Όταν ήμουνα μικρός στα όνειρά μου πάντα ερχότανε ένας άσπρος αετός με κοιτούσε και θυμότανε. Όταν ήμουνα μικρός μες στα κύματα δε μ’ ένοιαζε αν ο κόσμος είναι απλός ή αν έτσι απλώς εμένα μου έμοιαζε. Διαμαντένιος ο ουρανός, τ’ άστρα στα μάτια της γυαλίζανε. Διαμαντένιος ουρανός, κάτι φωνές μου ψιθυρίζανε. Αν κατάλαβα ακριβώς μου ‘πε πως δε θα ξαναρχότανε. Ο πρώτος κεραυνός από μακριά ακουγότανε. Έγινα βροχοποιός γιατί τα δάκρυα στερέψανε. Πάλι αστράφτει, κοίτα, φως. Νιώθω σαν να με μαγέψανε. Έρχεται ο βροχοποιός πες του πως τίποτα δε χάθηκε. Μη λυπάσαι, κλαίει αυτός από έρωτα τρελάθηκε. Έρχεται ο βροχοποιός γιατί τα δάκρυα στερέψανε. Πάλι αστράφτει, κοίτα, φως. Νιώθω σαν να με μαγέψανε. Όταν ήμουνα μικρός όλοι λένε πως ξεχνιόμουνα στη βεράντα, εκεί, στο φως με κοιτούσες που κοιμόμουνα.
