Με δυο λόγια, η αποχώρηση των ΗΠΑ και η de facto διακοπή της συνθήκης INF το 2019, άνοιξε το δρόμο για την παραγωγή και χρήση πολυηχητικών (hypersonic) πυραύλων μέσου βεληνεκούς, με αποτέλεσμα να μειωθεί πάρα πολύ ο χρόνος εκτίμησης και αντίδρασης σε ενδεχόμενο πρώτο πλήγμα, ή με άλλα λόγια, αυξάνεται σημαντικά η διακινδύνευση πυρηνικού "λάθους" (κάτι σαν το SOS Πεντάγωνο Καλεί Μόσχα, αλλά στο πραγματικό). Και μπορεί επιχειρησιακά αυτή τη δυνατότητα να την έχει προς το προς το παρόν μόνο η Ρωσία και οι χρόνοι πλήγματος να είναι κάπως σαν τους παρακάτω:
Όμως οι ΗΠΑ προσπαθούν να κατασκευάσουν τους δικούς τους πολυηχητικούς πυραύλους - δεν έχουν προς το παρόν επιχειρησιακά τέτοιους εκτός των διηπειρωτικών βαλλιστικών που είναι από τη φύση τους πολυηχητικοί - και έχουν
ανακοινώσει πως σκοπεύουν ν' αρχίσουν την ανάπτυξη τους στη Γερμανία από το 2026:
Αυτό θα μειώσει το χρόνο πλήγματος π.χ. της Μόσχας πιθανότατα κάτω από το τέταρτο που δείχνει ο παραπάνω χάρτης, δεδομένου πως η απόσταση θα είναι σαφώς μικρότερη από τα σύνορα με το Καζακστάν που βρίσκεται το Kapustin Yar.
Τώρα σχετικα΄ με τον ίδιο τον ρωσικό πύραυλο, αυτό που λέει ο Πόστολ είναι πως πρόκειται για την πρώτη επίδειξη χρήσης πυραύλου που είναι πολυηχητικός βαλλιστικός στο προωθητικό του στάδιο (αυτό είναι σχετικά σύνηθες όταν βγαίνει εκτός ατμόσφαιρας), αλλά μετά απελευθερώνει κεφαλές που ταξιδεύουν πολυηχητικά διολισθαίνοντας στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, όπως δείχνει η παρακάτω εικόνα (με το μπλε):
