Αυτο που δε νιωθουν οι διανοητικα τεμπεληδες ειναι οτι τα πραγματα ειναι πιο περιπλοκα απο την οπαδικη ευχαριστηση των περισσοτερων
πλεμπαιων.
Καθως τα συμβατικα οπλα και οι στρατιωτικοι ποροι του Πουτιν εξαντλουνται πιο γρηγορα απο οσο μπορει να τα ανενεωσει, φαινεται απιθανο να επιτυχει τους στρατιωτικους του στοχους στην Ουκρανια.
Εχει δυο επιλογές. Να κλιμακωσει η ναφυγει.
Εαν ο Πουτιν κανει πισω, η θεση του γινεται οχι μονο απλα πιο αδυναμη αλλα σχεδον ανυπαρκτη πλεον.
Ο μονο δρομος για αυτον ειναι να κλιμακωσει. Κανενας δικτατορας 30 χρονια εξουσια δε δεχεται ηττα ετσι απλα.
Η αποφαση για χρηση πυρηνικων δεν ειναι μακρια και θα εξαρτηθει απο το πως πιστευει οτι θα απαντησει το ΝΑΤΟ.
Και οι Αμερικανοι τους τσιγκλανε συνεχεια.
Υποπτη η ολη φαση που δεν κανουν καν προσπαθειες μεταξυ τους να τα βρουν καπου οπως γινεται στο 99,99 των περιπτωσεων και το κλιμακωνουν αδιανοητα πολυ.
H πραγματικότητα μας λέει, οτι, μιλώντας για τον Πούτιν πάντοτε, δεν θα δίσταζε να ρίξει πυρηνικά απο την πρώτη ώρα, αν ήταν αρκετά πεπεισμένος οτι θα την βγάλει καθαρή.
Το γεγονός οτι χρησιμοποιεί πλέον απαρχαιωμένα όπλα και εφεδρείες ανάγκης, μέσω υποχρεωτικής μαζικής επιστράτευσης, μιλά απο μόνο του. Η απειλή πυρηνικών, είναι ο μόνος τρόπος να κρατά τον κοντινό εχθρό, την Ευρώπη, υπο έλεγχο, μιας και ο βασικός του συνομιλητής, η Μέρκελ, δεν είναι πλέον στα πράγματα.
Το ζητούμενο, πλέον, για ον ίδιο, δεν είναι, πιστεύω, η νίκη, αλλά η μικρότερη δυνατή ήττα, για να αποφύγει να τον φάνε εκ των έσω.
Οι Αμερικάνοι, τώρα, δεν θέλουν να τα βρούνε, γιατί, όπως και να το δούμε, έχουν τη θέση ισχύος. Γιατί να μπούν σε διαδικασία κατευνασμού του Πούτιν, ενώ μπορούν απλά να τον αφήσουν να αυτοκαταστραφεί;
