Καλά μιλάμε το φόρουμ είναι όλο εκπλήξεις.Αλλά επίπεδο Μπακουρογιανόπουλου δεν περίμενα να ομολογήσω.Χαιρετίζω.
Δυο ταινιούλες που είδα (ξανά) σχετικά πρόσφατα,απο αυτές που τη δεύτερη φορά λόγω τεχνολογικού πλεονεκτήματος,ενδιάμεσων βιοματικών παραστάσεων,διάθεσης (βάλτε ότι άλλο θέλετε) και απόλαυσα ήταν Ο κλέφτης των ποδηλάτων του Ντε Σίκα και το γερμανικό Goodbye Lenin!,κάθεμια για τον δικό της λόγο ξεχωριστά.
Ο κλέφτης ειδικά είναι η ταινία που επαναπροσδιόρησε την σχέση κλάμματος/ποιότητας για τα δικά μου δεδομένα.
Δεν μ' αρεσει ο ρεαλισμος, αλλά ο "Κλεφτης Ποδηλατων", καθως και καποιες συγχρονες ταινιες (Μουνγκιου, Φαραντι) ειναι αποθεωση.
Ειδικα το Φαραντι, τον σεβομαι αγρια. Τσεκαρε "About Elly", ή "Χωρισμο". Οχι το "Παρελθον".
To "Begotten" δεν το 'χα ακουσει.
Αλλά μου κινησε το ενδιαφερον...