Δεν αμφισβήτησα τίποτα.
Πες μας τώρα γιατί δεν έγινε, την αλήθεια όμως.

 

[jhonny64]

Γιατί ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν άνοιξε ποτέ τον φάκελο της
Κύπρου. Το όφειλε στην ιστορική αλήθεια.

«Φάκελος της Κύπρου»: Μύθοι και πραγματικότητες

Καθώς συμπληρώνονται 40 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, αν ρωτήσει κανείς εκατό Έλληνες στο δρόμο τι νομίζουν για τον περίφημο «Φάκελο της Κύπρου», είναι βέβαιο ότι η συντριπτική πλειονότητα, ίσως και πάνω από 90%, όσων έχουν κάτι ακούσει για το ζήτημα αυτό, θα δώσει απαντήσεις του τύπου: «κάπου είναι κρυμμένος και καταχωνιασμένος και ουδείς τολμά να τον ανοίξει…».

Οι απόψεις αυτού του είδους που αναμασιούνται ως τις μέρες από διαφόρους δημοσιολογούντες και αναπαράγονται στους ανά την επικράτεια καφενέδες είναι «συμβατές» με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα των πρώτων χρόνων μετά την πτώση της Χούντας που δημιούργησε έναν από τους πιο ανθεκτικούς μύθους της μεταπολιτευτικής περιόδου, τον «μύθο» που άκουγε στο όνομα «Φάκελος της Κύπρου».

Επιμένω στον χαρακτηρισμό «μύθος» γιατί «Φάκελος» με την έννοια που του προσδίδεται στη φαντασίωση πολλών δεν υπήρξε ποτέ. Αλλά και για έναν ακόμη σημαντικότερο λόγο: υπόθεση, όπως αυτή του προδοτικού πραξικοπήματος στην Κύπρο που άνοιξε το δρόμο στην τουρκική εισβολή, δεν έχει ερευνηθεί ενδελεχέστερα σε όλη τη σύγχρονη ελληνική ιστορία.

Νεαρός δημοσιογράφος ων, είχα το επαγγελματικό «προνόμιο» να παρακολουθήσω από κοντά τις εργασίες της Εξεταστικής Επιτροπής για το «άνοιγμα του Φακέλου της Κύπρου», την οποία συνέστησε, στις αρχές του 1986, η Βουλή έπειτα από πολλές αναβολές και ταλαντεύσεις που είχαν να κάνουν με τις κομματικές αντιδικίες της εποχής. Γι΄ αυτό και μπορώ να βεβαιώσω ότι, αν όντως… υπήρξε «Φάκελος της Κύπρου», αυτός… άνοιξε. Και… άνοιξε διάπλατα.

Η Εξεταστική Επιτροπή, η οποία λειτούργησε επί δυόμισι συναπτά έτη και ολοκλήρωσε το έργο της στις 31 Οκτωβρίου 1988, οπότε παρέδωσε το πόρισμά της που είναι δημοσιευμένο στα πρακτικά εκείνης της ημέρας. Στο διάστημα που μεσολάβησε τα 30 μέλη της Επιτροπής που ήταν βουλευτές από όλα τα κόμματα εκείνης της περιόδου έκαναν 154 συνεδριάσεις και εξέτασαν συνολικά 131 μάρτυρες.

Ανάμεσα σε εκείνους που κλήθηκαν για κατάθεση ήταν οι κρατούμενοι ακόμη τότε στον Κορυδαλλό αρχιπραξικοπηματίες Γεώργιος Παπαδόπουλος και Δημήτριος Ιωαννίδης –με τον δεύτερο να αναλαμβάνει την ευθύνη για το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου και να αρνείται να απαντήσει σε ερωτήσεις. Κατέθεσαν ακόμη σχεδόν στο σύνολό τους οι εν ενεργεία και απόστρατοι αξιωματικοί που είχαν πρωταγωνιστήσει στα γεγονότα του ΄74, καθώς και αρκετοί πολιτικοί, όπως ο Ευάγγελος Αβέρωφ που προσήλθε σε τρεις συνεδριάσεις της Επιτροπής και απάντησε σε ερωτήσεις βουλευτών, σε αντίθεση με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή που περιορίστηκε να στείλει επιστολή με τις εκτιμήσεις του για τα επίμαχα γεγονότα.

Συνολικά, πάντως, τα πρακτικά της Επιτροπής καταλαμβάνουν 20.798 σελίδες, με μαρτυρικές καταθέσεις και έγγραφα που φυλάσσονται στο αρχείο της Βουλής, στο οποίο είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχει πρόσβαση, αλλά αυτό δεν γίνεται επειδή εκεί κρύβονται κάποια μυστικά, παρά μόνο από μια γενικότερη αντίληψη που επικρατεί ευρύτερα στην ελληνική δημόσια διοίκηση που δεν ταξινομεί και δεν αποχαρακτηρίζει τα αρχεία της.

Θυμάμαι, μάλιστα, ακόμη τη σκληρή μάχη που έπρεπε να δώσουμε οι δημοσιογράφοι στους κοινοβουλευτικούς διαδρόμους για να αποκτήσουμε πρόσβαση στο περιεχόμενο των μαρτυρικών καταθέσεων και στα έγγραφα που προσκομίζονταν στην Επιτροπή. Παρά, πάντως, την επιμονή ορισμένων μελών της Επιτροπής να μας αποκλείσουν –είτε από αίσθηση καθήκοντος, καθώς είχαν πάρει πολύ σοβαρά το ρόλο τους, είτε από προσκόλληση στους τύπους της μυστικότητας της ανακρίσεων- στις πιο κρίσιμες συνεδριάσεις καταφέρναμε και αποκτούσαμε πρόσβαση, άλλοτε συνομιλώντας με τους ίδιους τους μάρτυρες όταν μπαινόβγαιναν, και πολύ συχνά από βουλευτές που ήταν πιο «ανοιχτοί» και αντιλαμβανόταν διαφορετικά το ρόλο μιας ερευνητικής Επιτροπής που αποτελούνταν από πολιτικά στελέχη.

Το ίδιο το πόρισμα, άλλωστε, έστω και αν στο τέλος δεν συμφώνησαν μεταξύ τους τα μέλη της Εξεταστικής και κάθε παράταξη κατέθεσε τις δικές της θέσεις που ενσωματώθηκαν στο τελικό κείμενο, κατέδειξε ότι δεν υπήρχαν μείζονα μυστικά σε αυτή την υπόθεση, η οποία μπορεί να μην εξιχνιάστηκε πλήρως, αφού είναι σαφές ότι ρόλο διαδραμάτισαν και διεθνείς δυνάμεις, από ελληνικής πλευράς, όμως, έγινε ό,τι ήταν δυνατόν για να διερευνηθούν οι συνθήκες υπό τις οποίες μια δράκα παραφρόνων που είχαν καταλάβει την εξουσία στην Αθήνα διευκόλυναν τα διχοτομικά σχέδια της Άγκυρας.

Η πλειοψηφία της Επιτροπής, άλλωστε, που απαρτιζόταν από βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, το οποίο ήταν το επισπεύδον στη συγκεκριμένη υπόθεση, αφού διατήρησε την επιφύλαξη ότι «δεν είναι δυνατόν να βεβαιώσει ότι δεν υπάρχουν άλλα αποδεικτικά στοιχεία που πιθανόν να φώτιζαν και από άλλη οπτική γωνία την κυπριακή τραγωδία», κατέληγε στο εξής συμπέρασμα:

«Η κυπριακή τραγωδία και η εξέλιξή της διδάσκουν: ότι οι δικτατορίες και τα πραξικοπήματα οδηγούν σε εθνικές καταστροφές, ότι μόνον η Δημοκρατία ως πολιτειακό σύστημα εγγυάται την ομαλότητα των εξελίξεων, και ότι η ενότητα και η ομοψυχία του λαού μας αποτελεί προϋπόθεση για την πρόοδο και την ευημερία τους Έθνους μας».

Ένα συμπέρασμα με απλές και διαχρονικές αλήθειες που, ωστόσο, δεν στάθηκαν ικανές για να διαλύσουν τον –μάλλον, βολικό- «μύθο» για τον «Φάκελο» που… δεν άνοιξε.

http://www.protothema.gr/blogs/blogger/post/396588/fakelos-tis-kuprou-muthoi-kai-pragmatikotites/

ανοιξε και παρανοιξε

 

[x_other]

Ο καθένας από εμάς δικαιούται να έχει την άποψη του για τον απελθόντα πρωθυπουργό και πρόεδρος του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας.
Τα ιστορικά γεγονότα είναι:
1. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 προκάλεσε τη πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη επαναφέροντας το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία για πολλά χρόνια (Α.Παπανδρέου,Σημίτης κλπ κλπ)
2.  Κατάφερε με την απαράδεκτη πολιτική  του (σε όλα τα επίπεδα με κραυγαλέα περίπτωση την επικοινωνιακή) να κερδίσει τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ.
3. Κάθε φορά που έχανε στις εθνικές εκλογές η ΝΔ, ο πρόεδρος υπέβαλε την παραίτηση του αναλαμβάνοντας την ευθύνη. Στο Ζάππειο  που έκανε δηλώσεις θεωρεί ότι όλα τα έπραξε καλώς. Μάλιστα για να ενισχύσει την άποψη του έκαναν την εμφάνιση τους  κομματικοί υπάλληλοι οι οποίοι τον επευφημούσαν.  

 

[Διαγραμμένο μέλος 41167]

«Φάκελος της Κύπρου»: Μύθοι και πραγματικότητες

Καθώς συμπληρώνονται 40 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, αν ρωτήσει κανείς εκατό Έλληνες στο δρόμο τι νομίζουν για τον περίφημο «Φάκελο της Κύπρου», είναι βέβαιο ότι η συντριπτική πλειονότητα, ίσως και πάνω από 90%, όσων έχουν κάτι ακούσει για το ζήτημα αυτό, θα δώσει απαντήσεις του τύπου: «κάπου είναι κρυμμένος και καταχωνιασμένος και ουδείς τολμά να τον ανοίξει…».

Οι απόψεις αυτού του είδους που αναμασιούνται ως τις μέρες από διαφόρους δημοσιολογούντες και αναπαράγονται στους ανά την επικράτεια καφενέδες είναι «συμβατές» με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα των πρώτων χρόνων μετά την πτώση της Χούντας που δημιούργησε έναν από τους πιο ανθεκτικούς μύθους της μεταπολιτευτικής περιόδου, τον «μύθο» που άκουγε στο όνομα «Φάκελος της Κύπρου».

Επιμένω στον χαρακτηρισμό «μύθος» γιατί «Φάκελος» με την έννοια που του προσδίδεται στη φαντασίωση πολλών δεν υπήρξε ποτέ. Αλλά και για έναν ακόμη σημαντικότερο λόγο: υπόθεση, όπως αυτή του προδοτικού πραξικοπήματος στην Κύπρο που άνοιξε το δρόμο στην τουρκική εισβολή, δεν έχει ερευνηθεί ενδελεχέστερα σε όλη τη σύγχρονη ελληνική ιστορία.

Νεαρός δημοσιογράφος ων, είχα το επαγγελματικό «προνόμιο» να παρακολουθήσω από κοντά τις εργασίες της Εξεταστικής Επιτροπής για το «άνοιγμα του Φακέλου της Κύπρου», την οποία συνέστησε, στις αρχές του 1986, η Βουλή έπειτα από πολλές αναβολές και ταλαντεύσεις που είχαν να κάνουν με τις κομματικές αντιδικίες της εποχής. Γι΄ αυτό και μπορώ να βεβαιώσω ότι, αν όντως… υπήρξε «Φάκελος της Κύπρου», αυτός… άνοιξε. Και… άνοιξε διάπλατα.

Η Εξεταστική Επιτροπή, η οποία λειτούργησε επί δυόμισι συναπτά έτη και ολοκλήρωσε το έργο της στις 31 Οκτωβρίου 1988, οπότε παρέδωσε το πόρισμά της που είναι δημοσιευμένο στα πρακτικά εκείνης της ημέρας. Στο διάστημα που μεσολάβησε τα 30 μέλη της Επιτροπής που ήταν βουλευτές από όλα τα κόμματα εκείνης της περιόδου έκαναν 154 συνεδριάσεις και εξέτασαν συνολικά 131 μάρτυρες.

Ανάμεσα σε εκείνους που κλήθηκαν για κατάθεση ήταν οι κρατούμενοι ακόμη τότε στον Κορυδαλλό αρχιπραξικοπηματίες Γεώργιος Παπαδόπουλος και Δημήτριος Ιωαννίδης –με τον δεύτερο να αναλαμβάνει την ευθύνη για το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου και να αρνείται να απαντήσει σε ερωτήσεις. Κατέθεσαν ακόμη σχεδόν στο σύνολό τους οι εν ενεργεία και απόστρατοι αξιωματικοί που είχαν πρωταγωνιστήσει στα γεγονότα του ΄74, καθώς και αρκετοί πολιτικοί, όπως ο Ευάγγελος Αβέρωφ που προσήλθε σε τρεις συνεδριάσεις της Επιτροπής και απάντησε σε ερωτήσεις βουλευτών, σε αντίθεση με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή που περιορίστηκε να στείλει επιστολή με τις εκτιμήσεις του για τα επίμαχα γεγονότα.

Συνολικά, πάντως, τα πρακτικά της Επιτροπής καταλαμβάνουν 20.798 σελίδες, με μαρτυρικές καταθέσεις και έγγραφα που φυλάσσονται στο αρχείο της Βουλής, στο οποίο είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχει πρόσβαση, αλλά αυτό δεν γίνεται επειδή εκεί κρύβονται κάποια μυστικά, παρά μόνο από μια γενικότερη αντίληψη που επικρατεί ευρύτερα στην ελληνική δημόσια διοίκηση που δεν ταξινομεί και δεν αποχαρακτηρίζει τα αρχεία της.

Θυμάμαι, μάλιστα, ακόμη τη σκληρή μάχη που έπρεπε να δώσουμε οι δημοσιογράφοι στους κοινοβουλευτικούς διαδρόμους για να αποκτήσουμε πρόσβαση στο περιεχόμενο των μαρτυρικών καταθέσεων και στα έγγραφα που προσκομίζονταν στην Επιτροπή. Παρά, πάντως, την επιμονή ορισμένων μελών της Επιτροπής να μας αποκλείσουν –είτε από αίσθηση καθήκοντος, καθώς είχαν πάρει πολύ σοβαρά το ρόλο τους, είτε από προσκόλληση στους τύπους της μυστικότητας της ανακρίσεων- στις πιο κρίσιμες συνεδριάσεις καταφέρναμε και αποκτούσαμε πρόσβαση, άλλοτε συνομιλώντας με τους ίδιους τους μάρτυρες όταν μπαινόβγαιναν, και πολύ συχνά από βουλευτές που ήταν πιο «ανοιχτοί» και αντιλαμβανόταν διαφορετικά το ρόλο μιας ερευνητικής Επιτροπής που αποτελούνταν από πολιτικά στελέχη.

Το ίδιο το πόρισμα, άλλωστε, έστω και αν στο τέλος δεν συμφώνησαν μεταξύ τους τα μέλη της Εξεταστικής και κάθε παράταξη κατέθεσε τις δικές της θέσεις που ενσωματώθηκαν στο τελικό κείμενο, κατέδειξε ότι δεν υπήρχαν μείζονα μυστικά σε αυτή την υπόθεση, η οποία μπορεί να μην εξιχνιάστηκε πλήρως, αφού είναι σαφές ότι ρόλο διαδραμάτισαν και διεθνείς δυνάμεις, από ελληνικής πλευράς, όμως, έγινε ό,τι ήταν δυνατόν για να διερευνηθούν οι συνθήκες υπό τις οποίες μια δράκα παραφρόνων που είχαν καταλάβει την εξουσία στην Αθήνα διευκόλυναν τα διχοτομικά σχέδια της Άγκυρας.

Η πλειοψηφία της Επιτροπής, άλλωστε, που απαρτιζόταν από βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, το οποίο ήταν το επισπεύδον στη συγκεκριμένη υπόθεση, αφού διατήρησε την επιφύλαξη ότι «δεν είναι δυνατόν να βεβαιώσει ότι δεν υπάρχουν άλλα αποδεικτικά στοιχεία που πιθανόν να φώτιζαν και από άλλη οπτική γωνία την κυπριακή τραγωδία», κατέληγε στο εξής συμπέρασμα:

«Η κυπριακή τραγωδία και η εξέλιξή της διδάσκουν: ότι οι δικτατορίες και τα πραξικοπήματα οδηγούν σε εθνικές καταστροφές, ότι μόνον η Δημοκρατία ως πολιτειακό σύστημα εγγυάται την ομαλότητα των εξελίξεων, και ότι η ενότητα και η ομοψυχία του λαού μας αποτελεί προϋπόθεση για την πρόοδο και την ευημερία τους Έθνους μας».

Ένα συμπέρασμα με απλές και διαχρονικές αλήθειες που, ωστόσο, δεν στάθηκαν ικανές για να διαλύσουν τον –μάλλον, βολικό- «μύθο» για τον «Φάκελο» που… δεν άνοιξε.

http://www.protothema.gr/blogs/blogger/post/396588/fakelos-tis-kuprou-muthoi-kai-pragmatikotites/

ανοιξε και παρανοιξε

Τους έβγαλες λάδι.

 

[jhonny64]

www.epistimonikomarketing.gr/istoriko-gegonos-upegrafi-i-sumfonia-gia-ton-agogo-mpourgkas-aleksandroupoli/]http://www.epistimonikomarketing.gr/istoriko-gegonos-upegrafi-i-sumfonia-gia-ton-agogo-mpourgkas-aleksandroupoli/[/url]

Όπως βλέπεις τα έχω τα γεγονότα. Δεν αμφισβήτησα τίποτα.
Πες μας τώρα γιατί δεν έγινε, την αλήθεια όμως.

Η Βουλγαρία ακύρωσε τον αγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη
Ανησυχία για περιβαλλοντική καταστροφή
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  08/03/2013 18:07


Η βουλγαρική Βουλή, με ψήφους 115 έναντι 25, «ακύρωσε πλήρως» το σχέδιο και την  υποδομή της κατασκευής του αγωγού ο οποίος επρόκειτο να μεταφέρει ρωσικό πετρέλαιο στην Ελλάδα μέσω Βουλγαρίας.

Η σχετική εισηγητική έκθεση της κυβέρνησης αναφέρει οτι η ανησυχία της κοινής γνώμης για τις ενδεχόμενες καταστροφές του περιβάλλοντος και το κόστος κατασκευής του έργου, το οποίο θα έφθανε το 1 δισ. ευρώ, την οδήγησαν να φέρει στη Βουλή το σχέδιο.

Οι κυβερνητικοί εισηγητές μίλησαν για την αδυναμία εκτέλεσης του έργου στις σημερινές οικονομικές συνθήκες οι οποίες διαφέρουν απο ό,τι επικρατούσε το 2007, όταν υπογράφηκε η τριμερής συμφωνία. Ο αγωγός, μήκους 282 χιλιομέτρων θα μετέφερε 35 εκατ. τόνους ρωσικού πετρελαίου το χρόνο στην  Αλεξανδρούπολη, μέσω Βουλγαρίας παρακάμπτοντας τα Στενά του Βοσπόρου.

http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=502054

Η Βουλγαρία είχε προτείνει τη διάλυση της τριμερούς συμφωνίας από τον Δεκέμβριο του 2011, προειδοποιώντας ότι θα αποχωρούσε μονομερώς από το σχέδιο εάν η Αθήνα και η Μόσχα δεν συμφωνούσαν στον τερματισμό της διακρατικής συμφωνίας κοινή συναινέσει εντός 12 μηνών.
"Δεδομένων των περιστάσεων, η Βουλγαρία αναλαμβάνει τις σχετικές ενέργειες για τη μονόπλευρη διακοπή της συμμετοχής της χώρας στο έργο", σημειώνει στην ανακοίνωσή της η βουλγαρική κυβέρνηση.

Η κίνηση της Βουλγαρίας προκάλεσε την άμεση αντίδραση της Ρωσίας, με τον Ίγκορ Ντέμιν, εκπρόσωπο της πετρελαϊκής εταιρείας Transneft που εκπροσωπεί τη ρωσική πλευρά στη υπόθεση, να σημειώνει πως η στάση της Σόφιας δεν έχει καμία βάση.

Όπως διευκρίνισε ο Ίγκορ Ντέμιν, μιλώντας στο ρωσικό πρακτορείο ITAR - Tass, η υπογεγραμμένη συμφωνία επιτρέπει την αποχώρηση ενός εκ των κρατικών εταίρων μονάχα αφότου έχει ολοκληρωθεί το στάδιο ανάπτυξης του έργου, δηλαδή μονάχα αφότου ξεκινήσει η εκμετάλλευση του πετρελαιαγωγού.

http://news247.gr/eidiseis/oikonomi...ia-ton-mpoyrgkas-aleksandroupolh.2118797.html

 

[jhonny64]

Τους έβγαλες λάδι.

ποιους εβγαλα λαδι;

τι εννοεις με αυτο ;

 

[Διαγραμμένο μέλος 41167]

ποιους εβγαλα λαδι;

τι εννοεις με αυτο ;

Προτείνω όποιος θέλει να μάθει για τα γεγονότα που
έγιναν στο προσκήνιο (γιατί το παρασκήνιο δεν θα το
μάθουμε ποτέ) από το τεύχος του περιοδικού, νομίζω
Στρατιωτική Ιστορία "Η Μάχη της Κύπρου"

 

[jhonny64]

Προτείνω όποιος θέλει να μάθει για τα γεγονότα που
έγιναν στο προσκήνιο (γιατί το παρασκήνιο δεν θα το
μάθουμε ποτέ) από το τεύχος του περιοδικού, νομίζω
Στρατιωτική Ιστορία "Η Μάχη της Κύπρου"

το τι εγινε στην κυπρο κανεις δεν ξερει και ουτε προκειται να μας πουν

εσυ ρωτησες αν ανοιξε αυτο που λεγεται φακελος κυπρου

εγω απαντησα οτι ανοιξε βγηκε και πορισμα

τωρα απο κει και περα ο καθενας μπορει να λεει οτι θελει

 

[Διαγραμμένο μέλος 41167]

το τι εγινε στην κυπρο κανεις δεν ξερει και ουτε προκειται να μας πουν

εσυ ρωτησες αν ανοιξε αυτο που λεγεται φακελος κυπρου

εγω απαντησα οτι ανοιξε βγηκε και πορισμα

τωρα απο κει και περα ο καθενας μπορει να λεει οτι θελει

Ο αγωγός «καίει» τα Βαλκάνια
ΠΟΛΙΤΙΚΗ 05.12.2014

Η αναγγελία του Βλαντιμίρ Πούτιν για την ακύρωση του έργου του αγωγού φυσικού αερίου South Stream απειλεί με αποσταθεροποίηση τις χώρες της Bαλκανικής τις οποίες προβλεπόταν να διασχίσει.

Η Βουλγαρία καλείται να πληρώσει πρώτη την απόφαση της Μόσχας να θέσει οριστικά (;) τέλος στο μεγαλεπήβολο σχέδιο σύμφωνα με το οποίο οι Ρώσοι επεδίωκαν να μεταφέρουν διά του Νότου φυσικό αέριο στη Δύση, παρακάμπτοντας την Ουκρανία. Η προσφάτως εκλεγείσα κυβέρνηση μειοψηφίας του Μπόικο Μπορίσοφ απειλείται με αποσταθεροποίηση πριν καν οι υπουργοί της ζεστάνουν τις καρέκλες. Μπορεί ο «Μπάτμαν των Βαλκανίων» να μην ευθύνεται άμεσα ο ίδιος για το «πάγωμα» των εργασιών κατασκευής του τμήματος του South Stream που θα διερχόταν από το βουλγαρικό έδαφος με έξοδο στη Σερβία, καθώς η απόφαση ελήφθη από την υποστηριζόμενη από τους σοσιαλιστές κυβέρνηση Ορεσάρσκι, αλλά αυτός θα κληθεί να επωμισθεί τις συνέπειες.

Η βουλγαρική κοινωνία προσδοκούσε με τη διέλευση του South Stream να καταστεί η χώρα ο σημαντικότερος ενεργειακός κόμβος στα Βαλκάνια. Ηλπιζε ότι θα επωφεληθεί με αντισταθμιστικές συμφωνίες για παροχή από τους Ρώσους φθηνότερου αερίου, τέλη διέλευσης ύψους 400 εκατ. ευρώ ετησίως και αρκετές χιλιάδες θέσεις εργασίας κατά την περίοδο κατασκευής του. Τώρα όλα αυτά οι Βούλγαροι πρέπει να τα ξεχάσουν εκτός αν, όπως υποστηρίζουν κάποιοι αναλυτές, η αναγγελία ακύρωσης του έργου δεν είναι τίποτα άλλο από μια μπλόφα του Κρεμλίνου στο σκληρό γεωπολιτικό παιγνίδι που παίζεται στην περιοχή.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Σόφια χάνει την ευκαιρία να αποκτήσει «μεγάλη στρόφιγγα» στη διαδρομή του πετρελαίου και του φυσικού αερίου από την Κασπία προς Δυσμάς. Επί κυβερνήσεως Ιβάν Κοστόφ τη δεκαετία του ’90 έχασε τον Blue Stream. Ο Μπόικο Μπορίσοφ αντιπάλεψε και τελικά ματαίωσε την κατασκευή του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης που θα μετέφερε ρωσικό πετρέλαιο στην Μεσόγειο και τώρα η Μόσχα σέρνει τη Σόφια στα διεθνή δικαστήρια, αξιώνοντας αποζημιώσεις σε μια περίοδο που η οικονομία της Βουλγαρίας έχει ανάγκη και από το τελευταίο λέβα. Εξαγρίωσε τον Πούτιν με την απόφασή του να «παγώσει» την αγορά ενός ρωσικού σύγχρονου αντιδραστήρα για το πυρηνικό εργοστάσιο του Μπέλενε, όπως είχε αποφασιστεί και μάλιστα είχε κατασκευαστεί ήδη, υπόθεση για την οποία βρίσκονται επίσης στα διεθνή δικαστήρια, ενώ ούτε τον South Stream ήθελε στην πραγματικότητα.

Τώρα που έπειτα από μια παρατεταμένη περίοδο ρευστότητας η χώρα απέκτησε κυβέρνηση, έστω μειοψηφίας, ο South Stream απειλεί να τη βάλει σε περιπέτειες. Εκεί που η Βουλγαρία ήλπιζε να γίνει διαμετακομιστικός ενεργειακός σταθμός, όχι μόνο χάνει τα προσδοκώμενα γεωστρατηγικά οφέλη, κινδυνεύει να βγει και εντελώς έξω από το ενεργειακό παιχνίδι. Οσο για τη Σερβία όπου θα συνέχιζε ο αγωγός, αναμένονται και εκεί αναταράξεις. Πώς λέμε όταν παλεύουν οι ελέφαντες την πληρώνουν τα βατράχια;



Είναι από την Καθημερινή, όχι από κάποιο Εθνικιστικό
έντυπο. Θα έχεις ακούσει για τα Γεωπολιτικά παιχνίδια.